Kiss || Aslaz

• on the brink of death pt.2 •

Geçen bölümden daha uzun bir bölüm oldu bu sefer, umarım severek okursunuz. Ayrıca 'Güneş Söndüğünde' isimli yeni bir aslaz hikayesine başladım. Tek bir hikaye olmayan kaç parttan oluşacağını bilmediğim one shot kitabı olacak. Ona da bir göz atabilirsiniz isterseniz.

!cinsel içerikli bölüm!

İyi okumalar 🤍

tw; jouska13_

☆

Babasının, gerçek babası olmadığını öğrendiği andan itibaren iki gün geçmişti. Ve Asi bununla başa çıkmak yerine babasının kim olduğunu daha fazla kafaya takmıştı. Annesinin celladının babası olmaması onu rahatlatıyordu ama gerçek babası eğer annesinin yanında olsaydı da bunların başına gelmeyeceğini biliyordu. Babasının onu istememesinden, ki eğer annesini terk etme sebebi buysa hiç gitmeyecek bir vicdan azabı çekeceğine emindi, annesini terk etmesi daha çok canını yakmıştı.

'Belki, belki de hiç doğmamış olsaydım annem ve babam mutlu yaşayacaktı. En önemlisi annem hayatta olacaktı.'

Düşünceler, ihtimaller ve yaşananlar beynini kemirirken Asi saatlerce yatağının için de cenin pozisyonunda gününü geçirdi. Halası ve Cesur arada onu yokladı, dna raporundan sadece Alaz'ın haberi olması ve herkesten saklamaları Asi'nin günlerce süren sessizlik ve dalgınlığının artmasıyla daha dikkat çekici olmuş ekstra ilgiye maruz kalmaya başlamıştı. Bu olağandışı ilgiden ve sakladıklarından da rahatsızdı Asi. Halasının kollarının arasına girip her şeyi anlatmak konuşmak istiyordu kadınla, biliyorsa da hesap sormak. Neden bu kadar önemli bir bilgiyi kendinden sakladıklarını sormak istiyordu.

Akşam halası yanına gelip yeni seminer için evde bir kaç gün olmayacağını söylediğinde Asi derin bir nefes aldı. En azından halası dönene kadar kafasını toparlayıp onunla konuşmaya kendini hazırlayabilirdi. Ya da öyle umuyordu. Daha fazla içinde bu birikmişliği saklamak, belirsizliklerle başa çıkmak istemiyordu.

Sonra Cesur geldi yanına. Biraz Asi'yi güldürebilmek umuduyla kızla uğraştı faydası olmayan bir kaç girişimden sonra da Asi'nin alnına kondurduğu bir öpücükle yalnız bıraktı kızı odasında. Beraber büyümenin avantajı olarak Asi ve Cesur iyi tanımışlardı birbirlerini. Ne zaman yalnız kalmak ve ne zaman konuşmak istediğini anlarlardı o yüzden. Cesur da bu sağduyusunu kullanıp anlamıştı Asi'yi.

Geçirdiği uykusuz günlerin ardından, halasının başını okşaması mi yoksa Cesur'un onu rahatlatan alın öpücüğünden mi bilinmez Asi akşama doğru uzun bir aradan sonra ilk kez derin bir uyku çekti. Kapı sertçe yumruklanmasa zil de uzun süre çalmasa Asi birkaç saat daha deliksiz uyuyacağına emindi ama ısrarcı misafiri onu da almıştı elinden.

Uyuşuk adımlarla odasından çıkıp evin ışıklarını açmadan merdivenlerden temkinlice indi Asi. Sonrada ısrarla çalınan kapıyı öfkeyle açıp karşısındaki davetsiz misafire kaşlarını çatarak baktı.

Alaz.

Dağ evinden döndüklerinden beri Asi, Alaz ile ne görüşmüş ne de telefonlarına cevap vermişti. Temel ihtiyaçları dışında yatağından çıkmamış, sadece yatmış ve müzik dinlemişti.

"Asi! Beni ne kadar korkuttun biliyor musun?"

"Alaz, uyuyordum."