Moulin rouge🍎

vingt-trois (la finale)

Αφού γέννησα και θαψαμε τον μικρό μας μείναμε κλεισμένοι στο παλάτι για ένα μήνα. Η Μυρτώ δεν ξανά φάνηκε και φυσικά δεν μπήκαμε και στον κόπο να ασχοληθούμε. Έβλεπα τον Taehyung πως όσο αυντεντρημενος και να ήταν δεν έπαψε λεπτό να βρίσκετε στο πλευρό μου. Ακόμη καλά καλά δεν προλάβαμε να χαρούμε που ξανά βρεθήκαμε και όλα πήγαν κατά διαόλου. Έχουμε γίνει σαν κάστρο φάντασμα.

Th:"να σου φτιάξω κάτι να φας?"

Ε:" δεν πιναω."...είπα και χώθηκα και πάλι μέσα στα σκεπάσματα του κρεβατιού.

Ήρθε ο Taehyung και αφού με σήκωσε απότομα μπήκε από κάτω μου. Με έκλεισε σε μια απαλή αγκαλιά και μου χάιδευε τα μαλλιά.

Th:"σου υπόσχομαι πως με τον καιρό θα είναι λιγότερο αποπνικτικό."

Ε:"σε παρακαλώ φτάνει με αυτές τις υποσχέσεις. Όλα άλλαξαν ραγδαία και δεν υπάρχει επιστροφή. Είμαστε πολύ μικροί. Βιαστικαμε. Δεν έπρεπε να γίνουν έτσι."

Th:"μετανιώνεις?"

Ε:"φυσικά και όχι όμως δεν μπορώ να βλέπω την κατάσταση θετικά."

Th:"θες να φύγουμε?"

Ε:"τι εννοείς?"

Th:"να φύγουμε μακριά από όλους και από όλα, να κάνουμε μια καινούργια αρχή."

Ε:"δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη να πάω παρακάτω."

Th:"δεν μπορούμε όμως να συναιχισουμε έτσι για πολύ ακόμη. Τώρα που σε βρήκα δεν μπορώ να σε ξαναχασω."

Ε:"και το παιδί μας? Το παιδί μας που χάθηκε?"

Th:"η ζωή δεν σταματά δεν σου λέω πως μπορώ να το ξεχάσω έτσι απλά ούτε περιμένω κάτι τέτοιο από εσένα. Περιμένω όμως πίσω την γυναίκα που παντρεύτηκα. Αρκετά την στεριθηκα."

Ε:"σταματά να με ακουμπάς."...είπα και πήγα να σηκωθώ όμως με τράβηξε και με έβαλε από κάτω του.

Άρχισε να με φιλάει και να με κρατά για να μείνω. Δάκρυα άρχισαν να πλημμυρίζουν το πρωσοπο μου ενώ το τράβηξα ακόμα πιο κοντά μου από τον λαιμό. Με το κοντό νυχτικό που φορουσα είχε την ευκαιρία να βγάλει εύκολα τα εσώρουχο μου και να μπει μέσα μου απευθείας. Δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω όμως τον είχα ανάγκη, τον ήθελα. Πήγε να διακόψει το φιλί μας όμως δεν το άφησα. Ήθελα και εγώ να επιστρέψω στο φυσιολογικό και με το παραπάνω. Ένιωθα τα νύχια του να μπαίνουν στα πλευρά μου μέσα στην ένταση και τον πόνο που βγάζαμε. Σταμάτησε την κάθε του κίνηση όμως δεν βγήκε από μέσα μου. Με έδωσε ξανά στην αγκαλιά του και τοποθέτησε το κεφάλι του στο στήθος μου. Μείνε έτσι για λίγο αμίλητοι.