Taehyung's fanfic~
~Όμως αυτό που ένιωθα μέσα ήταν για εμένα κάτι πρωτόγνωρο και δεν ήξερα πως να το ελέγξω. Αυτήν την φορά δεν θα του δώσω απάντηση λεκτική....
Τοποθέτησα το χέρι μου στο μάγουλο του και μόλις γύρισε απευθείας τον φίλησα.Το μυαλό μο...
Από το ίδιο παραθύρακι ξεπρόβαλε το φώς του φεγγαριού και μέχρι τώρα κανένα ίχνος απο τους δύο άντρες. Ακούστικαν φωνές και κάθε λεπτό δυνάμοναν. Η πόρτα αυτή την φορά αφού άνοιξε χτύπησε δυνατά στον τοίχο. Η σκιά στο πάτομα πρόδοσε την μορφή του κάνωντας με να ανατριχιάσω. Με βαριά βήματα βρέθηκε μπροστά από τα κάγκελα κρατώντας τον Jimin από τον λαιμό. Αφού τον έσπρωξε και έπεσε στα γόνατα τα βλέμματα μας βρέθηκαν.
Α:"τον ξέρεις?"
Ε:"ήρθε το μεσημέρι."....είπα με τρέμουλο.
Α:"και? Σου είπε ή σου έδωσε κάτι?"
Ο Jimin μου ένευε να μην βγάλω άχνα όμως από το βλέμμα του άγνωστου άνδρα κατάλαβα πως από αυτήν την ερώτηση κρεμόταν η ζωή μου.
Α:"λοιπόν?"
Ε:"μου έδωσε να πκιώ λίγο νερό."....είπα και έσκυψα το κεφάλι.
Α:"σωστή επιλογή, καταστροφή για εσένα."...είπε απευθυνόμενος στον Jimin.
Αφού έγνεψε στους μπράβους του αυτοί ξεκλειδωσαν το κελί και με σήκωσαν αφαιρώντας τις αλυσίδες. Έτριψα τους κομμένους καρπούς μου και αμέσως αντιλήφθηκα το βλέμμα του πάνω τους.
Α:"πάρτε την στο γραφείο μου και έρχομαι."
Με πήραν από τα μπράτσα και βγήκαμε έξω από το δωμάτιο. Μπροστά μου ξεπρόβαλε ένας τεράστιος και πανέμορφος κήπος και ένα κάστρο.👇
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Από το μπουντρούμι ακούστηκε ο Jimin να φωνάζει. Εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχει χώρος για λύπες και συγνώμες παίζετε κορόνα ή γράμματα η ζωή μου. Στην είσοδο υπήρχαν ακόμη 2 μπράβοι.
Μπ:"στην είσοδο βρίσκεται ο Jungkook και ο Hoseok με μια κοπέλα."....είπε στον ασύρματο.
Α:"αστούς να μπουν."
Μπ:"μάλιστα κύριε."....είπε και μας άνοιξε την πόρτα.
Hs:"εγώ είμαι ο Hoseok και απο εδώ ο Jungkook. Εμείς θα είμαστε οι προσωπικοί σου μπράβοι και θα βρισκομαστε πάντα δίπλα σου. Ο κύριος Kim μας είπε πρώτα να σε ξεναγήσουμε."....είπε και μου έγνεψε να προχωρήσω.
