~KADERİM~

IV.

🌟🌟🌟Mireba umarim bölümü begenirsiniz. Oy verin lütfen ya okuyup geciyorsunuz. Bi yildiza basinda moralimiz yerine gelsin daa. Hadi keyifli okumalarrr🌟🌟🌟

10.01.2018/İstanbul

🥀

"Baba ne olur bizim hayatımızı kararttın bari o kızın hayatını karartma daha yeni mezun oldu" ağlamaklı ve aciz bi sesle son kez yalvardı babasına Miraç. Necip oğluna baktı ve elimdeki içki şişesinden bi yudum daha aldı. Kaçıncı yudumu yada kaçıncı şişesi olduğunu bilmiyordu. Bilmekte istemiyordu zaten. Tek düşündüğü onun hayatı karardıysa kimsenin ki aydınlık olmayacağıydı. " Benim hayatım karardıysa sizinki neden aydınlık olsun?" Necip' in bu dediği Miraç ' ın zoruna gidiyordu. Sanem daha yeni onsekizine girmişti. Bunu ona yapmak istemiyordu.

En son onu annesinin öldüğü gece görmüştü. Miraç o zaman yedi yaşındaydı şimdi ise 21 yaşında. Aradan tam tamına 14 yıl geçmiş. Sanem ile evlenemezdi Miraç hayatını mahvederdi. Az çok biliyordu hayalleri vardı yıkamaz dı. Miraç' ın aklına Sanem'in dediği şu sözler geldi 'biliyormusun Miraç ben büyüyünce çok güzel bi avukat olucam' bu sözleri hatırlayınca kalbine yüzlerce iğne batmıştı. Sanem'in sürekli onu suçlayacağını düşündü yapamazdı.

"Sen ve Ziya amca oynadınız. Bizim ne suçumuz var" diye sesini yükseltti Miraç. Necip göz ucu ile baktı oğluna. Kendisi koktukta yayılmış tam bir ayyaş gibi duruyordu oğlu ise sağ tarafında yalvarıyordu. Bu halleri içler acısıydı. "Babası kaybetti verecek bir şeyi yoktu oda kızını verdi" dedikten sonra kahkaha patlattı Necip " hem fena mı sanada karı çıktı işte zaten kimse ile konuşmuyorsun etmiyorsun" Miraç annesi öldüğünden beridir kimse ile konuşmuyordu babasına benzer diye, eşi annesi gibi olur diye kimsenin hayatına bulaşmak istemiyordu. Necip ayağa kalktı bitmiş bira şişesini köşeye attı, diğer şişeler ile çarpışma sesi tüm odayı doldurdu. Oğlunun tam karşısına dikildi "bu evlilik olacak dediğin hiçbir şey umrunda değil. Ben kimseye kumar borcu ödenmedi, kazılan dı dedirtmem." Dedi Miraç tam ağzını açmış bişey diyecekti ki babası hemen çıkıp kapıyı çarptı.

Miraç babasının az önce kalktığı koltuğa oturdu. Kollarını dizlerine yaslayıp başını ellerinin arasına aldı. Kara kara düşündü "yapamam onun hayatını mahvedemem. Onuda bu bataklığa sokmam" düşüncelerini sesli dile getirdi. Sonra hemen ayağa kalkıp odasına gitti. Dolapta annesine ait eşyalar vardı. Onları karıştırmaya başladı hızlı hızlı. Aradığı şey annesinin rehber defteriydi. Diğer eşyaları yere attıktan sonra aradığı şeyi buldu hemen yatağa oturdu ve aramaya başladı. Biliyordu numaralarını değiştirmediklerini. Babası evden bu saatte çıktıysa ya kumar oynamaya yada içmeye gitmiştir ve bu tarz şeyleri sürekli Ziya ile yapıyordu.

Miraç'ta eğer şimdi bunlardan birisini yapmaya çıktıysa Ziya da evden çıkmıştır. Rehberin sayfalarını karıştırırken Naz'ın telefon numarasını buldu ve hemen komidinin üzerindeki telefonunu aldı ve numarayı tuşladı. Bi kaç çalıştan sonra açıldı. Hemen konuşmaya başladı "alo Naz teyze benim Miraç teyze fazla vaktimiz yok Ziya sana bahsetmiştir. Naz'ı burdan göndermemiz gerekiyor." Hepsini tek nefeste söyledi Naz ağlamaları arasında bi yandanda onu dinliyordu " oğlum ne yapabiliriz ki görmüyor musun ikiside kafayı yemiş gibi" Miraç hemen lafa atladı "Naz teyze şimdi beni iyi dinle ben şimdi bankaya gidip para çekicem ve sizin kapıya koyucam sen Sanem'i güvendiğin biri ile Ankara'ya gönder kimse bilmesin nereye gittiğini sadece sen bil ben bile bilemiyecem şimdi uçak biletini de alıcam sen şimdi sadece Sanem'i hazırla ve gönder o ikisi gelmeden Sanem'in Ankara'ya ulaşması gerekiyor" Naz sanki gözüküyormuş gibi kafasını salladı "tamam kapıya gelince haber ver" dedi ve telefonu kapattı.