degismene ragmen | barıs alper yılmaz

s e k i z

4 Ay Sonra

"Anacum kızınız mükemmel bir futbolcu gerçekten.Attığı topu tam alnıma atmayı başardı." diyerek gülmeye başladı ikiside. Bende Barış'ın anneme 'anacum' demesine gülmüştüm.Her dediğinde gülesim geliyordu nedense.

Onları böyle gördükçe çok mutlu oluyordum.Artık annem Barış'a alışmıştı,oğlu gibi davranıyordu.Barışta anneme alışmıştı,anacum demeye başlamıştı kızlaarr.

Barış'ın dediği şey ile kollarımı bağdaştırdım ve kafamı sağa çevirdim.

"Birde trip yiyoruz ya anacum görüyor musun?"belime sarılıp saçlarıma öpücük kondurdu.

"Bir kere ben gerçekten futbolu mükemmel oynuyorum kardeşim.Sen kıskanıyorsun."
diyerek saçlarımı geriye savurdum.

"Oy senin futbolunu da, saçlarına da, sanada kurban olsunlar kızım."diyerek dudağıma öpücük bıraktı.Annem alıştığı için tepki göstermiyordu artık.Onun yerine bizi övüyordu.

"Siz ne güzelsiniz."dedi annem.Dediğim gibi övüyordu bizi hep.

Barış koluna omzuma atınca elini öptüm.

"Kek yapalım mı oğlum?"dedi annem kalkarak.

"Yok yok gerçekten hiç gerek yok."

"Anne yalan söylüyor ya.Sen otur ben yaparım.Şimdi bu çocuk açtır falan."
kaşlarını çatıp arkamdan beni takip etti.
Mutfağa gelince arkasından kapıyı kapattı.

"Vay be hanımefendi."yanıma yaklaşıp boynuma gömdü kafasını."Çok güzel kokuyorsun Alina."

Bazen boynuma derin öpücükler bıraktığı zaman inliyordum."Barış annem gelicek." dedim.

"Umrumda değil."dudaklarıma öpmeye başlayınca elleri bacağımda gezindi. Kalçamdan tutup tezgaha oturttu.Elleri bir yandan kalçamı sıkıyordu,dudakları ise dudağımı ısırıyordu.Sertçe ısırınca inledim.

"Kokun bile yükselmeme sebep oluyorken inlemen büyük bir yanlış Alina." kıkırdadım.Ellerinin odak noktasını kalçalarımdan çekip göğsüme vermişti. Sütyenimde okşuyordu.Sıkınca inledim.

Soluk soluk kalmıştım.Tezgahtan inince hayal kırıklığı ile bana bakıyordu.

"Kek yapmam gerek bücür."diyerek burnuna öpücük bıraktım ve ayrılacağım zaman beni kendisine çekip sarıldı.

"Keki siktir et ben seni istiyorum." gözlerimi devirdim.

"Yeter Barış canım benim annem evde." ondan ayrılıp kek yapmaya başladım.

İki saattir hem kek yiyip muhabbetler ediyorduk.Her boktan tut diğer boka muhabbet ediyorduk.

"Parka çıkalım mı?Boğucu gelmeye başladı burası."diyerek kulağıma fısıldadı.
Kafamı salladım.

"Anne biz biraz parka gidelim,nefes falan alalım.Sorun olur mu senin için?"dedim ayaklanarak.

"Tabikide hayır aşkım.Nefes alın verin ciğerlerinize hava girsin."dediği şeyi anlayınca boğazımı temizledim.Kadın dünden razıydı resmen.Barış'ı kaptıktan sonra hiç birşeyde sorun yaşamıyorduk.
Onda kalmama izin veriyordu,onun bizde kalmasına izin veriyordu.Beraber dışarı çıkmamızı hatta tatile gitmemize bile izin veriyordu.

Ayağa kalkıp annemin yanağına öpücük kondurdum,montlarımızı ve ayakkabılarımızı giyip evden çıktık. Asansör gelince bindik.Barış hemen sırnaşmaya başlayınca gözlerimi ona diktim.Her dakika yer
farketmeksizin (ayırmeksizin) öpüyordu.

Asansör durunca ondan önce çıkıp hızlıca yürümeye başladım.Arkamdan gelip sorar gözlerle beni izliyordu.

"Ne oldu?"

"Yok bir şey canım."diyerek göz kırptım.
Beni biliyordu öylesine trip atar geri barışırdım.

Parka gelince oturduk.Barış cebinden sigara çıkartınca ona 'gerçekten mi' bakışı
attım.Sigara içmeyen bir insan neden şuanda sigara içerdiki?Davranışları azda olsa değişmişti gerçekten.

"O elindeki sigarayı içecek misin gerçekten?"bana dönüp uzun uzun baktı.

"Noluyor Barış?Sen hiç böyle değildin.Bir sorun mu var?"ellerimi tuttu ve öptü.

"Özür dilerim Alina.Sen benim herşeyimsin ama bunu yapmak zorundaydım."kaşlarımı çattım.

"Bu ne demek oluyor Barış?Anlayamıyorum."

"Özür dilerim herşey için ama lütfen benim sözümü kesmeden dinle."kafamı salladım.Ne olduğunu merak ediyordum.

"Ben gidiyorum."kaşlarımı tekrardan çattım."Ankara'ya.Teklif geldi, Ankarademirspordan"dediği şey ile hızlıca ayağa kalktım.

"Barış ciddi misin sen?"dedim sinirle.

"Özür dilerim lütfen otur."ayağa kalkıp kollarımdan tutup geriye oturttu. Ağlamaya başlamıştım.Barış kafamı elleri arasına aldı ve göz yaşlarımı sildi.

"Barış daha yeni sevgili olduk.İlklerimizi yaşayamadık.Şimdi sen teklif geldi diyorsun.Bir şey diyemem senin için en hayırlısı olur ama biz daha yeni beraber olduk."Barış anlayışla kafasını salladı.

"Haklısın sevgilim hemde çok haklısın. Ama ben düşündümki sende gelirsin belki yanıma?"

"Gelemem Barış."

"Neden Alina?"

"Cerrahlık için hazırlanıyorum Barış biliyorsun bunu."

"Peki o zaman 24 yaşımıza geldiğimizde evlenelim,beraber olalım.Birlikte evlenelim.Benimle evlen."dediği şey ile güldüm.

"24 yaşımıza kadar birbirimizle hale görüşeceğimizi düşünüyor musun?"

"Görüşemezsek bile büyük bir futbolcu olup seni bulacağım Alina.Alina Yılmaz."
kendi soyadını eklediğinde ona sıkıca sarıldım.

"Ne zaman gidiyorsun."

"Bu akşam."

"Beni her gün arayacağına söz ver."

"Sende beni ara ama bücür."diyerek burnumu öptü."Ararım sevgilim."

Dudaklarımızı birleştirdik.

Bazen bazı şeyler onsuz olacaktı.Onun hayatına başka biri girecekti belki.Uzak mesafeden yürütemeyecektik.O benden sıkılacaktı ama onun için her duam en içten olacaktı.

"Seni çok seviyorum Barış Alper Yılmaz."

____

655 kelime

Kızlar ben 9.bölümde de mi bu zamandan yazayım yoksa 2024'e geçeyim mi?Bir fikir verirseniz çok memnun olurum.