degismene ragmen | barıs alper yılmaz

d ö r t

Saatin üçünde üzerimdeki ağırlık ile gözlerimi açmıştım.Sağa baktığımda Barış'ın bana sıkıca sarılarak yattığını görmüştüm. Kendimi kolundan kurtarmaya çalıştım.Kalkacağım sırada Barış elimi tutmuştu sıkıca.

"Gitme Alina."dedi.

"Barış?"diyebildim sadece.

"Gitme."

"Noldu?"diyerek doğrulmaya çalıştım ama sıkıca elimi tuttuğu eli buna engel olmuştu.

Gözlerini gözlerimde gezdirdi.Sonra dudaklarımda,yanaklarımda,burnumda,
kaşlarımda,kirpiklerimde...

"Barış pazardan domates mi seçiyon ne bakınıp duruyorsun?"bu romantikliği bozan şey ben olmuştum.EVET.

"Alina şurda iki şey yapıyoruz hemen bokunu çıkartıyorsun."göz kırptım.

"Ne o Barış sen demiyor muydun,her şeyin bokunu çıkartmak senin işin diye?"Barış bıkkınlıkla kafasını salladı.

"Ben diyordum değil mi?"

Aklıma gelen şeyle Barış'ı yere itekledim. Barış acı dolu bir şekilde inledi.Ağzımla elimi kapattım.Bu kadar sert itmeyi planlamıyordum.

Bazen elimin ayarı kaçabiliyordu.

Barış iteklediğim yerden kalkacağı sırada annemin sesi geldi.Endişeyle ne yapacağımı şaşırmıştım.

"Barış yatağın altına gir!"dedim fısıldıyla.
Beni anlamamış olacak ki başını iki yana doğru salladı.

"Kim var orada?"diyen annemin sesiyle irkildim.

Barış'ın yanına gidip yatağın altına ittim.
Arkadaşlarıma güzel davranıyordum bir kere.

Annemin hızlıca kapımı açmasıyla sıkıca içimde tuttuğum nefesi dışarı verdim. Yoksa eminimki patlayacaktım.

"Kızım ses duydum da sen iyi misin?"diyerek endişeyle yanağımda elini gezdirdi.Götümden ve alnımdan soğuk terler akması dışında hiç bir şey yapamıyordum,diyemiyordum.

"A-anne şey camı açmaya kalkmıştımda." dedim kelimeleri birleştirmeye çalışarak.

"Kabus mu gördün kızım sen?"diyerek benle beraber kendini yatağa oturttu.

"Yok anne ne kabusu ya sadece camı açmaya kalkmıştım o kadar."bu sefer kelimeleri birleştirmeme gerek kalmamıştı.

"O zaman o ses neydi?"aklıma gelen ilk yalanı attım.

"Barış'ın odasının camı falan açıksa ordan gelmiştir.Şimdi bu uyumamıştır anne karı kız peşinden dolanıyordur Facebook'ta."

Annem yumuşakça kolumu cimcikledi ve Barış ise yatağın altından ayak bileğimi sertçe tuttu.Acıyla gülümsedim.

"Kızım öyle denir mi ayıptır,günahtır.Barış
iyi çocuktur.Futbolcu olmasa ailesine verirdim seni kızım."ellerini dizlerine vururken benim ise dedikleri ile gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.Şu kadının ağzı hiç boş durmuyordu.Barış yokken hiç böyle şeyler ağzından çıkmıyordu.

"E anne oldu o zaman hadi iyi geceler, kendine iyi bak,seni seviyorum,canımsın." diyerek annemi yataktan kaldırıp odamın kapısından dışarı doğru sürükleyip öpücük attım ve odanın kapısını kapattım.
Kapıyı kapattığım gibi yere çöktüm.Barış ise ağzından bir şeyler geveliyordu.