degismene ragmen | barıs alper yılmaz

i k i

Yanımıza gelen kıza kaydı gözlerim.İzin istemeden oturdu paşam hemen baş köşeye tabi banada sinirler geldi haliyle.

"Keşke izin isteseydin Nisacım.Oturabilir miyim diye."dedim mırıldanarak.Barış anlamış olacak ki bacağımı cimcikledi.

"Efendim bana mı dedin?"dedi incecik sesiyle.Tiksinir bir şekilde ona bakarken Barış'ta benim surat ifademe bakıyordu. Alttan düştüğüm bacağıma vurunca acıyla inledim.

"Şerefsiz!Canım acıyo."diyerek ayaklandım,ayaklanmamla birlikte acıyla tekrar oturdum.

"Sakin ol Alina.Ha bu arada siz tanışmadınız de mi?"diyerek konuyu dağıtmaya çalıştı Barış.

"Tanışmak istediğimi kim söyledi?"Barış kolumu cimcikledi.

"Sanırım size rahatsızlık verdim kusura bakmayın."diyerek ayaklandı Nisa.

"Sağol bize iyilik yapıyosun şuan."

"Hayırdır kızım sen!Sana bir zararım mı var?"diyerek el kol hareketi yaparak bağırdı.Böyle kişiler uğraşmaya bile değmezdi arkadaşlar,bu da bir abla tavsiyesi olsun size.

"Uğraşmaya değmezsin."

Sinirlenip saçıma yapıştı.Sakin bir şekilde elinde tuttuğu saçımı çekip elinden aldım.Barış ise Nisacığını tutmuş ayırmaya çalışıyordu.

Bir daha elini saçıma atınca konuştum:

"Barış söyle o kıza bir daha saçıma dokunursa çok kötü olur."

"Tamam sakin ol Alina.Otur şuraya."dediğini yapıp oturdum.

Yüzüme sertçe vurunca ayıklanıp Barış'ı yana itekledim.

Saçından tutup kendime çektim.
"Uğraşmaya değmezsin dedim ama kendin istedin bunu."saçını sertçe çekip geriye itekledim.Yere düştü.

"Ne için benimle kavga ediyorsun inan bilmiyorum ama Barış için kavga ediyorsan çok geç."diyerek göz kırpıp yanlarından ayrıldım.Barış,Nisa'yı yerden kaldırmaya çalışıyordu.

"Orda bekle Alina!"diyerek bağırdı arkamdan.

Onu beklemeden eve doğru koştum.Peşimden gelmesini istemiyordum zaten gelmezdi de.Yorulunca durdum ve yere çömeldim.Fazla koşunca kalbim ağrıyordu bu yüzdende tekvandoyu bırakmıştım ama bir kaç şey biliyordum.

Eve girip odama çıkıp kapıyı sertçe kapattım annem ise arkamdan geliyordu.Kapıyı kilitledim ve kendimi yatağa attım.Burnum sızlıyordu ama bir yanım ise ağlamak istemiyordu.

"Noldu annecim?"dedi kapının arkasında endişeyle bekleyen annem.

"Bir şey yok annecim,sen git işine yap beni boşver."dedim ağlamaklı sesimle.

"Alina okuldan mı kaçtın niye bu kadar erken geldin.Noldu güzel kızım?"

"Anne gerçekten bir şey yok.Bugün okula gitmedim babama yardım ettim."dedim aklıma gelen ilk yalanla.

"Tamam kızım zorlanıyorum seni akşam konuşuruz.Uyu hadi sen.Seni seviyorum birtanem."

"Canım annem bende seni."

Üstümü değiştirip yatağa yatıp ağlamaya başladım sessizce ondan sonra ise uyumuştum.

Balkona atılan taşlardan dolayı küfür ederek yatağımdan kalktım.Balkona çıkıp baktığımda Barış atıyordu canıma taş.Beni görmemiş olacak ki bir tane daha taş attı ve kafama geldi.

"Ne taş atıp duruyorsun be?"diyerek bağırdım Barış'a."İnsan uyuyor şurda " dedim sinirle.Evet uykumdan uyandırılmayı hiç sevmezdim.

"Hayırdır Nisa'n tek mi bıraktı seni?"dedim alayla.

"Açma şu konuyu be."

"Umrumda mı sence?"

"Umrunda."

_____

400 kelime