Beauty Beyond Compare

Chapter Seven:

Nagising ako nang bumukas ang pintuan ng kuwarto ko at pumasok doon si Mommy kasama si Daddy. Takot na takot na baka ano ang gawin nila sa akin. Agad kong tinakpan ng kumot si Seamone na mahimbing ang tulog.

May ihinagis si Mommy na paper bag sa higaan ko. Nagtataka man ay lumapit ako at kinuha iyon, sa loob ay may isang wig na kulay itim at medyo mahaba ang buhok, mayroon ding box ng hair dye sa loob.

"You're going to high school," Mommy said, her voice tight. "That's what your father wants. I don't know what you did to him, but if people find out about your condition, you'll be in trouble with me, Bell!" She stormed out, leaving Daddy standing there, his expression unreadable.

My heart pounded. High school? I'd dreamed of it, of finally leaving homeschooling behind, but how could this be happening? Hindi naman ako nagsabi kay Daddy ng kung ano, kaya paanong makakapasok na ako ngayon ng high school?

"I know you won't like coloring your hair," Daddy said, his voice gruff. "But at least color your eyelashes and eyebrows." He turned to leave, but I stopped him.

"D-Dad," I stammered, my voice trembling.

"What?" parang umatras ang dila ko para magtanong nang humarap ulit siya, nasa loob lang ng bulsa niya ang mga kamay niya at prenteng nakatingin sa akin.

"S-salamat po dahil pumayag kayo, h-hindi ko po ipapaalam ang s-sakit ko," natatakot kong sabi. Tumango lang siya at lumabas na. Nakahinga ako nang maluwag nang wala siyang sinabing kung ano.

Okay na ba talaga kami ni Daddy?

Matapos kong maglinis at mag-ayos ay bitbit ko si Seamone at ang mga binigay ni Mommy sa akin para magpatulong ako kay Ate Sylv.

When I arrived at their house, I first left Seamone in the living room and went straight to Ate Sylv's room, where she was just watching a K-drama.

"Oh bebe ko, bakit nandito ka?" nilapag ko sa harap niya ang paper bag. Binuksan niya iyon at napakunot ang noo niya nang makita ang laman. "Wig? Hair dye? Utos ba ito ng ina mo?" napangiwi ako sa sinabi niya. Para kasi siyang nagmumura.

"Opo, pumayag kasi silang pumasok na ako ng high school," sagot ko. Tumabi ako sa kaniya sa kama.

"Gusto mo ba na mag wig ka? Love na love mo pa naman iyang hair mo." aniya at hinawakan ang puti kong buhok na hanggang balikat ko na.

"I know people won't accept me," I said, forcing a smile. "But I'll just use the hair dye for my eyebrows and eyelashes."

It took a while before she agreed to help me. I even had a slight allergic reaction to the hair dye, but I quickly took medicine. After she put a hair net on my hair, she put on the black wig, which turned out to have full bangs, making me cringe.

I laughed when I saw my appearance; I looked like a scary possessed doll. Ate Sylv couldn't help but laugh either.

"Sorry, naka white dress ka kasi kaya muka kang manika." natatawa aniya. Pinahiram niya ako ng simpleng pambahay niyang damit kaya medyo um-okay naman ang histura ko. Napahawak ako sa wig ko at kilay ko. Hindi na talaga kita ang puti kong buhok. Po-problemahin ko na lang talaga ang maputla kong balat at ang purple kong mga mata.

"Paano po ang mata ko at balat ko?" tanong ko sa kaniya. Nakaupo lang siya sa kama habang tintingnan ako.

"Contact lens lang solusyon diyan, tapos iyang balat mo, okay lang iyan, marami na ngayon ang lumalaklak ng glutathione." nakangiting aniya. Pina-upo niya ako sa tabi niya. "Ang ganda-ganda mo, pero mas maganda ka sa kung ano ka, tatandaan mo iyan,"

Hindi ko na napigilan ang iyak at yumakap sa kaniya. "Thank you po,"

"Sabihin mo sa akin kapag may nang bully sa'yo ah? Reresbakan kita," pagbibiro niya. Natawa tuloy ako at umiling.