14: Sa kaniya

114 3 0
                                    

14: Sa kaniya

I suddenly woke up because of the noise, parang may nabasag na baso sa kusina. Dali-dali akong tumayo at hinanap ang boxer ko. I immediately wore my Calvin Klein boxer and went outside.

Gulat na mukha ni Sevi ang nakita ko, naka-upo siya sa isang bar stool at naka harap sa akin. Napunta kay lavish ang tingin ko, katabi niya si Sevi na gulat na gulat parin ang expresiyon.

“Gago ka, paps!” he shouted disgustingly.

Sakto namang naka tapat sa akin ‘yung mirror kaya agad kong nakita ang itsura ko. Nagtakip pa ng mata si Sevi at mukhang ayaw akong tignan. Parang hindi naman siya na sanay sa katawan ko, halos araw-araw nga niyang nakikita ‘to eh!

I immediately ran inside my room and grabbed something to wear. I'm wearing my favorite hoodie na marble ang design but in a mint green color and my grey sweat shorts. I did some essentials too before going out again.

I acted like nothing happened earlier. Lumapit ako sa kanila at tumabi kay Lavish na tahimik akong pinag mamasdan. He was eating a pancake and a glass of fresh milk.

“Good morning, baby.” I said, softly whispered to him.

“Morning!” he greeted me back with a smile on his face. I kissed his forehead, at itong si Sevi, ang aga-aga ay nang gugulo agad!

“Mahiya ka naman, paps. Sa harap pa talaga ng pancake ko?” he said like it was my fault.

“Bakit ka ba nan dito?” I asked in annoyances. Aga-aga, pinapainit niya ulo ko.

“May pinabili kasi ako.” singit ni Lavish, hinaplos pa nag kamay ko.

“Inutusan niya akong bumili ng pain killers, paps. Tapos, inutusan niya rin ako magluto ng pancake kasi masakit daw katawan niya. Ikaw naman kasi, patulog tulog ka diyan, ‘yung nililigawan mo nadulas yata at hindi makatayo ng mabuti.” he explained,

Gusto ko nalang isungalngal sa kaniya ‘yung kinakain niyang pancakes sa sobrang inis ko, eh! Tinignan ko si Lavish na natatawa sa tabi ko.

“Una na ako, paps. May class pa ako.” he said,

“Thank you ulit, Sevi!” Lavish spoke cutely.

“No worries. See you later, guys!” Sevi gestures a salute before he leaves.

Ngayon, kami nalang ni Lavish ang naiwan. I turn my chair to face him. Naka tagilid siya sa akin. Hinila ko ang upuan niya para mas lumapit pa. I quickly grabbed his waist and leaned closer to him. Ihiniga ko sa balikat niya ang ulo ko.

“Sorry.” I whispered in a low tone.

“For what?” he asked,

Gumalaw ang balikat niya kaya inangat ko ang aking ulo. He looked at me, he looked so gorgeous and a bit manly. Sobrang liwanag niya sa paningin ko.

“For taking your ability to walk.” I said, creasing my fingers on his face.

He just chuckled which makes me feel at ease. I fixed some of his hair strands that cover his eyes. I looked at his eyes which were sparkling like a diamond. He's so pretty indeed.

Three days before Lavish could walk properly, and now, it's almost a week that we didn't see each other. Busy rin kasi siya sa Acads niya and so am I. Malapit na ang winter break and also our midterms.

Some of the students were decorating the hallways, making it more attractive than before. Isa rin sa mga hinihintay ng mga students bukod sa Christmas break ay ang paskuhan. It's a celebration that our school held before the end of the year.

Taming the Blue Skies ( Boy's Love )Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon