𝓘 𝓭𝓲𝓮𝓭 𝓯𝓸𝓻 𝔂𝓸𝓾

18. Χρειαζόμουν εσένα.

[...]

"Η θέα είναι καταπληκτική από εδώ πάνω", σχολίασε η Αλίνα, θαυμάζοντας τη θέα της πόλης και της θάλασσας  και ο Ντρίσταν χαμογέλασε κοιτάζοντας τα μάτια της που έλαμπαν στην αντανάκλαση των φώτων της πόλης.
"Συνήθιζα να έρχομαι εδώ κοιτάζοντας τη δύση του ηλίου. Ο ουρανός πάντα έπαιρνε μια πορτοκαλοκόκκινη απόχρωση και πάντα με ηρεμούσε", μουρμούρισε, και εκείνη κράτησε το χέρι του, απλά χαϊδεύοντάς τον με τα δάχτυλά της.
"Το πορτοκαλί δεν είναι καν ένα χρώμα που σου αρέσει", σχολίασε μπερδεμένη και τότε του ξέφυγε ένα γέλιο. βάζοντας το χέρι του γύρω της κρατώντας την κοντά του.
"Χρυσή απόχρωση λοιπόν. Και ναι, μου αρέσει το χρυσό, ειδικά όταν τον βλέπω στα μάτια σου", απάντησε και η Αλίνα χαμογέλασε μη παίρνοντας τα μάτια της από πάνω του.
"Μίλα μου κι άλλο. Θέλω να μάθω για τη ζωή σου", είπε, κι εκείνος την κοίταξε συνοφρυωμένος.
"Δεν υπάρχουν πολλά να σου πω. Επικεντρώθηκα στο να κάνω κάτι και κάπως έτσι κατέληξα να ασχολούμαι με την τοπική αγορά" είπε οδηγώντας την πίσω στο τραπέζι τους και η Αλίνα έβαλε τη γροθιά της κάτω από το πηγούνι της, στηρίζοντας τα κεφάλι της.

"Και πώς έγινες ειδικός στο κρασί;" ρώτησε με περιέργεια.
"Είναι αλχημεία και μαθηματικά, μαζί με υπομονή. Πέρασα πολύ χρόνο με τον θείο μου μιλώντας για κρασιά και αλκοόλ μιας που είναι ο ειδικός. Μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον, και ήταν πραγματικά ιδέα του Σαμ για να ασχοληθώ παραπάνω... Για έναν περίεργο λόγο, ο πατέρας σου μου άφησε όλα όσα είχε ετοιμάσει για τη μάρκα ουίσκι του που δεν πρόλαβε να κυκλοφορήσει", είπε, και δεν ήταν έκπληξη για εκείνη.

"Αλλά μετέτρεψες αυτή τη μάρκα σε κρασί; Γιατί;" ρώτησε περίεργη κι εκείνος χαμογέλασε.
"Ακόμα πειραματίζομαι με το ουίσκι", απάντησε κι εκείνη μόρφασε.
"Αυτό είναι λυπηρό, ξέρεις ότι δεν μου αρέσει το κρασί όπως το ουίσκι", μουρμούρισε και ήπιε μια γουλιά από το ποτό της.
"Τι πίνεις αμόρε;" τη ρώτησε κι εκείνη ανασήκωσε τους ώμους κοιτάζοντας το χρυσαφένιο ποτό της.
"Ονομάζεται χρυσό φιλί και έχει γεύση κανέλας"
"Σωστά, επίσης σου δίνει την αίσθηση μυρμηγκιάσματος στη γλώσσα, έτσι δεν είναι;" τη ρώτησε κι εκείνη ένευσε καταφατικά.
"Υποθέτω το έχεις δοκιμάσει", μουρμούρισε και τα χείλη του σχημάτισαν ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο.
"Έχει τζίντζερ και το ξέρω γιατί το δημιούργησα εγώ" είπε και εκείνη τον κοιτούσε άφωνη.
"Πίνω κρασί και μου αρέσει;" ρώτησε χαμογελώντας κι εκείνος ξέσπασε σε γέλια λόγω του μπερδεμένου προσώπου της.
"Είναι ένα κοκτέιλ με βάση το λευκό κρασί με τεκίλα, κανέλα, τζίντζερ και λάιμ", είπε και εκείνη χαμογέλασε περήφανα αφήνοντας μια βαριά ανάσα ανακούφισης.
"Ήξερα ότι θα τα κατάφερνες μια χαρά", είπε περισσότερο στον εαυτό της, αλλά αρκετά δυνατά που  εκείνος την άκουσε και, μέσα σ' ένα δευτερόλεπτο έπιασε το πιγούνι της φέρνοντας το πρόσωπό της απέναντι του, κοιτώντας μες στα μάτια της έντονα, με ένα ελαφρύ συνοφρύωμα στο μέτωπό του. Η Αλίνα κράτησε το χέρι του και με τα δύο της χέρια και φίλησε απαλά τα δάχτυλά του.