IL MIO GATTO • Texting

•19•

|•°•|

"Neden buradasın?" Derin bir nefes vererek konuştum. Karşımdaki adamın gözlerinin içine bakamıyordum bile. Onunla konuşuyordum ama asla ona bakamıyordum.

Bütün bu olanlar çok fazla gelmeye başlamıştı. Yaman'ın konuşmasının beni derinden etkilediği aşikârdı, hâlâ gözlerimin dolu olması bunu onaylıyordu. Ama asıl mesele Diego idi. Onunla gerçekten ne yapacağımı bilmiyordum. Yaman'ın sözleri aklımı giderek daha fazla dolduruyordu. Ama kalbimin Diego'nun tarafında olduğunu biliyordum.

"Seni görmeye geldim." Bakışlarım kucağımda ki çantada iken hızla ona baktım. Soner ciddi bir tavırla karşımda oturuyordu.

Soner'in gelmesi ile Yaman ile olan kavgamız sona ermişti. Şaşkınlıkla hepimiz Soner'e baka kalmıştık. Ardından Soner'i de alıp ikimizin özel konuşabileceği başka bir masaya geçmiştik.

"Neden? Neden beni görmek istiyorsun, Soner?" Nedense Soner ile konuşmak benim canımı sıkıyordu. Bir zararı yoktu belki fakat onu görmek bana pek iyi gelmiyordu.

"Neden soru sorup duruyorsun, Alara?" Tam o sırada garson Soner'in siparişini masaya getirmişti. Soner teşekkür edip içeceğinden bir yudum aldı. Ben ise bir cevap beklerken soru sorması ile kala kalmıştım. O ise gülümsedi. "Arkadaşımı görmek isteyemez miyim?"

"Sana daha önce yanıma gelmemen gerektiğini söyledim." Kendi sözlerimle ben bile buz kesmiştim. Benden fazla beklenmeyecek tavırlardı. Ortam fazla sessizdi.

Soner gülümsemeye devam etti ve içeceğini masaya bıraktı. "Ah, evet. Bu sert bakışlarını çok özlemişim." Bir süre ikimizde sessiz kalarak birbirimize bakarken tekrar konuştu, "Sadece bana gösterdiğin bakışlarını."

Sinirle yutkundum ve kollarımı birbirine bağladım. "Bak, Soner, seni hâlâ arkadaşım olarak görüyorum ve seninle kavga falan etmek istemiyorum."

"Pekala, Alara, biz zaten seninle yıllardır arkadaşız, değil mi?" Soner bu sefer kaşlarını çatmıştı. "Neden arkadaşını görmek istemiyorsun? Neden arkadaşını yanında görmekten bu kadar rahatsızsın? Arkadaşlar böyle midir?"

Derin bir nefes aldım. "Bu soruların cevaplarını sende biliyorsun. Üstelik..." Gözbebeklerimin titrediğini hissetmiştim. "Üstelik hâlâ onlarla görüşürken..."

Soner kafasını eğdi ve bedenini iyice sandalyeye yasladı. "Ailemle görüşmüyorum." Söylediği cümle ile kalbim hızla atmaya başladı. Ona heyecanla bakarken o da başını kaldırmıştı. "Senin aileni de en son nişandan sonraki gün gördüm."

Soner birden bire masada duran elimi tutmuştu. Sıcak avuc içleri ile sarmıştı. Ben şaşırsam da bir tepki veremeden konuştu, "Üç yıl önce olan doğum gününü hatırlıyor musun? O gün ailem ile görüşmeyi kestim. Bunca yıl kimse ile görüşmüyorum, Alara."