Yayla Çiçeğim I BAISM

Aşk Sarhoşu

İsmail Barış'ın attığı konuma geldiğinde sahil kenarında bir bankta otururken buldu onu. Hava esiyordu. Deniz esintiyi gittikçe arttırırken, Barış kımıldamadan öylece denize bakıyordu.

İsmail, "Dediğimi fazla ciddiye almış salak, gerçekten hiç kımıldamamamış" diye söylendi ve alnını ovaladı. İç çekip bankın arkasından doğru dolandı ve Barış'ın önünde durdu.

Barış üzerine düşen gölge ile kafasını kaldırdı ve görmeyi çok sevdiği sarışınının yüzüne bakıp gülümsedi.

"Geldin"

İsmail genç çocuğun yüzüne baktı. Yanakları soğuktan mı yoksa çok içtiğinden mi kırmızıydı emin değildi ama sarhoş olduğu çok belliydi.

Barış'ı baya bir süredir tanıyordu. Genelde komik, sarkastik, kavgacı olsa da zayıfı korumayı seven bi tipti. Sürekli çay içer, saçma sapan kolyeler takar -bunlar genelde künye veya zincir olurdu- ve tüm esnafla iyi geçinirdi. Alkolle de arası iyiydi, bi büyük devirir hiçbir şey olmazdı.

Şimdi bu haline baktığında, yanındaki boş şişeleri görünce biraz şaşırdı. Bu kadar içip hala sızmaması şaka gibiydi. Sonra söylediğini düşündü tekrar. Geldiğine şaşırmıştı. Ona sözünde duracağına bile inandıramayacak kadar kötü müydü bunca zaman?

Kaşlarını çattı ve Barış'ın önünde çömeldi. Gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı ve kafasını salladı

"Hadi evine götüreyim seni, donacaksın burada."

"İsmail.."

Barış'ın durgun sesiyle gözlerinin içine baktı İsmail. Zaman durmuş gibiydi sanki.

"Beni neden sevmiyorsun ?"

İsmail şok içinde genç çocuğa baktığında Barış soğuktan akan burnunu çekip denize baktı tekrar.

"Biliyorum ben çok da düzgün bi adam değilim. Biraz sinir bozucuyum. Biraz da salak. Ama kötü biri değilim, seni rahatsız etmek istemezdim."

İsmail yumruğunu sıktı, ne diyeceğini düşünüyordu. Ona bu kadar mı hissettirmişti yani ?

"Barış... ben özür dilerim. Gerçekten özür dilerim."

Barış gözlerini denizden çekti ve buz gibi elleriyle İsmail'in yanaklarına koydu.

"Özür dileme İsmail. Ben sen de eğleniyorsun sanmıştım ama seni rahatsız edeceğimi hiç düşünmemiştim."

İsmail yanağını genç çocuğun avucuna yaslamak istedi o an ama yapamadı. Vereceği tepkiden korktu. Barış da hemen ellerini çekmişti zaten.

İsmail yerden kalkıp Barış'ın yanındaki banka oturup denize döndü tekrar. Söyleyeceklerini iyi seçmeliydi, bir kere daha onu kırmayı göze alamazdı.

"Barış... Senden rahatsız olmuyorum. O gün... O gün dediğim şey bununla ilgili değildi."

Barış bir şey demedi. Devam etmesini bekledi.

"O gün senin yüzün benim yüzümden asıktı, ben seni kırdığım için. Ben aslında onu kastediyordum, seni böyle görmek istemediğim için.Ama sen-"

"Yani benden nefret etmiyor musun?"

Barış heyecanla ona döndüğünde İsmail kafasını salladı

"Hayır etmiyorum. Aksine çevremde olmandan memnunum. Ben senin ciddi olduğunu hiçbir zaman anlamamıştım ama-"

Söyleyemedi İsmail. Hala kendinden emin olamıyordu. Korkuyordu. Onu daha çok kırmaktan korkmuştu.

"Ama artık biliyorum Barış. Eskisi gibi olur muyuz bilmiyorum ama küs de olmayalım. Yine halısahada birbirimizi çalımlayıp düşürelim. Sonra sen salak salak sırıt istiyorum."

Barış gülümsedi. Ayık mıydı sarhoş muydu o da kestiremiyordu şu an. Hatta bunlar yaşanıyor muydu emin değildi. Ama duymaya ihtiyacı olanları duymuştu, mutluydu.

"Ben de seni üzdüm dimi?"

İsmail hala onu düşünmesiyle kalbinde sıcacık bir şey hissetmişti. Bu kekonun gerçekten ona hayatında tatmadığı hisleri tattırması gerçek miydi bilmiyordu ama mutluydu.

Kafasını salladı iki yana ve güldü

"Sadece sen üzüldüğün için üzüldüm, senin bir suçun yok."

Barış kafasını salladı yavaşça. Bir anda banktan kalktı ve gülerek İsmail'e döndü

"Şu an sarhoş muyum yoksa ayık mıyım bilmiyorum. O yüzden işimi garantiye alacağım."

İsmail anlamazca bakarken Barış'ın denize doğru yürüdüğünü görünce gözleri kocaman açıldı.

"YA SEN KAFAYI MI YEDİN AMINA KOYIM"

Banktan fırlamış suya doğru adımlayan Barış'a baktı. Bu soğukta gecenin bu vaktinde suya girmeyi düşünüyordu. Barış'a arkadan sarılıp arkaya doğru çekti. Ama Barış'ın cüssesi ona ağır geldiği için ikisi de yeri boylamıştı...

****

Ay bölüm nasıldı 👀