CROSSING PATHS IN TIME

Chapter 9

Kabanata 8

Justine p.o.v.

"paumanhin señora, sapagkat wala lamang ho akong mapagkukunan nang aking isusuot---."na pakunot ang aking noo nang tumigil ito sa pag sasalita.habang nakatingin sa ibang direksyon mag sasalita na sana ako nang makita ko siya kung saan ito nakatingin kaya sinundan ko ang tinitingnan niya malay kuba kung may nakikita na pala siya na hindi ko nakikita diba.

sa pagkakataong nilingon ko iyon ay nanlalaki na ang mga mata ko nang makita ko ang Isang unan na papalapit sa akin,at huli na bago pa man ako makaiwas kaya tumama na iyon sa aking mukha na ikinapikit ko nang mata dahil sa inis at hiya.

"Bakit hindi mo siya binigyan nang damit,kakalbuhin talaga kitang bata ka!!"na pakagat ako sa labi dahil sa sakit nang tinamaan nun kahit sabihin natin na hindi mabigat ang unan ay napakasakit din.hindi dahil sa physical o nasugatan ka ngunit dahil sa hiya dahil ang laki laki kona para pa rin akong bata kung ituring Nang aking Ina.

"hon Tama na." na pigilan agad ni Daddy ang balak na pagtayo nito sa upuan.kaya napatayo na lamang ako habang umiikot ang mga mata.nakakainis talaga lalong lalo na ang babaing ito sa harap ko,simula nang dumating siya ay naging magulo na ang Buhay ko at baka hindi na ako makasama sa mga barkada ko at baka Gawin akong babysitter nang bruhang ito na hindi ko alam kong saan nag mula.

"bigyan Mona siya nang masusuot,at huwag na huwag mo siyang sisigawan dahil palalayasin Talaga kita."na pigil ko ang aking paghinga sa mga sinabi niya.inispoiled niya ang bruhang ito.

" mommy gagawin niyo talaga yan dahil lang sa kaniya?"himutok ko dahil hindi Naman makatarungan kong Ganon."ang unfair Naman mom, ako Yung tunay mong anak ." turo ko sa sarili habang nag mamakaawa effect baka sakaling kaawaan niya ako.bago tumingin nang masama sa babaing katabi ko."at hindi nga natin alam kong saan siya nanggaling e."naiinis kong Sabi.

hindi ko Naman talaga alam kong saan ito nang galing ,Basta ang alam ko akyat bahay siya dahil nakita ko nalamang ang babaing ito sa loob nang kwarto ko na tila walang alam.

na gising ako sa pag iisip nang maramdaman ko ang mga titig nila sa akin at dahil ayaw ko ulit mabato nang unan ay nahila ko nalamang ang babaing ito Nang kumuha nang unan si Mom,kahit Naman siguro Malaki na ako takot parin ako sa mama ko.

Akala ko talaga totoong sinabi ko iyon Kay mommy imagination ko lang pala,maangas na sana ako at mag c-celebrate kong sakaling nasagot ko si mama.

nakarating na kami kung saan ang guest room dahil doon ang lahat nang gamit pangbabae binitawan ko ang hawak hawak kong kamay niya at pumunta sa Isang malaking cabinet na malapit sa may bintana.nang buksan ko iyon ay parang nahilo ako dahil sa dami ni'yon.

kinuha ko ang Isang simpleng dress na kulay puti na above the knee.

nag lakad ako papalapit sa kaniya at inabot ko ang dress na nakuha ko.tinanggap Naman niya iyon at sinuri nang tingin.

"ginoo ano ito?" tanong niya.

ay ang bobo Naman alam nang damit itatanong pa sa akin kong ano iyon.

"pagkain,pagkain Yan."iritadong wika ko habang nakahawak sa mga biwang ko dahil maaga yata akong tatanda sa babaing ito.

"pagkain?,nakakain ba ang kasuotan dito?." mariin akong napapikit at napakagat sa ibabang labi nang tanungin niya ako pabalik.

"alam mo naman palang damit Yan,bakit tinatanong mopa sa akin kong ano iyan,hindi kaba nag aral at pati utak mo ay nalamon na nang kabubuhan!?" sigaw ko.dahil naiinis na talaga ako sa kaniya,hindi lang siya pabigat sa Buhay ko kundi siya pa yata ang dahilan nang pagtanda ko.

"ginoo bak--"

"pwede ba. tigilan Mona ang kakaginoo mo?,may pangalan ako at hindi ginoo!." sigaw ko dahil kahapon pa siya.saan ba galing ito at parang walang alam sa paligid.