ရန်သူ့ချစ်ဇနီး_3
မုန့်ချန် နိုးလာတော့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က နာကျင်မှုများ လျော့ပါးသွားပြီ ဖြစ်သည်။ ဒဏ်ရာများကို စမ်းကြည့်လိုက်တော့ နာကျင်မှုကတော့ ကျန်သေးသော်လည်း ထိုနာကျင်မှုသေးသေးလေးများက စစ်တပ်ထဲတွင် အသေအကြေ တိုက်ခိုက်ဖူးသော မုန့်ချန်အတွက် နာကျင်မှုဟု မဆိုနိုင်ပေ။
အိပ်ရာမှ ထရပ်လိုက်ပြီးနောက် ခန္ဓာကိုယ်ကို အနည်းငယ် လှုပ်ရှားလိုက်မိသည်။ ဒီခန္ဓာကိုယ်က သာမန်မိန်းကလေး ခန္ဓာကိုယ် ဖြစ်သည်။ နွဲ့နှောင်းနေတာမျိုး မဟုတ်ပေ။ ပြီးနောက် လှုပ်ရှားရ ခက်တာမျိုး မရှိပေ။ အရင်ခန္ဓာကိုယ်လောက် သန်မာ မနေရုံသာ။
အကြောများက အနည်းငယ် တောင့်တင်းနေသော်လည်း လက်ကို အနည်းငယ် ဝှေ့ယမ်း ကြည့်လိုက်တော့ တိုက်ခိုက်ဖို့အတွက် မခက်ခဲသော ခန္ဓာကိုယ်မှန်း သိလိုက်ရသည်။ ရက်နည်းနည်းလောက် လေ့ကျင့်လိုက်ရင် ဒီခန္ဓာကိုယ်နှင့် အသားကျသွားလိမ့်မည်။
"ဒုတိယသခင်မလေး သတိရပြီလား"
အခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး တန်းပြောလိုက်သော အသံက ဝမ်းသာအားရ နိုင်လွန်းနေသည်။ ခြေသံတိုးတိုးလေးကအစ ကြားနိုင်သော မုန့်ချန်အတွက် အစောကတည်းက ဒီအစေခံမလေး ဝင်လာမှာကို သိပြီးသား၊ သို့သော် မင်း လာမှာကို ငါသိတယ်လို့ ပြောလို့ ရတာမှ မဟုတ်တာ။ ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။
"အင်း.."
အင်းသံပဲ ခပ်တိုးတိုး ပြုလိုက်ရသည်။ လက်ရှိမှာ သူမက စစ်တပ်ထဲမှာလို အသံကျယ်ကျယ် အော်ပြောဖို့ သင့်တော်မှာ မဟုတ်ပေ။ လက်ရှိမှာ သူမက ချီအိမ်တော်၏ ဒုတိယသခင်မလေး ဖြစ်သည်။ စစ်သူကြီး ကျောက်မုန့်ချန် မဟုတ်တော့ပေ။
"သခင်မလေး အရင်ရက်တွေကတည်းက သခင်ကြီးက အိမ်တော်ကို ပြန်လာပြီ"
"အင်း.."
အင်းကလွဲပြီး ပြောနိုင်တာ ဘာမှမရှိပေ။ ဒါကြောင့် တတ်နိုင်တာက တိတ်တိတ်နေခြင်းသာ။
"ဒုတိယသခင်မလေး.. မင်းကြီးဆီက အမိန့်တော် ရောက်လာပါတယ်"
"မင်းကြီး အမိန့်တော်.."
