Cherry Bomb Lipstick -Hyunin-

1.1

Jeongin bir süre daha okula gelmiş ve tüm zamanını Felix ile geçirmişti, her teneffüs Felix miniğin sınıfına geliyor, zil çalana kadar yanından ayrılmıyordu. Ara sıra Seungmin ve Jisung da gelirdi Felix'le beraber. Jeongin için ellerinden geleni yapıyorlardı. Ancak pek de işe yaramıyor gibiydi.

Jeongin hiç gülümsemiyordu. Koruyucu kullanmadığı için de dudakları sürekli çatlıyor, kanıyordu. Öyle kalın duvarlar örmüştü ki, kimse aşamıyordu. En çok Felix endişeleniyordu onun için ama Felix'in sıcaklığı bile ısıtamıyordu Jeongin'in kalbini. Peki ya Hyunjin? Umrunda mıydı ki?

Ergenliğe girdiğinden beri sorunlu ve hassas bir cildi vardı, birçok ürün kullansa da en belirgin olanı dudak koruyucusuydu, her defasında en renksiz, en kokusuz olanlarını tercih etse de insanlar bir şekilde fark eder, hep dalga geçerdi onunla. Önceleri ağlayarak dönerdi okuldan evine, annesi de bıkmıştı bu durumdan. Müdürle kaç defa konuştuğunu sayamamıştı bile. Daha sonra Hyunjin ve ailesi taşınmıştı birkaç bina öteye. Onunla otobüs durağında tanışmışlardı. Sonrasına okula beraber gidip gelmeye başlamışlardı ancak Hyunjin Jeongin hakkındaki dedikoduları duydukça uzaklaşmıştı ondan.

Yorulmuştu Jeongin. Sığamuyordu bu dünyaya. O kadar berbat hissediyordu ki Felix bile güven vermiyordu ona. O da gidecekti bir gün. Hyunjin de gitmişti. Belki onu kullanacak, daha fazla alay edecekti. Korkuyordu. Kimseye güvenebileceğine inanmıyordu artık. Herkes, her şey o kadar sahte geliyordu ki..

Kendini bir anda her şeyi sorgularken bulmuştu. Neden böyle olmuştu? Ona seçenek sunsalar bu hayata doğmak ister miydi? Gözlerini kapatıp düşündü bir süre. Kendini dipte hissettiği çok sefer olmuştu ancak bu kez onu çekip çıkaracak kimse yoktu. Hyunjin? O itmişti onu bu karanlığa. Felix? O da Hyunjin gibi olmalıydı. Elini tutacak, sonra daha derinlere itecekti onu. Aynı senaryoyu kaç defa yaşamıştı? Bir elmayı kaç defa ısırırsa ısırsın, alacağı tat aynıydı.

Gözlerini araladı yavaşça

İlk gördüğü şey yıllardır kullanmak zorunda olduğu ilacın parlayan kutusu olmuştu.

Ölmedim yaşıyorum