Varlığı öyle yok sayılmış öyle hırpalanmıştı ki toparlanma gücünü kendinde bulamıyordu.Yılların eskittiği izbe bir evde hayatını sürdürmeye çalışması zaten yeteri kadar içler acısıyken hayatı daha da tepetaklak oluyordu ve o öylece durmuş elinden ak...
Küçük çocuğun yüzüne patlayan tokatın sesi odada yankılandı.Yüzü yana düşen küçük çocuğun yanağında gözle görülür bir kızarıklık ortaya çıkmıştı.
"Ne kadar iğrenç bir çocuksun sen!Utanmıyor musun aile dostumuza iftira atmaya? Hiç mi yüzün kızarmıyor, biz sana böyle mi öğrettik!"
Annesi genel olarakta onun sözlerine inanmayan biri olsa da, bu konuda ona inanacağını sanmıştı ama sadece sanmakla kalmıştı.Annesi her zamanki gibi onu suçlamış dediklerine inanmamıştı.Eğer dediklerini diretmeye devam etse daha kötü dayak yiyecekti ama bu konuda ölse de susamazdı.
"Eğer kaçmasaydım daha kötü şeyler yapacaktı.Anne lütfen lütfen inan bana, yemin ederim yalan söylemiyorum!"
Kadın karşısında ki çocuğun kendisinden olduğuna inanamıyordu.Nasıl böyle iğrenç bir çocuğu doğurmuştu.Yüzünü kapyalan tiksinen ifade ile çocuğu iterek yere savurdu.
Küçük bir yaprak gibi titreyen bedenini zorda olsa bastırmaya çalıştı.
"Anne eğer onu benden uzak tutmazsan bunu herkese yayarım bütün mahalle aile dostunuzun nasıl bir pislik olduğunu öğrenir!"
Kadın şaşkınlıkla kala kaldı.Disiplinle büyüttüğü çocuğu nasıl bu üslupla konuşurdu.Ancak çocuğunun dediği şeyi yapacağının bilincinde olduğundan başını onaylarcasına salladı.
"Onu senden uzak tutacağım ama sen ceza almaktan kurtulamayacaksın!Konuşma tarzına bak! Beyefendi olsun diye çırpındığım çocuğun bu hareketleri hiçbir yol kat edemediğimizi kanıtladı bana.Tabi senin gibi bir çocuktan ne bekliyorsam, iğrenç şey!"
