Forever Young ^ Jaywon

11

Jungwon sigara içmemden fazlasıyla rahatsız oluyordu, farkındaydım ama sanki içmezsem düşüncelerim durmayacakmış gibi geliyordu. Uzun süre kendimi tutmuştum içmemek için.

"Jay, içebilirsin sıkıntı değil."

"Bırakmaya çalışıyorum." Çok da yalan sayılmazdı aslında. Ama asıl sebebi onun rahatsız olmamasıydı tabii ki.

"Susarsan kafanın içindekiler susmayacak biliyorsun değil mi?"

"Anlatacak ne kaldı ki Jungwon? Bilmiyorum. Kaç yaşında adamım girdiğim triplere bak. Banane babamın yaşadığı hayattan? Çoktan yalnız yaşayacak yaşa geldim zaten. Tek kalmanın nesi bu kadar kötü ki?"

"Babanla istediğin gibi bir hayat sürmüş olsaydın belki böyle düşünebilirdin. Ama böyle düşünmen çok normal şu anda."

Acaba babamla Jeonghan abi ne konuşuyordu şu anda? Babam neler anlatıyordu?

"Jungwon, eve gidelim mi? Sende gel benimle. Yarın bi planın yoksa."

"Hayır... Bi planım yok." Oturduğumuz çimenlikten kalktı ve arkasını hızlıca silkeledi. Ben Ayağa kalktığımda ise arkamı bile silkelemeden Jungwon'a sarıldım. Gerçekten en ihtiyacım olan şey bu sarılmaydı sanırım.

İçimden çok fazla şey söylüyordum ama hiçbirini kelimelere dökemiyordum. Ona gerçekten çok minnettardım.

Evden çok da uzaklaşmamıştık. Evin olduğu sokağa doğru yürürken ikimizden de hiç ses çıkmıyordu.

Aslında bu sessizlik, rahatsız edici bir sessizlikti. Sebebini anlayamadığım bir şekilde çok kötğ hissettiriyordu.

Anahtarımı çıkarıp tam kapıya takacaktım ki, bu saçma sessizliğe son vermek istedim.

"İstersen ssn gidebilirsin. Böyle sadece işim düşünce seni yanımda istiyormuş gibi oluyorum."

Gülümsedi, samimi miydi yoksa sonunda anladın gerizekalı mı demek istemişti anlayamamıştım. "Problem değil, yanında olabilmem yeter bana."

Eve girdiğimizde mutfağın ışığı yanıyordu. Jeonghan abi ve babam masada oturmuş, konuşuyorlardı. Daha doğrusu babam oturuyor, jeonghan abi konuşuyor gibi duruyordu. Ne diyeceğimi bilemedim, başımla selam verdim.

"Hoş geldin abi."

"Hoş buldum oğlum." Babama bir şey demek istemiyordum. Ama yüzüne baktığımda onu ne kadar özlediğimi bir kere daha fark ettim.

"Sen de evine hoş geldin, baba."

Bunu söylememi beklemiyordu muhtemelen. "Hoş buldum oğlum."

Jungwon'a döndüm, o da şaşırmış duruyordu. Bakışlarımla ona odamı gösterdim. Benim ardımdan odaya girdi ve kapıyı kapattı. Kendimi yatağa atar atmaz yastığa bağırdım.

"Kötü yapmadım di mi?"

Yanıma oturdu ve elini saçlarıma daldırdı. "Hayır Jay, yaptığın şey iyiydi." O saçlarımla oynamaya devam ederken başımı hafifçe yastığımdan kaldırdım. Ardından kendimi Jungwonun beline sarılırken buldum.