Gecenin Yargıcı

ALINTI

20.Bölümden kesit

Korel göreve gideli 3 gün olmuştu.Bugün dönecekti.O gelene kadar kek,börek ve sarma yapmıştım.Hazırladığım sofraya uzaktan içim giderek bakarken kapının çalmasıyla oraya yöneldim.Kapıyı açtığımda Korel'in yorgun bedeniyle karşılaştım.Gözleri 3 gün boyunca sadece birkaç saat uyumuş gibi kıpkırmızıydı.Göz altları çökmüş,sakalları ve saçları birkaç günde uzamaya başlamıştı.Kapıyı açar açmaz yüzüme baktı ve yorgun bir şekilde gülümseyip bana sımsıkı sarıldı.Kollarımla onu sararken yorgunluğunu almak ister gibi sırtını sıvazladım ve gamzelerinden öptüm.Alnına düşen saçlarının arasında parmaklarımı gezdirirken iç çekti.

"Sen benim ilacımsın.Değil 3 gün yılların yorgunluğu dahi üzerimde olsa seni görünce bütün dertler ve yorgunluklar uçup gidiyor." söylediği şeyle gülümsedim.Burnunu yaklaştırıp kokumu içine çekti ve bir anda geri çekilerek bana kaşlarını çatarak baktı.

"Sen şampuanını mı değiştirdin?" tepkisine anlam veremeden şaşkınlıkla ona baktım.

"Evet gittiğim markette şampuanımdan kalmamıştı bende başka bir şampuan aldım."

"Bir daha bu şampuanı kullanma.Senin şampuanın nerede satılıyorsa ben sana alırım.Bu koku sana yakışmamış." söylediği şeyle kaşlarım çatıldı ve yutkundum.Benim kokumu seviyor olabilirdi yine de böyle söylememesi gerekirdi.Birşey demeden içeriye geçtim ve mutfağa ilerledim.

"Senin için bir şeyler hazırladım." gülümseyerek kolunu belime doladı ve yanağımı öptü.

"Teşekkür ederim benim düşünceli sevgilim." söylediğine tepki veremedim çünkü aklım biraz önce söylediği şey de kalmıştı.O masaya geçip otururken bende karşısına oturdum ve kendi tabağıma yiyeceğim şeylerden almaya başladım.Korel tabağına börek ve sarma koyduktan sonra sıra kek'e geldiğinde duraksadı ve yutkunup uzunca baktı.

"Korel birşey mi oldu sevmiyorsan yemek zorunda değilsin." söylediğim şeyle durgun gözlerle bana baktı.

"Sorun değil yerim." kekten tabağına koydu ve bir süre baktıktan sonra bir ısırık aldı.Çiğnerken bir anda öğürerek elini ağzına kapattı ve koşarak tuvalete gitti.Klozete eğilip kusarken yanına gittim ve elimi sırtına koydum.Yediği bütün şeyleri çıkardıktan sonra lavaboya eğilip yüzünü yıkadı ve ağzını çalkaladı.

"Korel iyi misin zehirlendin mi hemen ambulans çağırayım hastaneye gidelim." tuvaletten çıkacakken kolumdan tutup beni durdurdu ve kendine çekip başını omzuma koydu.

"Zehirlenmedim ambulans çağırmana gerek yok.Psikolojikti." omzumda hissettiğim ıslaklıktan ağladığını anlamıştım.Geriye çekilmek istediğimde izin vermedi ve beni belimden tutup daha çok kendisine bastırdı.

"Hayır çekilme yüzüme bakarsan rahat olamam ve anlatamam." dediği şeyle yutkunup elimi saçlarında gezdirdim.

"Tamam çekilmiyorum ayrıca hazır hissetmiyorsan anlatmayabilirsin." dedim.

"Hayır anlatıcam şuan anlatmazsam hiç anlatamam ve sevdiğim kadının hakkımda bilgi sahibi olmasını istiyorum." söylediği şeyi anlayışla karşılayıp onu dinlemeye başladım.

"Seni dinliyorum." derin bir nefes alıp anlatmaya başladı.

"Babam ilk önce annemi öldürdü sonra da kendini." söylediği şeyle kaşlarım çatıldı ve nasıl bir tepki vermem gerektiğini bilemedim ama aşırı bir tepki verirsem anlatmazdı bu yüzden sessiz kaldım.

"Benim yüzümden oldu.Annemden kek yapmasını istemiştim.Babam annemin dışarı çıkmasına izin vermezdi çıktığında da cezalandırırdı.İlk önce döver sonra günlerce aç bırakırdı.Evde malzemeler yoktu ama benim canım çok fazla kek istiyordu.Anneme ısrar ettim o da bakkala gitti.Kek'i yaptı ve birazını yedik.Tabi babam komşulardan annemin dışarı çıktığını öğrenmiş.Eve geldi ilk önce dövdü hem annemi hem de bizi.Hırsını alamadı ve mutfaktan bıçağı alıp annemi defalarca bıçakladı.Durdurmaya çalıştım ama başaramadım.Daha sonra gözlerimizin önünde kendisini astı.Sonra polisler geldi falan derken aradan 2 hafta geçti.Bizi yetimhaneye vermişlerdi ama ben oradan kaçıp eski evimize geldim.Kapıyı kırıp eve girdiğimde annemin yaptığı keki gördüm.Küflenmişti ama umursamadım çünkü annemin yaptığı son yemekti.O keki kusana kadar yedim.Gözlerimi açtığımda hastanedeydim,midemi yıkamışlardı.Başımda da bir adam bana yeni bir hayata başlamak ister misin diye sordu bende kabul ettim.Dna testini değiştirmediğini bana söylemedin ama biliyorum.O adam biyolojik babam değil.Beni çıkarları için kullandı ama ona kızamıyorum.Bana yeni bir hayat verdi.Yetimhanede kaldığım 2 hafta evdeki hayatımdan farksızdı.Karsuyu korumayı başardım ama kendimi koruyamadım.Her gün işkenceye maruz kaldım." konuşması bitene kadar ağladığımın farkına varmamıştım.Dudaklarıma değen ıslaklıkla gözlerimi yumdum.Onun yaşadıklarını bu yaşımda ben bile kaldıramamışken o küçücük bedeniyle nasıl kaldırmıştı? Bunca yükü sırtında taşıyıp nasıl kamburlaşmamıştı ve hala böylesine güçlü durabiliyordu? Geriye çekildiğinde yüzüme baktı ve yüzümü avucuna alıp baş parmağıyla göz yaşlarımı sildi.

"Korel hayat neden bu kadar acımasız?" ağlarken bir yandan da konuşmaya çalışıyordum ve konuştukça daha da çok ağlıyordum.

"Ağlama gün ışığım.Sen ağlarsan ben dayanamam anlattığıma pişman etme." yutkunup sakinleşmeye ve ağlamamı durdurmaya çalıştım.

"Keşke seni o zaman tanısaydım.Sana kocaman sarılıp yaralarını sarmak için elimden geleni yapardım." söylediğim şeyle gülümsedi.

"Ne fark eder şuan sarıyorsun ya yaralarımı."

"O kek'i yapmasaydım keşke kendimden nefret ediyorum şuan." parmağını dudağımda gezdirdi.

"Şşt öyle şeyler söyleme.Kek çok güzel olmuştu kendini suçlama."

Yanağını öpüp sımsıkı sarıldım. "Sen benim canımsın."

Söylediğim şeyle gülümseyip iç çekti.
"Sende benim canımsın.Hani sana bu koku sana yakışmamış demiştim ya." evet der gibi başımı salladım.

"O şampuanın aynısından annem kullanıyordu.O koku ölüm kokusu.Ölüm sana yakışmaz Lalin.Sende annem gibi bırakma beni bir kez kaldırdım ama ikincisini kaldıramam."

Herkese merhaba arkadaşlar tatilde olduğum için bölüm yazmakta ve atmakta zorlanıyorum yine de sizi düşünüp bir çözüm buldum ve alıntı atmaya karar verdim.En kısa sürede bölümü atmaya çalışıcam.TikTok hesabımdan da kitapla ilgili alıntılar ve editler paylaşıyorum.Dilerseniz Ek.oz yazıp bakabilirsiniz.Sizleri seviyorum bir sonraki bölümde görüşmek üzere🫶🏻