Gecenin Yargıcı

16.Bölüm:Yalnızlığın Şarkısı

Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan,bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Necip Fazıl Kısakürek

Bölüm Şarkıları:

MFÖ-Hep Yaşın 19

Ayşe Özefe-Yıkılmam Asla

***
Günler geçmişti ve ben iyileşmeye başlamıştım.Bugün göreve dönecektim.Korel sabah erkenden çıkıp askeriyeye gitmişti.Birkaç gündür çok tuhaftı.Üzerine gitmemek için sorgulamadım ama benden birşeyler saklıyor gibiydi.Telefonumun çalmasıyla masaya ilerledim.Yazgı arıyordu.

"Alo Lalin." dedi

"Efendim Yazgı"

"Nasılsın?"

"İyiyim sen nasılsın?"

"Bende iyiyim.Bu aralar görüşemedik müsaitseniz akşam yemeğe gelsenize." dedi.

"Olur hatta çok iyi olur.Bizde bu aralar evden çıkamadık ben yine de Korel'e sorayım." dedim.

"Tamam o zaman senden haber bekliyorum görüşürüz."

"Görüşürüz."

Yazgıyla konuşmam bittikten sonra Korel'e mesaj attım.

Siz:Sevgilim napıyorsun?

Mesajı attıktan sonra son kez aynadan kendime bakıp evden çıktım ve arabama binip adliyeye gittim.Uzun zamandır gelmediğim için o kadar özlemiştim ki koridorlarda yankılanan topuklu ayakkabılarımın tıkırtısı bile bana farklı geliyordu ve huzur veriyordu.Herkes bana geçmiş olsun dileklerini iletirken ben teşekkür ederek odama geçtim.Odama girer girmez içeriye koşarak Nesrin girdi.

"Savcım Kemal Başsavcı sizi çağırıyor." Nesrin'in dediğiyle kaşlarım çatıldı.

"Gelir gelmez neymiş bu kadar acil olan?"

"Bilmiyorum savcım."

Odamdan çıkıp Kemal Başsavcının odasına ilerledim.Kapıyı çalıp içeriye girdiğimde annemi görmeyi beklemiyordum.Büyük bir şaşkınlıkla Kemal Başsavcıya baktım.

"Başsavcım beni çağırmışsınız." dedim.

"Yeni bir dosya vardı.Onun için çağırmıştım." dedi.

Sanki söylemek istediği farklı şeyler vardı ama söyleyemiyordu.Anneme baktığımda bir kere bile yüzüme bakmadı.

"Anne seni burada görmeyi beklemiyordum bir durum mu oldu?" dedim.

"Senlik birşey yok ben söyleyeceğimi söyledim şimdi de gidiyorum." annem odadan çıkacakken kolundan tuttum.

"Anne bir dakika bekler misin?" dedim.

Kolundaki elime tiksinerek bakarak "Benim sana ayıracak bir saniyem bile yok." dedi.

Ne bekliyordum ki? Her zaman böyleydi ama ben bir türlü kabullenemiyordum.Büyük bir hayal kırıklığıyla elimi kolundan çektim.O çıkarken Kemal Başsavcıyla göz göze geldim.Bana neden mahcup bir şekilde baktığını anlayamamıştım.

"İzninizle Başsavcım." annemin peşinden odadan çıktım.O gitmek üzereyken peşinden gittim.Ona sormam gereken bir soru vardı.

"Anne sana tek bir soru sorucam sonra istediğin şekilde gidebilirsin."

"Ne var?" dedi.

"Ne zaman beni seveceksin anne?" dedim.

"Öldüğünde." dedi ve arkasına bile bakmadan gitti.Annem bir kez daha arkasında bıraktığı enkazı görmedi.Onun her zaman tek kızı olmuştu o da Helindi.Beni hiçbir zaman görmemişti.Telefonuma gelen bildirimle kendime gelmeye çalışarak derin nefes aldım.