Bacaklarımı eliyle iki yana açıp arasına yerleşti.Yutkunup yüzünü inceledim.
"Böyle yaparak kendini affettirebileceğini mi sanıyorsun?" dedim.
Dudaklarıma bakarken "Dudaklarının tadını bir kere almışken seni bırakacağımı mı sanıyorsun?" dedi.
***
İn...
Eve gelmiştik.Timdekiler görevden döndüğü için hiçbirşey yememişlerdi.Arya yemek hazırlarken bende ona yardım ediyordum.Korel ise mutfağa girip yanımızdan geçti ve balkona sigara içmeye çıktı.Sık sigara içtiğini görmemiştim.Canını sıkan durumlar olduğunda içiyordu.
"Lalin balkonda kül tablası yok al bunu Korel'e götür." uzattığı kül tablasına ters bakışlar attım.
"Sen götürsen."
"Kızım ben yemek yapıyorum.Sen götür." Oflayarak kül tablasını alıp balkona çıktım.Kapıyı açıp yüzüne bakmadan kolumu içeri sokup kül tablasını uzattım.Bir anda kolumdan tutulup içeri çekilmeyi beklemediğim için sendeledim.Korel beni belimden tutup trabzanlara yasladı.
"Ne yapıyorsun yine yüzbaşı?" dedim.
"Yine yüzbaşı olduk öyle mi? Ama itiraf edeyim ismimi söylemenden daha çekici geliyor kulağa.Daha önce rütbem kimsenin ağzından bu kadar güzel çıkmamıştı." yüzüme eğilerek konuşmasıyla kafamı yan çevirdim.
"O zaman Korel demeye devam edicem çünkü beni çekici bulmanı istemiyorum." Çenemden tutup yüzümü yüzüne çevirdi.
"Geç kaldın Savcı.Çok geç kaldın." dedi
Yüzüme eğilmeye devam ediyordu.Elimi göğsüne koyup onu durdurdum ve ben yaklaşmaya başladım.Yaklaşmamı beklemiyordu çünkü ona karşı hiç olmadığım kadar soğuktum.O beklentiyle bana bakarken,ben dudaklarımız arasında santimler kala durup kulağına yöneldim ve fısıldadım.
"Sende bana geç kaldın Korel.Bundan sonra bırak dudaklarımı,gözlerim bile yasak sana.Ne tenin tenime ne de gözün gözüme değsin.Herkesin yolu layığına açık olsun.Sen benim dengim değilsin." Onu üzerimden iterek çekildim.Normalde milim oynatamazdım ama söylediklerim onu fazlasıyla sarsmıştı.Benim kalbim yeterince kırılmıştı ve bilmediği birşey vardı ben fazlasıyla kindar bir kadındım.Onu balkonda bırakıp içeriye geçtim.
"Kız ne yaptın adama kal geldi." Arya'nın sorusuyla saçımı savurdum.
"Hak edene hak ettiğini verdim bebeğim." Gülerek yanağımdan öptü.
"Çok fena karısın he"
"Herhalde ne sandın sen arkadaşını." Tabakları alıp içeriye taşıdım.Normalde herkes gülüşürdü.Şimdi ise derin bir sessizlik vardı çünkü neşe kaynağımız yoktu.Hepsinin yüzünde derin bir keder vardı.
"Ya tamam üzülmeyin.Melih hiç bizi bırakır mı? Yine gelecek şaklabanlıklar yapacak bizi güldürecek." Arya'nın söylediğiyle kafamı salladım.
"Melih için güçlü durmamız lazım." dedim.
"Keşke Melih yerine o eve ben girseydim." Behzat'ın söylediğiyle Zülal'in bakışları hızla ona döndü.
"Olur mu komutanım.Bu sefer de sizin için hastane kapısında bekleyecektik."
"Olsun Zülal en azından benim arkamdan ağlayacak bir annem yok ama Melih'in annesi perişan oldu." Zülal yutkundu.Göz göze geldik.Ben ağlardım senin arkandan diyemedi.Ne saçmalıyorsun sana birşey olsa ölürdüm ben diyemedi.Sadece sustu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Size benden minik bir fotoğraf.Bu 4'lü çok güçlü.10.Bölümde görüşmek üzere❤️
