A Box of Stories

Disaster (1)

"Gusto kita. Noon pa. Mahal kita. Noon pa." I can't believe the words coming out his mouth.

Siya? Magkakagusto sakin? Eh kung magaway nga kami parang aso't pusa. 

"D-" I tried to say something but he cut me off.

"Patapusin mo muna ko." At tumahimik nalang ako dahil kung makikipagtalo pa ko sakanya, never na kami matatapos sa usapan na to.

"Matagal na kong may gusto sa'yo, Kath. Di ko lang pinapakita dahil boyfriend mo si Quen. Dahil girlfriend ka ng bestfriend ko at ayokong maging taksil sakanya. Pero di ko na talaga mapigilan eh. Sa tuwing nakikita ko kayong magkasama, nasasaktan ako. Nagseselos ako. Kaya nga lagi kitang kinukulit at binibwisit para pansinin mo naman ako." I just.... Di talaga ko makapaniwala. I'm so speechless from all these things I'm hearing.

"Kath, mahal kita. Noon pa. Unang kita ko palang sayo nung 1st year palang tayo, crush na kita. Kaya nga napasama na ko dito sa barkada niyo eh. Dahil sayo. Dahil gusto kong mapalapit sayo. Pero isang araw biglang naging kayo na ni Enrique. Ang sakit lang." I could really see the pain in his eyes when he said that.

Di ko na talaga alam kung anong sasabihin ko. Tuyong tuyo na lalamunan ko dito oh. I never imagined these words coming out of DJ's mouth. Siya? Eh lagi kaming nagaasaran neto eh. Frenemies ang turingan namin sa isa't isa simula nung baguhan pa siya sa school namin nung 1st year.

Tinitigan niya lang ako. Probably waiting for me to say something. Pero wala talaga akong masabi eh. Speechless ang peg ng lola niyo.

Dahilt wala talaga kong masabi, he just continued on talking. "Hindi naman kita minamadali eh. Gusto ko lang malaman mo yung nararamdaman ko para di ka maawkwardan at maweirdan."

These past few days, nagiging mabait na siya sakin. Di na niya ko kinukulit o binibwisit. Ever since nawala si Enrique. Yup, you read it right. Nawala si Enrique. Iniwan niya ko ng walang paalam. Ang sweet niya noh? Pumunta siya ng Amerika kasama yung maldita niyang ina. Alam ko namang ever since, ayaw na talaga sakin ng mama ni Quen eh. Magsama sila. But anyways, as I was saying, these past few days, oo bumait sakin si DJ. Akala ko dahil naawa lang siya sakin nung iniwan ako ni Quen. Lakas kaya ng iyak ko nun. Ang weird nga eh. Ni hindi niya man ako inasar tungkol sa pagiwan sakin ni Quen. Inexpect ko pa naman yun sakanya. At oo, naawkwardan at naweirdan ako sa mga kinilos niya.

Back to the situation, nginitian ko nalang si DJ. Ayoko namang magmukha siyang tanga dahil nagconfess siya ng nararamdaman niya para sakin at wala man lang akong masabi. So nginitian ko nalang siya.

He smiled back at me, and pulled me into a very tight hug. "Sorry talaga dahil lagi kitang binibwisit noon." I just giggled dahil ang cute ng pagkasabi niya nun.

"Ano ka ba. Okay lang yun." I said as I pulled away from the hug. And we started walking towards my house (dahil magkapit bahay lang nga pala kami)

"Uh.. Kath?" DJ

"Bakit?" I looked at him

"Sorry kung medyo forward toh ah.." Wait, I think I know what he's about to say next "Uh, pwede bang manligaw? Kung, okay lang sayo ah."

Whoa. Di ko alam pero napatigil ako dun ah. Nagisip ako for a couple of seconds. It's been about a month since nawala si Enrique. Sa tingin ko, it's about time na maging open ulit ako sa mga ligaw ligaw na yan noh?