Secret and Lies (completed)

PART 41

AIAH'S POV

I scoffed hearing them apologize, Bakit sila nag sosorry? for not telling me about mikha's condition? Well, dapat lang. I don't have any fucking idea na im hanging out was one of those people na i hate.

Lagi ko rin naman nararamdam na magiging na si mikha ay magiging isa sa kanila. But i shook away all of those fears at nag tiwala ako kay mikha na hindi siya magiging ganon. Bakit hindi ko nakita ang mga signs? Bakit hindi ako nag tiwala sa instincts ko?

"Damn it" I cursed and kick a stone that i found while walking na pauwi. Tuloy parin ang pagtulo ng mga luha ko. I really do feel betrayed. Lahat ng memories na gusto ko kalimutan bumabalik in an instant and anger took over me.

"Aiah?"

My heart raced nung marinig kong may tumawag sa pangalan ko with wide eyes, I lifted my head and tumingin sa owner ng boses.

"G-gelo?" My voice crack.

"Ano ginagawa mo di-"

Hindi ko na siya pinatapos na agad ko namang niyakap at umiyak sa shoulders niya. I feel his body stiffened for a bit. Niyakap ko siya ng mahigpit as my sobs grew louder. Naramdaman ko naman yung mga braso niya na hinawakan ang likod ko. Niyakap niya ako ng mahigpit at nagpapasalamat ako sa kanya internally. This is what i need right now.

"Take me to the park" I mumbled.

Agad naman bumitaw si gelo sa pagkakayakap sa akin at tumitig sa mga mata ko. He wiped my tears away with his thumb, nakikita ko sa mga mata niya na how confused and worried he is. Gelo let out a genuine smile bago hawakan ang kamay ko, and papunta na kami sa lugar na gusto ko.

Naupo naman ako sa swing pero naka yuko ako. Naupo din naman si gelo sa tabi na swing and made himself comfortable, nakakabingi na yung katahimikan naming dalawa. Hindi manlang siya nag tatanong kung ano nangyari sa akin, Siguro naghihintay lang siya na magopen up ako.

I tried to move my mouth to say something pero nakaramdam nanaman ako ng sakit and my tears started to form once again. Nakita naman ni gelo na im breaking down so he decided to stand up and hug me from behind.

"It's okay. Ilabas mo lang. Hindi mo kailangan na magsabi man kung hindi ka pa ready. I'll just be here by your side, I promise" He said softly. Tumango nalang ako as reply and lean my head into his chest.

His presence made me calm down for a bit, Buti nalang nakita niya ako sa daan but either way Tatawagan ko parin naman siya. Siya ang taong kailangan ko ngayon.

Nung naka kalma na ako, sinabi ko na kay gelo na ihatid na ako pauwi since it's already dark which i barely noticed. Tinulungan naman ako ni gelo na mag lakad since I felt that na i feel drained. inabot naman niya ang kamay niya and i smile weakly bago ko abutin ang kamay niya.

Nung paalis na kami sa park, I saw a retreating familiar figure. Tinignan ko pa siya ng mabuti and it was mikha, Is she following me? ano ba ang kailangan niya sa akin? I believe that i made it clear to her na ayoko na siyang makita ulit. I even returned that necklace that she gave me kasi ayokong maalala any single trace of her.

"Thank you for tonight gelo" I mumbled as we stopped in front of my house.

"No worries aiah, you know naman na Im always here for you. If you need someone to talk, tawagan mo lang ako okay?" He said and I just hummed in reply. Hinalikan naman ni gelo ang noo ko bago siya tuluyang umalis.

"Alone it is" I sighed as i notice the silence when i opened the door. Natuwa naman ako na wala pa si dad ngayon kasi kung nandito siya kung ano ano itatanong non dahil sa itsura ko ngayon.

Dumiretso agad ako sa room ko at humiga agad sa bed ko. I blankly stare at the ceiling. Pinikit ko ang mga mata ko not knowing that makakatulog ako.

Nagising naman ako dahil naalala ko nanaman ang nangyari kanina "Shit!"