ညဘက်8:45
"အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီ"
"လိုသေးတယ်လေ"
"15မိနစ်လောက်ဘဲလိုတော့တာလေ အိမ်ကထွက်မှာနဲ့ဆိုကွတ်တိဘဲ"
"ဟောဗျာ"
"ဘာလို့လဲ?"
"ဒီအိမ်ကထွက်ရဖို့အဲ့လောက်တောင်ပျော်နေတယ်ပေါ့"
"သေချာတာပေါ့ ခင်ဗျားကြီးကိုပြောနေတာနဲ့နောက်ကျတော့မယ်"
"ကြိုးမဖြည်ပေးသေးဘဲနဲ့ငါကဘယ်လိုသွားရမှာလဲ"
"Aww ဟုတ်သား မေ့နေတာ😁"
ကြိုးဖြည်ပေးပြီး
"သွားမယ်"
"Inn"
"မင်းအထုတ်တွေရော အခန်းထဲမှာလေ"
"ဟမ် မင်းတခါထဲမယူလာဘူးလား"
"မယူလာဘူးလေ အဲ့ဘက်ကဘဲသွားရမှာကို"
"ဒီကနေကပိုနီးတယ်မဟုတ်ဘူးလား"
"ပါးရဲ့လျှို့ဝှက်အပေါက်ကထွက်ရင်ပိုလွယ်တယ်"
"လျှို့ဝှက်အပေါက်??"
"Inn ဟုတ်တယ် အဲ့လမ်းကပါးရယ်မားရယ်ကျွန်တော်ရယ်ဘဲသိတာ အရေးကြီးတစ်ခုခုဖြစ်လာရင်အလွယ်ထွက်လို့ရအောင်ဆိုပြီး"
"မင်းအဖေကထွက်ပြေးဖို့ပါသေချာစီစဥ်ထားတာဘဲ"(ခနဲ့သလိုရယ်သံဖြင့်)
"ဘယ်လိုဘဲဖြစ်ဖြစ်အခုအပြင်ထွက်ဖို့ပိုလွယ်သွားတာပေါ့"
"အဲ့တာများဘာလို့အစောကြီးကတည်းကမင်းထွက်မသွားတာလဲ"
"ထွက်ဖူးတာပေါ့ဗျ ဒါပေမဲ့မအောင်မြင်ဘူး ပါးလူတွေကပြန်မိတာဘဲ"
"သနားပါတယ်"
"ဘာသနားတာလဲ ရတယ်မသနားနဲ့"
"🤣"
"အခုသွားရအောင်လေ10မိနစ်ဘဲကျန်တော့တယ်"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ သွားမယ်"
"Wen geရှေ့ကသွား"
"မင်းငါ့ကိုဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာ"
"Wen geလို့လေ ဘာလို့လဲအဆင်မပြေလို့လား"
"မဟုတ်ပါဘူး ရတယ် မင်းအဆင်ပြေသလိုခေါ်"
