SOFTCORE ~BarSem~

0.8

Bölüme başlamadan önce oylarımızı verir yorumlarda bulunursak eğer çok mutlu olurum. Sizin oy ve yorumlarınızla mutlu oluyorum ve kendimde yazma motivasyonu buluyorum...

Keyifli okumalar dilerim 🤍🌸

***

Ağrıyan göz kapaklarımı binbir zorlukla açmaya çalışırken bir yandan da başımda müthiş bir ağrıya misafirlik yaptığım için yüzümü buruşturmuş, ağzımdaki berbat tada ise herhangi bir anlam verememiştim pek doğrusunu isterseniz.

Sağ elimi alnıma doğru götürüp ovarken, dün gece yaşanılan anılar yavaş yavaş zihnimi doldurmaya başladıklarında baygınlık ile etrafı inceleyen gözlerim utanç ve şaşkınlıkla açılmış, vücudumda yer yer filizlenmeye başlayan ağrıları umursamadan bir hışımla üstünde bir geceyi geçirdiğim koltuktan kalkıp, yerimde doğrulmuştum.

Bu ani hareketimle beraber neden olduğunu anlamadığım bir şekilde belime keskin bir acı girmiş bu yüzden de ağzımdan küçük bir inleme nidası kaçmıştı. Kaşlarımı çatarak bulunduğum ve bana hiçte yabancı gelmeyen oturma salonunu incelerken, aklımı meşgul etmeye başlayan dün gece yaşanılan olaylar yüzünden stresle dişlerimi alt dudağıma geçirmiştim.

Hayır, yani birde insanlar sarhoş oldukları gecenin ertesi günü hiçbir şey hatırlamazlar diyorlardı. Vallahi yalan bir bilgi yayılımıydı çünkü ben dün gece yaşanılan olayların her bir ince ayrıntısına kadar hatırlıyor, hatırladıkça da 'Allah'ım lütfen beni yok et' dualarımı dilimden eksik etmiyordum.

Dün bizimkilerle beraber gizli gizli gece kulübüne gitmemizi, orada Ateş adında genç bir barmenle tanıştığımı, nasıl olsa sarhoş olmam diyerek içtiğim beyaz porto şarabını ve çılgınlar gibi eğlenircesine amatörce yaptığım dansı, tabiri caizse resmen sarhoş halimden faydalanıp beni sıkıştıran hiç tanımadığım yabancı adamı ve Barış Abi'yi...

Barış Abi'nin, beni köşeye sıkıştıran adamı hırpalamasını, bizimkilere kızıp beni ise ailemin dün geceki sarhoş olmuş halimi görmemesi için kendi evlerine getirmesini ve yerinde olmayan bilincim ile yaptığım saçma sapan konuşmaların hepsini hatırlıyor, bir yandan da içimden Ardalar'ın evinden kaçma planları yapıyordum.

Kendimce kaçma planları hazırlıyordum çünkü Barış Abi'ye karşı yoğun bir şekilde duyduğum utanç duygusu beni fazlasıyla rahatsız hissettiriyor bunun yanında ise bir an önce kendi evime gidip, duşumu almış bir vaziyette yatağıma uzanmak istiyordum. Nasıl olsa pekâlâ sonra da konuşabilirdik bu gece kulübü olayını ve yalan mevzusunu.

Bu düşünceler içerisinde gürültü yapmamaya özen göstererek, ağır adımlarla koltuktan kalkmış ve yattığım yeri toparlamaya başlamıştım. Sonuçta o kadar beni evlerinde misafir eden Barış Abi ve Arda'ya ayıp olmaması için bir zahmet bu düzeltme eylemini gerçekleştirmem gerekiyordu.

Hızlıca yattığım koltukta ki serilmiş çarşafı, battaniyeyi katlayıp, yastıklarıda düzelttikten sonra saate baktığımda akrebin hâlâ daha yedi rakamının üstünde oyalandığını görünce nasıl bu kadar erken kalktığıma herhangi bir anlam veremeyip, üstümde Arda'nın pijamalarının olmasını önemsemeden adımlarımı sessiz ve bir o kadar da dikkatli bir halde evin koridoruna doğru çevirmiştim.

Zaten şuan gün bayağı bir erkendi ve evlerimiz birbirine yakın olduğundan dolayı beni bu pijamalarla kimsenin göreceğini pek zannetmiyordum. Aslında bakarsanız, insanların beni bu pijamalı ve uykumdan yeni kalkmış, uyku mahmuru halimle görmeleride çok fazla umurumda değildi. Dediğim gibi tek istediğim şey, bir an önce evime gidip, duşumu almaktı. Sonrasında ise Arda'nın pijamalarını temiz ve özenli bir şekilde katlayıp, geri getirirdim ne de olsa.