Szpitalne Przekleństwo

rozdział 1. Dzieciństwo Tima

Byl pewien chlopak imieniem timothy, duzo chorowal, od dziecka mial smiertelna chorobe. Rodzice probowali go leczyc na rozne sposoby lecz nic nie dawalo skutkow. 7 letni Tim znowu zaczal sie dusic. Znowu szpital.

-mamo- mowil do mamy z lzami w oczach -czy ja umre?-
Jego mama, Margaret, spojrzala sie na niego powstrzymujac lzy ze zmartwienia. -nie synku, nie umrzesz, bedzie dobrze- glos jej sie lamal a wspieral ja jej maz, Christopher.

Byli juz na sali gdzie lekarze polozyli dziecko na lozko, zaczeli go badac i szukac powodu duszenia, oczywiscie, choroba sie odzywa. Dali mu pare lekow, chlopak byl tak zmeczony ze nie wytrzymal i zasnal. Rano, obudzil sie, nadal lezal na lozku szpitalnym, obok niego siedzieli jego rodzice. Margaret od razu zauwazyla ze jej syn sie obudzil.

-Tim- polozyla dlon na policzku dziecka -jak sie czujesz skarbie?-
-lepiej, lepiej niz wczoraj- powiedzial oslabionym glosem Timothy
-dzieki bogu..- powiedziala cicho matka, calujac Tima w czolo.
-mamo, kiedy wrocimy do domu?-
-wtedy, kiedy lekarze nam powiedza ze mozemy skarbie..-
-mam juz dosc tego wszystkiego, dlaczego ja nie moge wyzdrowiec?-
-nie wiemy skarbie..- odrzekla smutno kobieta i cicho westchnęła.

Nazajutrz, chlopak mogl juz wrocic do domu, lecz nikt nie widzial kiedy choroba znowu sie odezwie. Tim siedzial teraz w swoim pokoju, obok niego siedzial jego tata i czytal mu ksiazke. Mama, siedziala w sypialni i szukala w internecie jakiegos miejsca w ktorym jej syn mialby szanse wyzdrowieć. Szukala bardzo dlugo, nic nie znalazla, zamknela komputer i zaczela robic obiad. Pare dni pozniej, choroba znowu sie ukazala, tym razem Tim zemdlal, rodzice od razu zawiezli go do szpitala, tam spedzil nastepne 3 dni po ktorych wrocil do domu.

Stan chlopca byl stabilny, co jakis czas rodzice musieli go zabierac do szpitala, ale to bylo dla nich normalne, Christopher sie przyzwyczail, ale Margaret, Margaret za kazdym razem martwila sie tak samo. Chlopak dorastal, stan choroby sie nie poprawil, ciagle bylo tak samo, a moze nawet i gorzej, nie bylo wiadomo.