Loving Professor Sanchez

Part 4

Faye's Pov.

Here I am patiently waiting for her to come home. I want to talk to here of what happened last night. Alam Kong mali na pagtaasan ko siya ng bosses at sabihan ng masasakit na salita. Nadala lang talaga ako ng aking emosyon.

Maya maya ay bumukas ang pintuan ng bahay namin hudyat na si Yoko ay nakauwi na.

"Saan ka galing? Bakit ngayon ka lang?" Nahihiyang tanong ko.

"Wala ka na don kung saan man ako pumunta" Mataray niyang saad. Nagulat naman ako sa sagot niya. Ganon ba talaga siya ka galit sa akin para tarayan ako. Hayss.

"Yoko I'm just worried."

"You don't need to worry because I can take care of myself. Excuse me pero may gagawin pa po ako." She replied coldly.

Kinabukasan maaga akong nagising habang si Yoko naman ay mahimbing parin na natutulog sa tabi ko. Nagtungo na ako sa kusina para magluto ng agahan namin dahil sabado ngayon at walang pasok.

Nag timpla ako ng kape para sa akin at gatas naman para kay Yoko. Nagluto na rin ako ng bacon, egg and fried rice. Matapos kung maghain sa sa table ay pumunta na ako sa taas para gisingin si Yoko.

"Yoko gising na our breakfast is ready." Minulat niya ang kanyang mga mata at kinusot. Ang ganda niya parin kahit bagong gising.

"Mauna kana susunod nalang ako."

"No. Sabay nalang tayong bumaba. I can wait for you naman." Tinignan niya lang ako at nauna na siya bumaba. Ano bang dapat kong gawin para maging okay na kami. I'm not Faye Malisorn for nothing kaya gagawin ko ang lahat para mapalapit ulit ako sa kanya.

Pagdating ko sa dining area ay nakita ko na si Yoko na nakaupo.

Ako na mismo ang naglagay ng pagkain niya sa kanyang plato.

"Yo?" Mahinang tawag ko sa kanya.

"Hmm?"

"Baka may gusto kapang kainin. I can cook it for you." I smile at her.

"No need."

"Galit ka parin ba sa akin?" Tanong ko pagkatapos kong kumain ng bacon.

"I think I'm already full." Tatayo na sana siya nang hawakan ko ang kamay niya.

"Stay, Yoko pls." Pagmamakaawa ko sa kanya.

"Kailangan ko pang mag ayos dahil maay pupuntahan pa ako." She replied coldly.

"Just hear me out gusto ko lang mag sorry sa nasabi ko sayo the other day. Nadala lang ako ng emosyon ko. I'm sorry. I promise you that it won't happen again. Hindi ako sanay na hindi mo ako kausapin o pansinin" I tell her sincerely.

Nakita ko naman na lumambot ang kanyang ekspresyon.

"Okay lang naman kong hindi mo ako papatawarin. Gusto ko lang talaga mag explain at humingi ng sorry." Dagdag ko pa.

Nagulat ako nang bigla niya akong yakapin. Naramdaman ko rin na umiiyak siya kaya niyakap ko rin siya pabalik.

Nandito na kami ngayon sa sofa at hindi parin tumitigil kakaiyak si Yoko. Nakayakap lang kami sa isa't isa.

"It's okay you can cry. I won't leave you." 

"Sorry. Hindi mo dapat ako nakikitang umiiyak." Nahihiyang sambit niya.

"It's okay. I don't judge." I smiled at her while I tap her head. "Let's eat our dinner outside. I won't take no for answer." I want to make it up on her.

"O-okay." She smiled at me.

It's already 7pm and we're on our way to the restaurant. Tahimik lamang ang aming byahe at tinignan ko itong katabi ko na nakatanaw lang sa labas ng bintana.