Daddy Issue 2: Steven Vasques #boyxboy #tagalog

Kabanata 10

Steven's POV

Nagising ako ng magaan ang paligid ko. Hindi ko akalaing gigising ako na magaan ang pakiramdam. Natagpuan ko nalang ang sarili ko na walang saplot, "Allen." agad ko siyang hinanap, wala siya sa kwarto. patayo na sana ako nang mapansin ko ang puting bedsheet, may bahid ng dugo. 

Fuck... kailangan ko malaman ang kalagayan niya. 

Lumingon ako sa veranda ng kwarto ko, nakita ko si Allen nakangalumbaba sa railings,  malayo ang tingin. Baka hanggang ngayon napapaisip pa siya sa mga nangyari. Hindi ko rin naman siya masisisi, dapat kinontrol ko nalang ang sarili ko kaysa magpadala sa alak. Marahan akong bumangon at kinuha ang twalya sa banyo. Pagtapis ko, lumapit ako sa kanya at saka siya inakbayan.

"Layo ng tingin mo..."

"Dad-!"

"Good morning Allen." bulong ko sa kanya sabay gulo ng buhok. Bigla siyang napaatras palayo na para bang nakakita ng multo.

"Umm.." hindi siya makatingin ng maayos sa akin.

Sa totoo lang, mix emotion ako ngayon. Hindi ko alam kung ano ang tamang reaksyon sa oras na ito. Pinilit ko paring maging kaswal tulad ng dati, "Hindi ba may pasok ka pa?" wika ko sa kanya, lumayo lang siya ng tingin sa akin. "Natulog ka ba ng maayos?" Hindi parin siya sumagot. Tinignan ko siya ng mabuti, namumugto ang kanyang mata. Lalo akong nakaramdam ng takot sa magiging reaksyon niya.

Mas mabuting maghanda muna ako ng makakain namin para makapag-isip kaming dalawa ng maayos. Kailangan ko din mag handa ng makakain para sa mga kaklase niya. Ginulo ko ang buhok niya at saka ako akmang lalabas ng kwarto nang-

"Dad..." sambit niya habang nakatingin sa malayo. Hindi ko na alam gagawin ko sa kanya, anumang oras sasabog na si Allen. Kailangan linawin ko na sa kanya ang lahat kaya naupo ako malapit sa tabi niya.

Lumapit ako sa kanya at saka tumingin din sa malayo, sa araw na pasikat palang sa amin. "Nagsisi ka ba sa ginawa natin?" diretsong tanong ko sa kanya, hindi siya sumagot. Kailangan kong ipaliwanag sa kanya ng maayos ang lahat, "Alam ko, parehas tayong lasing kagabi. Kahit ganoon, ako dapat ang may kontrol sa ating dalawa- Ama mo ako..." paliwanag ko.

Rinig ko ang mabigat niyang bugtong hininga, pero matapos non- hindi siya nagsalita. Nanglingunin ko siya, nagmumugto na ang kanyang mata, "Naiintindihan naman kita, kasalanan ko lahat."

"Hindi po." tipid niyang sagot. Yumuko siya sa railings, ayaw ipakita sa akin ang muka niya. "Sorry.. "

"Hindi ba dapat ako ang mag-sorry?" napansin ko ang panginginig ng braso niya. Mukang eto na sinasbai ko. "Naiintindihan kita, nakikita ko sayo ang takot mo sa akin. Pakiramdam ko nagi-guilty ako. Kinontrol ko dapat ang sarili ko. Isa lang mapagmamalaki ko sayo, hindi ko pinagsisihan ang nangyari kagabi." 

Matapos ko sabihin iyon sa kanya, nakarinig na ako ng mga hagulgol mula sa kanya, "Sorry— Dad..." diri-diretso na siyang umiyak na para bang paslit. Oo, parang paslit na inagawan ng candy. Hanggang ngayon hindi parin siya nagbabago. 

Ngayon nagiging cute na si Allen sa paningin ko. Pambihira talaga.

Hinawakan ko likod niya at saka ko hinimashimas para kumalma, "Shhh, wag kang iiyak. Kalalaki mong tao, ang babaw ng luha mo. Wala ka dapat isipin o ikatakot. Kahit bali-baliktarin ang sitwasyon, anak kita at ang nangyari kagabi, pwede ko naman kalimutan-" biro ko pa sa kanya. Lalo pa siyang umiyak sa sinabi ko. Hindi ko na alam gagawin sa batang 'to! "

Bigla siyang humarap sa akin habang nakatakip ng kaliwang braso niya ang kanyang mata, "Dad, ako po may problema. Hindi mangyayari iyon kung hindi ko sinimulan. Nahihiya ako sa sarili ko. Kahit kailan hindi ko naisip na masama kang ama. Hindi ko din akalaing aabot ako sa punto na magkakagusto ako sayo Dad. Matagal kong tiago iyon sayo, hindi ko akalaing darating ako sa punto na gagawa ako ng paraan para matupad ang pantasya ko sayo. Sorry Dad-" hindi ko na siya pinatapos magsalita, hinila ko na siya at niyakap ng mahigpit habang pinapatahan, 

"Shhh, wag ka mag-alala, kahit anong mangyari ama mo parin ako, ikaw parin ang gwapo kong anak. Siguro nga weird ang ganitong relasyon natin, sa tingin ko naman walang problema sa akin. Sayo ba?"

Umiling si Allen, "Wala po Dad." bulong niya.

"Mabuti naman. Wala ka na dapat problemahin. Maliwanag ba?" wika ko sabay ngiti sa kanya habang hinihimas ang buhok niya patalikod.

Humigpit ang yakap noya sa akin, "Thanks Dad..." habang humihikbi. Kahit papaano gumaan na ang nararamdaman ko.

Ilang salit din kami magkayakap at saka ko siya pinapupo. Pinunasan ko ang pisngi niya na basang basa ng luha at uhog niya. Maayos na sana ang lahat nang bigla ko maalala, "Nasaan na mga classmate mo? Nakakain ba sila?" tumango si Allen.

"Umalis na po Dad, maaga po ang pasok nila sa school." sambit nita habang kinukusot ang kanyang mata gamit ng kamao. Ilang sandali pa, tumayo na siya sa kanyang upuan at saka nagpaalam, "Dad bababa muna po ako, mag-aasikaso na ako-" pipigilan ko sana si Allen nang biglang magring ang cellphone sa bulsa niya, may tumatawag

Pagkasagot niya, nakarinig ako ng balita na kumporme sa akin. Rinig ang usapan nila, walang klase si Allen ngayon. Pagkababa ng tawag-

"Mukang wala kang pasok ngayon." sambit ko sa kanya. Napakamot niya ng ulo.

"Yes Dad, nagkaroon daw po ng emergency ang Professor namin." sambit niya. Ilang saglit pa, natahimik ang pagitan naming dalawa. Ngayon nakakaramdam na naman ako ng mainit na tensyon sa pagitan naming dalawa ni Allen, "Dad."

"Gusto mo ba ulit na- alam mo na." ang lakas ng kabog ng dibdib ko nang tanungin ko siya. Hindi siya sumagot, nakatingin lang siya sa akin. "Hindi sa pinipilit kita-"

"Ayos lang po ba?" tanong niya sa akin. Ngayon parang nagliwanag ang aura ni Allen habang nakatingin siya sa akin.

Lumapita ako sa kanya at saka siya hinawakan sa pisngi, "Wala namang kaso sa akin kahit may hangover pa ako. Kahit naman anong mangyari, anak parin kita." sambit ko sa kanya habang gumagapanga ng kamay niya sa likod ng palad ko sa pisngi niya.

"Hindi ka po ba natatakot, Dad? Paano sa sabihin ng iba-"

Nagtagpo ang noo namin kasunod ng mga bulong ko sa kanya, "Wag mo ako alalahanin, kaya ko ang sarili ko. Gusto ko malaman kung ayos lang sa iyo ang ganitong klase ng relasyon bilang pagiging ama ko sayo." tanong ko sa kanya. 

Agad niya akong nilapitan, hindi ako kami nagdalawang isip na magtagpo ang labi naming dalawa na para bang wala nang bukas. Ang halik na iyon ang simula ng tuloy tuloy naming eksena buong araw.

Sa pagitan ng matamis na labi naming dalawa, may maliit na parte dibdib ko kung saan may malalim na kirot- 

At ayoko nang maalala iyon.