Γκρι: προκύπτει από την ανάμειξη λευκού και μαύρου, ενώ χαρακτηρίζεται από έλλειψη φαντασίας και περιορισμένη αντίληψη και δημιουργικότητα. Συνήθως συμβολίζει το συμβιβασμό και τη ψυχρότητα, δίνοντας παράλληλα ένα σημείο κρυφής ελπίδας. Επιλέγεται κυρίως από άτομα που έχουν τάσεις απομόνωσης, που δεν θέλουν να τους ταράζουν την ηρεμία.
—·—
Δεν μου αρέσει η άμμο.
Κολλάει στα πόδια.
Και όχι μόνο!
Κολλάει στα χέρια, τρυπώνει μέσα στα νύχια και το χειρότερο: μπλέκεται στα μαλλιά.
Ναι.
Σιχαίνομαι την άμμο.
Και το νησί (του) έχει μπόλικη από δαύτη.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και προσπάθησα να μην σκέφτομαι.
Να μην σκέφτομαι το φαγητό που πρέπει να μαγειρέψω,
το σπίτι που πρέπει να συμμαζέψω,
τα φυτά που πρέπει να ποτίσω,
το σούπερ μάρκετ που πρέπει να πάω,
τον λογαριασμό κινητής που πρέπει να πληρώσω—Τέλος!
Κλώτσησα την άμμο εριστικά, ο αέρας φύσησε μάλλον απαυδισμένος από την σχοινοτενής μεμψιμοιρία μου και χρυσοί κόκκοι έπεσαν με οργή πάνω μου.
Σιχαίνομαι την άμμο.
Και πλέον σιχαίνομαι και τον αέρα.
"Ηλίθια άμμο, ηλίθιος αέρας, ηλιθιο νησί!", μούγκρισα νευριασμενη, μα το δευτερόλεπτο που οι δυο τελευταίες λέξεις, βγήκαν με αυθαιρεσία από τα χείλη μου, ένιωσα αγκάθια να καρφώνουν τον λαιμό μου. Ένας αδυσώπητος αχος, άρχισε να με τυλίγει σε μια Βαβυλωνία σκέψεων, και προτού το διαπιστώσω, βυθιζόμουνα μέσα του.
Σφράγισα τα χείλη μου απότομα, οι δυο τελευταίες λέξεις δεν έμελλε ποτέ να αφεθούν ελεύθερες από τα χείλη μου.
Ποτέ.
Έπρεπε να μείνουν επ'αοριστον σφραγισμένες στα τάρταρα της ψυχής μου.
Έπρεπε να μην ειπωθούν, να μην έχουν καν δικαίωμα ύπαρξης στις σκέψεις μου.
Μα τώρα πλέον, που ο αέρας έγινε εχθρός μου, ποιος ξέρει αν θα ταξιδέψει τα λόγια μου σε εκείνον;
Και αν το κάνει;
Αν το κάνει, τότε θα σιχαθώ εμένα.
Θα με μισήσω θανάσιμα.
Περισσότερο από ότι ήδη με μισώ.
Γιατί του το ορκίστηκα.
Του το ορίστηκα να μην αφήσω πίσω μου αυτό το νησί, (ότ)αν με αφήσει εκείνος.
Ήταν ο όρκος μου σε εκείνον,
ο αιώνιος όρκος μου.
