Μωβ: το μωβ είναι το χρώμα της διανόησης, του πλούτου και της πολυτέλειας. Αποτελεί ένα πνευματικό χρώμα με "πινελιές" θλίψης και μελαγχολίας. Συχνά υποδηλώνει και μια τάση για οραματισμό και τελειομανία. Επιλέγεται κυρίως από ανθρώπους, που είναι σε αναζήτηση πνευματικής ισορροπίας.
—·—
Οι πρώτες πρωινές ακτίνες του καυτού ηλίου, έκαψαν τα μάτια μου, γλυκά.
Ένιωθα την θερμότητα, να γλύφει το κορμί μου κάτω από το λεπτό σεντόνι και—
Το λεπτό σεντόνι;!
Τινάχτηκα όρθια και ψηλάφισα τον χώρο γύρω μου, αρνούμενη να ανοίξω τα μάτια μου. Τι και αν ήταν δίπλα μου; Τι και αν κοιμηθήκαμε μαζί; Τι και αν—
Καταραμένο «αν».
Άνοιξα τα μάτια μου με δειλία, μα προς έκπληξη μου, ο χώρος ήταν άδειος, άδειος από την παρουσία του. Δεν ήταν πουθενά, δεν ήταν εδώ. Ήταν λευκός. Με κάθε καταραμένη έννοια.
Έφυγε;
Πολύ πιθανόν.
Κοίταξα το ρολόι στο κομοδίνο, έχω μισή ώρα πριν να υποχρεώθω να αφήσω το δωμάτιο και δεν έχω μαζέψει κανένα από τα πράγματα μου. Ξεφύσησα και δυσαρεστημένη σηκώθηκα από το αφράτο στρώμα.
Τεντώθηκα χασμουριόντας και κοίταξα το ανοιχτό παράθυρο. Ο ήλιος καίει το μπαλόνι, οι ακτίνες αντανακλούν πάνω στα μπλε κάγκελα και λούζουν το σώμα του.
Το σώμα του;!
Σχεδόν παραπατάω, έτοιμη να πέσω με γδούπο στο δάπεδο. Είναι πολύ νωρίς το πρωί και όλα, όλα σε αυτόν τον χώρο μοιάζουν περίεργα. Ανοιγοκλείνω πολλάκις τα μάτια μου, ώσπου συνειδητοποιώ, ότι δεν έφυγε. Είναι εδώ. Κοιμάται άβολα πάνω στην καρέκλα, στο μπαλκόνι.
Η καρδιά μου σφίχτηκε.
Ένιωσα κάθε χτύπο δυνατά στα αυτιά μου.
Ένιωσα αίμα καυτό να ρέει στις φλέβες μου.
Ένιωσα το κορμί μου να μυρμηγκιάζει.
Ένιωσα να χαμογελώ.
Ένιωσα να κοκκινίζω.
Ένιωσα να αναπνέω καθαρά.
Ένιωσα.
Εν βρασμώ, άρπαξα το πορτοφόλι μου από το κομοδίνο και πέταξα πάνω από το μαγιώ που δεν έβγαλα χθες, ενα λεπτό πουκάμισο. Θα μας αγοράσω πρωινό. Δεν ξέρω γιατί.
Απλά θέλω να του—
Να μας αγοράσω πρωινό.
Βγήκα αθόρυβα από την πόρτα και με βηματισμούς γοργούς κατέβηκα στην ρεσεψιόν.
Δεν συγκρατούσα το χαμόγελο μου, δεν συγκροτούσα την καρδιά μου που χτυπούσε σαν τρελή. Δεν—
"Κορίτσι μου! Ξυπνήσεις! Καλε, μήπως είδες το παιδί που ήταν χθες εδώ; Τον λένε—", η κυρία Αγγελική ξεπρόβαλε από το κοντό γραφείο.
