ဝုန်းဒိုင်းကြဲဝင်လာတဲ့ခြေလှမ်းတွေအပေါ် ပြဿနာတွေပါသယ်ပိုးလာမှန်း ဝန်ထမ်းများကသိသည်မို့ ဂျေကေ့အနောက်က အနီးကပ်သက်တော်စောင့်များ ကပ်လိုက်သူကလိုက် တစ်ချို့ဝန်ထမ်းများဆို ရှောင်ဖယ်သူကဖယ်နဲ့ လူဆိုးကောင်စတင်မွှေတော့မှာကို သိကြသည်။
''ငါ့အသားကိုများ လာထိသွားတာ... ရွံစရာကောင်...အဲ့ကောင်ကိုငါအရမ်းမုန်းတာ...အရမ်းပဲ''
တစ်ယောက်တည်းစကားပြောနေခြင်းဟာ အလုပ်သမားများအတွက် အဆန်းမဟုတ်။
ဂျေကေသည်
နီမြန်းနေသေးတဲ့လည်ပင်းသားတွေကိုပင်လက်သည်းနဲ့ကုတ်ခြစ်ရင်း မျက်လုံးများမီးဝင်းဝင်းတောက်နေမှု့က မည်သူမျှအကြည့်မခံရဲကြ။
ငုံ့ပြီးအကြည့်လွှဲနေကြသည်။
ထိုထဲသိသိသာသာ လွန်လွန်ကဲကဲဖြစ်သွားတဲ့ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ဟာတော့ ဂျေကေ့အတွက် စိတ်တိုင်းကျ ပုံချချင်စရာကောင်းလာသည်။
''နင်ကြည့်လိုက်တယ်မလား...''
''ဟင်...ဂျေကေ...''
''အဲ့ကောင်ငါ့အသားကိုထိနေတာ ဒီနေရာကနေကြည့်နေတာမဟုတ်လား.....နင်လား....ငါ့ကိုကြည့်တာ....''
''မဟုတ်ပါဘူး...မကြည့်မိပါဘူး ဂျေကေရယ်...''
လန်ဒန်သူလေးရဲ့ စည်းနှောင်ထားတဲ့ဆံပင်တွေကိုအုံလိုက်လှန်ဆွဲရင်းကမေးတော့ ထိုလန်ဒန်သူလေးခမျာ အော်ဟစ်ပြီးရုန်းကန်နေသည်။
သက်တော်စောင့်များ ဝိုင်းချုပ်နေသည့်ကြားကပင်
ဂျေကေသည်ဖရိုဖရဲဆန်ဆန်ပဲ ပြဿနာရှာချင်နေပုံရပါ၏။
သိပ်ကိုဆိုသွမ်းလွန်းပေမယ့် မနက်ကပုံရိပ်ကလေးဟာ ကြည့်ကောင်းလွန်တဲ့လူငယ်လေးလိုမို့ သူသူကိုယ်ကိုယ်ငေးမိကြမှာအမှန်ပါပဲ။
ဂျေကေဟာ လူဆိုးကောင်သာဖြစ်မနေရင် ပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့နှင်းဆီခိုင်လေးလိုမျိုး သိပ်လှပေမယ့် အထိတောင်မခံနိုင်တဲ့စိတ်ရူးသွပ်မှု့ကြောင့် နာမည်နဲ့လိုက်အောင်ဆိုးသွမ်းလွန်းအားကြီးသည်။
ဒါကြောင့် ဂျေကေ့ဆို ဘယ်ဝန်ထမ်းငယ်ငယ်လေးမှကြာကြာရင်မခုန်ရဲ။ သိပ်ကြောက်စရာကောင်းလွန်းလို့ကင်းကင်းနေကြသည်။
YOU ARE READING
Mr.Paul Park
Fanfictionေစာင့္ေမ်ွာ္ေနခဲ့ျခင္းရဲ႕ အဆံုးသတ္ေရာက္လာၿပီးေတာ့ ငါတို႔ေတြထပ္ေတြ႔ရျပန္ပါၿပီ ေပါလ္ရယ္....။ (season_1) စောင့်မျှော်နေခဲ့ခြင်းရဲ့ အဆုံးသတ်ရောက်လာပြီးတော့ ငါတို့တွေထပ်တွေ့ရပြန်ပါပြီ ပေါလ်ရယ်....။ (season_1)
