Kaybolan Yıllarım | İlkin•Barış

Üç

Gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Ne demek varış Galatasaray'da?

Hemen instangramdan çıkıp Elif'i aramak için rehbere girdim ve numarasını tuşladım. Çaldı çaldı daha sonra açıldı.

"Efendim ilkin"

Sesi uykulu geliyordu. Muhtemelen uykusundan uyanmıştı.

"Kanka acil Instagrama git acil"

"Girdim noldu?"

"Galatasaray'ın son postuna bak"

Bir süre sessizlikten sonra konuşmaya badladı.

"Ananı satayım"

Elif şaşırdığını belli eden bir ses tonuyla konuştu.

"Kanka ne yapacaksın sen şimdi?"

"Ne yapıcam kanka görmezden gelmeye çalışacağım"

"Zor olmayacak mı?"

"Bunu onu terk etmeden önce düşünecektim"

"İyide kızım sen isteyerek yapmadın ki"

"İsteyerek yada istemeyerek ne fark eder, ben o gün onu terk ettim mi? ettim. Ona ondan bıktığımı söyledim mi? Evet. Artık geri dönüşü yok. Bir daha yüzüne asla bakamayacağım onun"

Gözlerim dolmaya başlamıştı. Neden tam unuttum derken karşıma tekrar çıkmıştı ki?

"İlkin, kötü hissediyorsan yanına gelebilirim"

Yarın erken saatte antrenmanı vardı, zaten uykusundan uyandırmıştım birde onu yoramazdım.

Ağlamamaya çalışarak konuştum.

"Gerek yok Elif hadi uyu sen sabah erken kalkacaksın"

"Yarın için izin alabilirim"

"Gerek yok dedim Elif hadi yat iyi geceler"

"Üzme kendini tamam mı sende erken kalkacaksın uyu sende"

"Tamam hadi öptüm"

"Bendeee"

Dedi ve telefonu kapattı.

Instagrama girerek fotoğrafa baktım yine. Sabah restoranda gördüğüm adam cidden oymuş. Gelme sebebi de buymuş demek ki.

Daha fazla uyanık kalıp kafamı yormak istemedim o yüzden telefonumu kapattım ve şarja taktım.

Kafamı yastığa koydum ve uyumaya çalıştım. Ama nafile. Bir türlü gitmiyordu aklımdan.

Kendimi uykunun kollarına bıraktığımda saat çoktan gece yarısını geçmişti.

_______________

Alarmın sesiyle zorlanarak uyandım uykumdan. Dün gece geç yattığımdan saat altıda kalkmak zor olmuştu tabi.

Yatağımda doğruldum ve esnedim. Yavaş adımlarla lavaboya doğru ilerledik ve yüzümü yıkadım. Aynaya baktığımda gördüğüm şeyle ofladım.

Artık her ne kadar ağladıysam gözlerim şişmiş, mosmor olmuştu.

Mutfağa gittim ve dolaptan büyük bir kase çıkarttım. Ardından buzluktan biraz buz çıkartıp kasenin içine döktüm. Üzerine de biraz su ekledikten sonra masaya bıraktım. Sandalyeye oturdum ve kafamı buzlu suyun içine gömdüm.

İnsanların önüne çökmüş bir durumda çıkamazdım.  Gözlerimin şişkinliğini snca bu alıyordu.

Kafamı sudan çektim ve kaseyi mutfak tezgahına bıraktım.