Kaybolan Yıllarım | İlkin•Barış

Bir

"2017"

Uykulu gözlerle öğretmeni dinlemeye çalışıyordum ancak başarılı olduğum pek söylenemezdi. Dün gece geç saatlere kadar barışla konuşmuştuk.

Yaklaşık beş ay önce Barış'a Ankara Demirspor'dan teklif geldi. Bu onun kariyeri için büyük bir adımdı. Hem bu sebeple hemde ben Ankara'da olduğum için bu teklifi hemen kabul etmişti.

Şimdi ise ablasının yanına yerleşmiş ve kendini geliştirmek için çabalıyordu.

Tam uyuklarken kapının tıklatılmasıyla irkildim.

"Gel!"

Nöbetçi öğrenci gelmişti.

"Hocam Zuhal hoca İlkin Aydın'ı çağrıyor"

İsmimi duymamla ayaklandım ve nöbetçi öğrenciyi takip ettim. Zuhal hocanın odasına geldiğimde kapıyı tıklattım ve kafamı açtığım boşluktan içeri soktum.

"Gelebilirsin kızım"

İçeriye doğru adımlarken odada tek olmadığımızı fark ettim. Yaşlı takım elbiseli bir adam vardı Zuhal hocanın masasının önündeki koltukta oturuyordu.

Öylece ayakta bekliyordum.

"Buyur kızım otur"

Adamın seslenmesiyle karşısındaki koltuğa oturdum ve yüzüne baktım. Tanıdık gelmişti ama çıkaramadım.

Önümdeki adam konuşmaya başladı.

"Kızım beni tanıdın mı?"

Olumsuz anlamda başımı salladım

"Hayır"

Adam gülümsedi ve elini uzattı

"Ben Dursun özbek"

Dursun özbek? Bir dakika cidden o muydu

"S-siz g-gala-"

Gülerek sözümü böldü.

"Evet kızım Galatasaray Spor kulübünün başkanıyım. Ee elim havada kaldı."

Heyecanla adamın elini sıktım.

Ardından Zuhal hoca konuştu.

"İlkin, Dursun bey senin voleybol oynayışını çok beğenmiş ilkbanktan Yusuf beyle de görüşmüş ve anlaşmışlar"

"Yani?"

"Tebrik ederim ilkin artık kulübümüzün bir parçasısın"

Dedikleri karşısında aşırı sevinmiştim. Aslında uzun zamandır Galatasaray da oynamak istiyordum. Ve bu haber beni tabikide sevindirmişti.

"İki gün sonra seni tesise bekliyoruz biletini biz hallederiz. Şartları konuşur imzaları atarız, hatta fotoğraf çekip tanıtımını da yaparız"

"Tamam efendim"

Sürekli bir sırıtış vardı yüzümde