ဖွင့်ဟလိုသောဆန္ဒ (တားမြစ်မှုကိုတမ်းတလိုသောဆရာတယောက်ရဲ့ပုံပြင်များ)

အပိုင်း (၉)

မျိုးကျော်က အပင်ရိပ်အောက်မှာထိုင်ကာ ခန်းမနောက်ဘက်ဝင်သွားတဲ့ သူရိိန်မိုးကိုစိုက်ကြည့်နေတယ်။ သူရိန်မိုးကိုမြင်တိုင်း အိမ်သာထဲကစာကိစ္စဟာတဖန်စီပြန်လည်ပေါ်ပေါက်လာတယ်။ တကယ်တော့သူကိုယ်တိုင်ဆရာထွန်းနိုင်ကိုချစ်မိနေပြီလားတောင်မပြောတတ်။ ဆရာ့ကိုသိက္ခာချသလိုလုပ်ခဲ့တဲ့သူရိန်ကိုအစာမကြေ။ သက်သေမရှိသေးလို့သာငြိမ်ခံနေရတယ်။ မထိတထိပြုံးတတ်တဲ့သူ့မျက်နှာပေါ်မှာလက်သီးတွေဝဲပျံချင်လှပြီ။ အိတ်ကပ်ထဲကဆေးလိပ်ကိုနှိုက်လိုက်တော့ ဗလာဖြစ်နေတဲ့အိတ်ကပ်ကိုသာစမ်းမိတယ်။ 'တောက်..ငါလိုးမသားလေးတွေ..ဆေးလိပ်လာပေးကြပါဆိုတကောင်မှပေါ်မလာကြဘူး' ဆိုကာဒေါသတွေကို ကျော်သက်ခိုင်တို့အုပ်စုပေါ်ပုံချလိုက်ကာဆေးလိပ်ဝယ်ဖို့ ကိုဝင်းသိန်းအဆောင်ဆီထွက်လာခဲ့တယ်။

လမ်းခုလပ်မှာ မျိုးသူရကသူ့ဆီလျှောက်လာနေတာမြင်ပြီးလက်ထဲမှာလည်း အအေးဗူးတဗူးကိုင်လာတယ်။ မုန့်စျေးတန်းကပြန်လာပုံရတယ်။ 'ဘယ်သွားမလ်ို့လဲကိုကြီးမျိုးကျော်' 'အင်း..ကိုဝင်းသိန်းဆီခဏ' 'ဆေးလိပ်သွားဝယ်မလို့လား' 'ဆိုပါတော့' 'ရော့..ကျတော်ကိုကြီးဖို့ဝယ်လာတာ' ဆိုပြီးလက်ထဲက ကလေးတွေသောက်တဲ့မိုင်လိုစက္ကူဗူးလေးကိုကမ်းပေးတယ်။ 'ဟာ..ငါဒါတွေမှမသောက်တတ်တာ.' 'မသောက်တတ်လည်းသောက်ပါဗျာ...ကျတော့်စေတနာပါ...ရော့..ယူပါ' ဆိုကာမျိုးကျော်လက်ထဲအတင်းထိုးပေးတော့ယူထားလ်ိုက်တယ်။ 'အော်..ဒါနဲ့ကျောင်းဆင်းရင်အိမ်ကိုလာခဲ့ပါလား...ငါမင်းကိုစာမေးစရာလေးရှိလို့' 'အင်း..လာခဲ့မယ်လေ' 'အိုကေ..ဒါဆိုသွားပြီနော်' ဆိုကာမျိုးကျော်က မျိုးသူရရှေ့ကနေထွက်လာခဲ့တယ်။

အိမ်ရှေ့သစ်သားကွပ်ပျစ်လေးမှာထိုင်ကာ ထီးအဟောင်းတချောင်းကိုပြန်ပြင်နေတဲ့ကိုဝင်းသိန်းအား 'ကိုဝင်းသိန်း..ဆေးလိပ်နည်းနည်းပေးဗျာ' ဆိုပြီးအနားမှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ 'ဘယ်လောက်ဖိုးတုန်း' '၅၀၀ဖိုး' 'မင်းကလည်း၁၀၀၀ဖိုးဝယ်ပါကွာ..၅၀၀ဆိုငါရောင်းရခက်တယ်' 'လုပ်ပါဗျာ..၅၀၀ပဲရှိတာ' 'ကလေးတွေသောက်တဲ့အအေးကျဝယ်သောက်နိုင်တယ်နော်..မင်း' 'အာ...သူများဆီကရလာတာပါဗျာ' 'ဘယ်စော်ပေးလိုက်တာလဲ' 'စော်မဟုတ်ဘူး..ဘဲ...ဘဲ' 'အဟား...ကောင်းတာပေါ့..စားစရာအသစ်ရတာပေါ့' 'စိတ်မဝင်စားပါဘူးဗျာ..သွားပါ..ဆေးလိပ်သွားယူပါဗျာ..ကျုပ်ခံတွင်းတွေချဉ်နေပြီ' 'အေးပါကွာ' ဆိုကာကိုဝင်းသိန်းကထပြီးအိမ်ထဲဝင်သွားတယ်။ ကိုဝင်းသိန်းရဲ့ဖင်နှစ်လုံးကပုဆိုးအောက်မှာအယ်ထနေပုံက မျိုးကျော်ကိုလီးတောင်စေတယ်။ ဒါနဲ့နောက်ကနေလိုက်သွားပြီး ကိုဝင်းသိန်းအခန်းထဲဝင်လိုက်တယ်။ 'ကိုဝင်းသိန်း...ကျုပ်ကိုလီးစုပ်ပေးဦးဗျာ' ဆိုကာပုဆိုးကိုမပြီး လီးထုတ်ပေးလိုက်တော့ကိုဝင်းသိန်းလည်းမငြင်းပဲချက်ချင်းစုပ်ပေးတယ်။ 'အိုး..မိုက်တယ်ဗျာ...အားးး..အားးး' ကိုဝင်းသိန်းခေါင်းကိုခပ်ဖွဖွလေးဖိကိုင်လျက်ဆောင့်လိုးလိုက်တယ်။ ကိုဝင်းသိန်းစုပ်ချက်တွေကလည်းဆရာထွန်းနိုင်နီးပါးဆရာကျလာပြီး တော်တော်အရသာရှိလှတယ်။ လီးကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်စုပ်ပေးနေပုံမှာလည်း ယောင်္ကျားဆန်ဆန်မျက်နှာကျနဲ့တမျိုးကြည့်ကောင်းလှတယ်။ ဆရာထွန်းနိုင်လိုမျိုးနှုတ်ခမ်းမွေးထူထူကြီးမရှိသော်လည်းခပ်ပါးပါးလေးနဲ့ပါးသိုင်းမွေးခပ်ရေးရေးကဆွဲဆောင်မှုပိုလှတယ်။ ခေါင်းကိုဘယ်ညာယိမ်းကာလီးကိုစိတ်ရှိလက်ရှိိစုပ်နေတဲ့ကိုဝင်းသိန်းအားကြည့်ကာ 'ကိုဝင်းသိန်း...လီးစုပ်ရတာတော်တော်ကြိုက်နေပြီမလား' 'အင်းကွာ..ငါလီးတော်တော်စွဲသွားပြီ...မင်းလုပ်ခဲ့တာလေ' 'အဟား...မဟုတ်တာဗျာ..အဲဒါကိုဝင်းသိန်းရဲ့မသိစိတ််မှာအရင်ကတည်းကလီးဆာတဲ့အငုံစိတ်လေးရှိနေလို့' 'ဖြစ်ရလေကွ...တော်ပြီ..မင်းနဲ့စကားပြောနေရင်လီးစုပ်ရတာအနှောင့်အယှက်ဖြစ်တယ်.' ဆိုပြီးလီးအရင်းကနေကိုင်ကာခပ်ပြင်းပြင်းလေးစုပ်တော့တယ်။ 'အိုး..မိုက်တယ်..စုပ်ဗျာ...အိုး...အိုးးး' မျိုးကျော်လီးစုပ်ခံလျက်ပဲလရည်ထုတ်လိုက်ချင်တာမို့မထိန်းထားဘဲစိတ်ကိုဖြေလျှော့ထားကာ လီးစုပ်ခံနေရခြင်းအပေါ်မျက်စိမှိတ်ပြီးဖီးလ်အပြည့်သွင်းထားလိုက်တယ်။ ကိုဝင်းသိန်းကလည်းလီးကိုအရင်းကနေကိုင်လျက်ထုပေးကာ ထိပ်ကိုပါးစပ်လေးနဲ့ဆွဲစုပ်ထားမို့ မျိုးကျော်ဖီးလ်မှာအထွတ်အထိပ်ရောက်လာတယ်။ 'အား..အား..အားးး' ကိုဝင်းသိန်းရဲ့တပြွတ်ပြွတ်လီးစုပ်သံတွေကလည်းမျိုးကျော်လရည်ထွက်လာဖို့တဖက်တလမ်းကနေကူညီပေးနေတယ်။ မျိုးကျော်ပြီးချင်နေပြီဆိုတာသိတာမို့ ဝင်းသိန်းလဲခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးနဲ့အဆက်မပြတ်စုပ်ရင်း ပါးစပ်ထဲဝင်လာတော့မယ့်လရည်တွေကိုမျှော်နေလိုက်တယ်။ မျိုးကျော်က ညဉ်းညူရင်းနဲ့ပဲလီးကိုထုတ်ကာ ကိုဝင်းသိန်းမျက်နှာပေါ်ထုရင်း လရည်တွေကိုပန်းထည့်လိုက်တယ်။ အရွယ်ကောင်းကောင်းအထန်ကောင်လေးဖြစ်တာမို့လရည်တွေကပူနွေးပျစ်ခဲကာတော်တော်များပြီး ဝင်းသိန်းမျက်နှာတခုလုံးစိုရွှဲကုန်တော့တယ်။ 'အိုး..မိုက်တယ်ဗျာ...' မျိုးကျော်ကပြောပြီးသူ့လီးကိုပုဆိုးအစွန်နဲ့သုတ်ကာပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ 'ရော့..ဆေးလိပ်တထောင်ဖိုး..ငါပေးလိုက်မယ်.' 'ဟာ..ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တဗျာ' ဆိုပြီး လရည်တွေပေနေတဲ့မျက်နှာကိုဆွဲညှစ်လိုက်တော့တယ်။