ဖွင့်ဟလိုသောဆန္ဒ (တားမြစ်မှုကိုတမ်းတလိုသောဆရာတယောက်ရဲ့ပုံပြင်များ)

အပိုင်း (၅)

'ဒီဆိုင်ကယ်ကအဆင်ပြေလောက်ပါတယ်နော်' ဆိုင်ကယ်အကြောင်းကိုဘာမှမသိတဲ့ ထွန်းနိုင်ကဟိုဝယ်ရန်ိုးနိုး၊ ဒီဝယ်ရနိုးန်ိုးနဲ့ဝေခွဲမရဖြစ်နေတယ်။ ကိုဝင်းသိန်းကတော့သူကြိုက်တဲ့တစီးကိုညွှန်းနေပေမယ့် ထွန်းနိုင်ကHonda clickကိုမျက်စိကျနေတော့ ဆိုင်ရှင်ကလည်း မောင်းရလွယ်တယ်ဆိုပြီးဆွယ်နေတယ်။ ကိုဝင်းသိန်းကတော့ ထွန်းနိုင်အကြိုက်တွေ့နေတာကိုဘာမှမပြောတော့ဘဲ ဝယ်ပြီးရင်အမောင်းသင်ပေးဖို့သာပြောတော့တယ်။

🎗️🎗️ 🎗️

လမ်းလေးရဲ့ဘေးဘီဝဲယာနှစ်ဖက်ကအပင်တွေအုပ်အုပ်ဆိုင်းဆိုင်းနဲ့နေပြောက်မထိုးလောက်အောင်အရိပ်တွေကြီးစိုးထားတယ်။ နေ့လယ်ဘက်၂နာရီဆိုသည့်တိုင်အရိပ်ကောင်းလှသည့်အတွက်အေးမြလွန်းတယ်။ လေအေးလေးတွေကညင်သာစွာတိုက်ခတ်နေတယ်။ 'စက်ဘီးစီးတတ်တယ်မလား' 'အင်း..စိီးတတ်တယ်' 'ဒါဆိုလွယ်တယ်...ညာဘက်မှာလီဗာရှိတယ်..၎င်းဘယ်ဘက်ကဘရိတ်...မောင်းမယ်ဆိုအရင်ဒေါင်ဖြုတ်၊ ပြီးရင်starterကိုနှိပ်၊ အဲအချိန်ဘရိတ်ဆွဲထားနော်...ပြီးမှလီဗာကိုဖြည်းဖြည်းချင်းတင်ပြီးထွက်..ရပ်ချင်ရင်လီဗာကိုဖြည်းဖြည်းချင်းလျှော့ပြီး စက်ဘီးလိုမျိုးဘရိတ်ကိုက်လိုက်ရင်ရပြီ..ဒါပဲ..လွယ်တယ်နော်..' 'အင်း..အပြောကတော့လွယ်တော့...စမ်းကြည့်မယ်..' 'နောက်ကနေထိန်းပေးမယ်...မောင်းကြည့်' ဆိုပြီးကိုဝင်းသိန်းကနောက်ကနေခွပြီးထိန်းပေးတယ်။ ကိုဝင်းသိန်းပြောသလိုတဆင့်ချင်းစီကိုလိုက်လုပ်ပြီး အလိုက်သင့်ထွက်လိုက်တယ်။ ပထမတော့မောင်းနေကျမဟုတ်တဲ့အခါဆိုင်ကယ်ခေါင်းကဟိုဘက်ဒီဘက်ယိမ်းပြီးလဲကျဖို့ပြင်တော့ကိုဝင်းသိန်းကနောက်ကနေထိန်းပေးတယ်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း၊ ဖြည်းဖြည်းချင်းနဲ့မောင်းရတာအဆင်ပြေလာသလို နောက်ကကိုဝင်းသိန်းလီးကလည်းတဆင့်ချင်းစီမာလာတယ်။ ကိုဝင်းသိန်းကတမင်ရှေ့ကိုကပ်လိုက်ပြီးခါးကိုတင်းကြပ်စွာဖက်လိုက်တယ်။ 'လီးတောင်နေပြီဆရာ' 'သိသားပဲ..ကျတော်ဆိုင်ကယ်ကျွမ်းအောင်မောင်းပါရစေဦး' 'ဆိုင်ကယ်ကဝယ်ထားတာ..နောက်မှအေးဆေးမောင်းလို့ရတယ်..ဒီလီးကအချိန်အခါနဲ့မှတောင်တာ..အခုစုပ်ပေးတော့' ဆိုပြီးထွန်းနိုင်လီးကိုလည်းနှိုက်လိုက်တော့ 'အား..ဟိုး..ဟိုး..'ဆိုကာဆိုင်ကယ်ကိုအမြန်ရပ်လိုက်ရတယ်။ 'ဘာလို့လဲ...' 'ဘာမှမဟုတ်ဘူး...' ဆိုပြီးကိုဝင်းသိန်းနှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ကိုဝင်းသိန်းကလည်းထွန်းနိုင်လီးကိုကိုင်ကာအလိုက်သင့်ပြန်နမ်းလိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်လုံးကပုဆိုးနဲ့ဆိုတော့လီးနှိုက်ရတာအဆင်ပြေလှတယ်။ ဝင်းသိန်းကထွန်းနိုင်ပုဆိုးကိုမကာ အတွင်းခံအောက်ကလီးကိုထုတ်ပြီးစုပ်လိုက်တယ်။ ထွန်းနိုင်လီးကကိုဝင်းသိန်းလီးလောက်မကိတ်ပေမယ့် ပုံမှန်ထက်နည်းနည်းကြီးတဲ့အဆင့်ထဲပါတယ်။ လီးကဖြူပြီးထိပ်မှာပန်းရောင်သမ်းနေတာမို့ ဝင်းသိန်းကြိုက်တယ်။ ဒိီလိုဖြူဖြူဖွေးဖွေးရေဆေးငါးကြီးကိုမရေတွက်နိုင်လောက်အောင်စားနေရတာကိုအခုထိမယုံနိုင်သေး။ ပြီးတော့ထွန်းနိုင်လီးကအရည်ကြည်တွေထွက်တာပိုများတော့စုပ်ရတာရွှဲရွှဲစိုစိုနဲ့ငံကျိကျိအရသာရှိတာကြောင့်စုပ်ရတာကောင်းတယ်။ 'မိုက်တယ်ဗျာ..ကိုဝင်းသိန်းကိုဒီလောက်ထိလီးစုပ်တတ်မယ်လို့မထင်ထားဘူး' 'ကျတော်လည်းဟိုးတနေ့ကမျိုးကျော်ကောင်းမှုကြောင့်ဘာတွေဖြစ်သွားမှန်းတောင်မသ်ိပါဘူးဗျာ' ဆိုကာရှက်သလိုနဲ့ပြောပြီးလီးကိုသာကုန်းစုပ်နေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့သူကရပ်ပြီးပုဆိုးကိုမပေးတော့ ထွန်းနိုင်အလိုက်သင့်ပဲဒူးထောက်ထိုင်ကာလီးမဲကြီးကိုစုပ်လိုက်တော့တယ်။ ကိုဝင်းသိန်းလီးကတော်တော်လှတဲ့အထဲပါတယ်။ အရွယ်အစားမှာထိပ်ဖျားမှအရင်းထိလုံးပတ်ညီပြီးဖြောင့်တန်းစွာရှိတယ်။ လီးထိပ်မှာလည်းပြည့်တင်းပြီးအဖျားချွန်ချွန်လေးနဲ့မို့ကြည့်ရကောင်းလှပြီးအကြောတွေကလည်းပြိုင်းထနေတာမို့ ဒီလိုလှပပြည့်စုံတဲ့လီးတချောင်းကိုစုပ်နေရတဲ့ခံစားချက်ကတော်တော်ကောင်းတယ်။ တပြွတ်ပြွတ်အသံမြည်အောင်စုပ်ပေးပြီး ပါးကိုလည်းလီးနဲ့တဖတ်ဖတ်ရိုက်လိုက်သေးတယ်။ မျက်မှန်အောက်ကနေပင့်ပြီးကြည့်နေတာမို့ ကိုဝင်းသိန်းရဲ့ထန်နေသောမျက်နှာကိုမြင်နေရတယ်။ မျက်စိကိုစုံမှိတ်ကာထွန်းနိုင်စုပ်ပေးသောအရသာအောက်မှာပါးစပ်လေးကအသံတိုးတိုးလေးညဉ်းလျက်အရသာခံနေတယ်။ ဆိုင်ကယ်ပေါ်ထိုင်ပြီးလက်တဖက်ကဆိုင်ကယ်ရဲ့ခေါင်းပိုင်းကိုကိုင်ထားကာကျန်တဖက်ကခုံမှာထောက်ထားတယ်။ ခါးကိုမသိမသာလေးမြှောက်ကြွပေးပြီး ရှေ့ကိုကော့ပေးထားတယ်။ မြေပြင်ပေါ်ဒူးထောက်ကာအောက်ကစုပ်ပေးနေတဲ့ထွန်းနိုင်ကိုတချက်ကြည့်လိုက်တော့ ဖင်ကိုနောက်ဘက်သို့ကော့ထားပြီးလက်တွေကဝင်းသိန်းပေါင်လုံးကြီးတွေကိုပွတ်နေတယ်။ လီးကိုလည်းအငမ်းမရခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးစုပ်နေပြီး တခါတလေအပေါ်ကိုလှန်ကာလီးရဲ့အောက်ခြမ်းဘက်ကိုလျှာနဲ့အပြားလိုက်ယက်လိုက်သေးတယ်။ ဘောထုပ်တွေကိုငုံလိုက်ပြီးဆွဲယူလိုက်ချိန်တွေဆိုဝင်းသိန်းတယောက်ကြက်သီးတွေထသွားရတယ်။ 'ဆရာ..လိုးကြရအောင်' လူသူရှင်းနေတဲ့လမ်းမှာနှစ်ယောက်သားဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေကြတယ်။ ထွန်းနိုင်ကပုဆိုးကိုမကာ ဆိုင်ကယ်ပေါ်လက်ထောက်ပြီးကုန်းပေးလိုက်တယ်။ ဝင်းသိန်းကသူ့လီးကိုရွှဲနေအောင်တွံတွေးတွေသုတ်လိုက်ပြီး ထွန်းနိုင်ခရေကိုလည်းကျန်နေသေးတဲ့တွံတွေးတွေနဲ့ပွတ်လိုက်ပြီးလီးကိုထည့်လိုက်တယ်။ လီးကိုတခါတည်းဆောင့်မထည့်ဘဲဖြည်းဖြည်းချင်းစီလီးထိပ်နဲ့ဖြိုခွင်းကာသွင်းနေတာမို့အရသာမှာကောင်းလှတယ်။ ခရေတလျှောက်တိုးဝင်လာတဲ့လီးရဲ့အရသာဟာဖင်ခံဖူးသူတိုင်းသိကြသလိုလှိုက်ယားနေတဲ့ဖင်ခေါင်းတလျှောက်ကိုထိထိမိမိရှိလှတယ်။ ဖင်ကိုအပြင်ဘက်စူထုက်ထားတာမို့လီးအဝင်ကခက်ခဲမနေဘဲညက်ညောလှတယ်။ မကြာမီမှာပဲဆီးခုံနဲ့ဖင်လုံးကြားထဲမှာနေရာလပ်မကျန်အောင်ထိကပ်သွားပြီးဝင်းသိန်းကခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်လိုက်တယ်။ အနေအထားမှန်လွန်းနေတာမို့အောင့်တက်ခြင်း၊ နာကျင်ခြင်းတွေစိုးစိမျှမရှိဘဲ လီးရဲ့အဝင်အထွက်တချက်ချင်းစီကိုအနုစိတ်ခံစားနေရတယ်။ 'အ်ိုး..ကောင်းလိုက်တာ..ကိုဝင်းသိန်းရာ..ကိုဝင်းသိန်းလီးကြီးကိုကျတော့်ဖင်ထဲကနေကောင်းကောင်းကြီးခံစားနေရတယ်' 'ဟုတ်လား..ကျတော်လည်းလိုးလို့အရမ်းကောင်းနေတယ်ဗျာ...ညက်နေတာပဲ...အားးးး' ထွန်းနိုင်ရဲ့ခါးကိုပုဆိုးပေါ်ကနေဆုပ်ကိုင်ကာအားပါးတရဆောင့်တယ်။ အဝတ်အစားတွေကိုအကုန်ချွတ်လိုက်ချင်ပေမယ့်မသင့်တော်တာကြောင့်ပုဆိုးတခုကိုပဲလှန်ကာလိုးနေကြရတယ်။ ဒါကလည်းဖီးလ်တမျိုးဖြစ်ကာကြုံသလ်ိုလ်ိုးလိုက်ရတဲ့ခံစားချက်ကိုပေးစွမ်းနိုင်တာမို့ ထွန်းနိုင်ကြိုက်တယ်။ သူ့ဖင်ကိုတဖောင်းဖောင်းမြည်အောင်လိုးခွဲနေတဲ့ကိုဝင်းသိန်းကိုတချက်နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်မိတယ်။ အားပါတရလိုးနေတဲ့ကိုဝင်းသိန်းမျက်နှာဟာ ကောင်းကောင်းကြီးအလိုးခံနေရတဲ့ခံစားချက်ကိုနှစ်ဆမြှင့်တက်စေတယ်။ နှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်းစေ့ကာလိုးပေးနေပုံကထွန်းနိုင်ဖင်ကိုပိုယားစေပြီး ပိုကော့ပေးချင်စိတ်တွေဖြစ်ပေါ်စေတယ်။ 'ဆရာ..ပက်လက်လှန်လိုက်ဗျာ' အသစ်ဝယ်လာတဲ့ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှာပဲဆိုင်ကယ်ကိုကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်မမောင်းတတ်သေးခင်မှာပင် ပက်ပက်စက်စက်အလ်ိုးခံနေရပြီ။ ဖင်စအိုကကျုံ့စရာ၊ ချဲ့စရာမလိုတော့ဘဲ အာနေပြီမို့ကိုဝင်းသိန်းလီးကအချောင်းလိုက်ကြီးဝင်လာတယ်။ 'အိုး..' ထွန်းနိုင်မျက်ဖြူဆိုက်သွားရအောင်ကော့တက်သွားတယ်။ ဆိုင်ကယ်ကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့သေချာကိုင်ထားသလို ကိုဝင်းသိန်းကလည်းပေါင်တွေကိုသူ့လက်ကြီးတွေနဲ့မြဲမြံစွာဆွဲကိုင်ထားပြီးဆောင့်လိုးတယ်။ လိုးသံတွေကခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးထွက်လာပြီး နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ရမ္မက်တွေကအရိပ်အပြင်ဘက်ကနေလုံးကြီးရဲ့အပူရှိန်ထက်မြင့်တက်နေကြပြီ။ ဆိုင်ကယ်တစီးဖြတ်လာသည်ကိုတောင်ဂရုမစိုက်ဘဲလိုးမြဲတိုင်းလ်ိုးနေကြတယ်။ ထိုဆိုင်ကယ်ကလူတွေကသူတို့ကိုကြည့်သွားကြသည်ကိုတောင်အလေးမထားဘဲလိုးပွဲကိုစိတ်ပါလက်ပါဆင်နွှဲနေကြတယ်။ ကိုဝင်းသိန်းဆောင့်ချက်တွေကြောင့်ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကနေလျှောကျသွားတဲ့ထွန်းနိုင်ကိုပခုံးဘက်ကနေလှမ်းကိုင်ကာဆက်လိုးတယ်။ ဖင်ထဲကနေတဗွက်ဗွက်မြည်သံတွေဟာဆူညံစွာထွက်ပေါ်လာပြီး အထဲကအကျိအချွဲအချို့ကမြေပြင်ပေါ်စီးကျကုန်တယ်။ တွံတွေးကိုလိုးရင်းကြုံသလိုပစ်ကာထည့်နေတာမို့ဖင်ကိုရိုက်ခတ်တိုင်းဘေးဘက်တွေကိုစင်ကုန်တယ်။ 'အား...ကောင်းလ်ိုက်တာဗျာ...' ဝင်းသိန်းမှာလိုးရင်းပြောလ်ိုက်တယ်။ ခဏကြာတော့ကိုဝင်းသိန်းကသူ့လီးကိုထုတ်လိုက်ကာ ထွန်းနိုင်လီးကိုကုန်းစုပ်လိုက်တယ်။ ဖင်ခံနေရသဖြင့်ပျော့ခွေကျနေတဲ့လီးကြီးကကိုဝင်းသိန်းပါးစပ်ထဲမှာဖြည်းဖြည်းချင်းမာတောင်လာတယ်။ ကိုဝင်းသိန်းကလီးကိုမက်စက်စွာစုပ်ပေးနေရင်းထွန်းနိုင်နို့ကြီးတွေကိုလှမ်းကိုင်တယ်။ ပြီးတော့ဟောင်းလောင်းပွင့်နေတဲ့စအိုကိုလက်ချောင်းတွေနှိုက်ထည့်လိုက်တယ်။ လီးမှာအပြည့်အဝတောင်မတ်လာပြီမို့ ဆိုင်ကယ်ပေါ်ပက်လက်လှန်နေရာမှဆင်းလိုက်ကာ ဆိုင်ကယ်မောင်းမယ့်အသွင်ယူပြီးခုံပေါ်ထိုင်လိုက်ကာ 'ကိုဝင်းသိန်း...ခင်ဗျားရှေ့ကနေတက်ဆောင့်ဗျာ' ဆိုတော့ကိုဝင်းသိန်းကမောင်းမယ့်သူလိုရှေ့ကနေဝင်ကာထွန်းနိုင်လီးပေါ်တက်ထိုင်တယ်။ ကိုဝင်းသိန်းကဖင်ခံတာဒုတိယအကြိမ်ပဲရှိသေးတော့လီးကတော်ရုံနဲ့မဝင်နိုင်ဘူး။ ဒါပေမယ့်သူကစိတ်ရှည်လက်ရှည်နဲ့ဖြည်းဖြည်းချင်းစီသွင်းပြီးထိုင်ချတယ်။ လီးကလက်ညှိုးတစ်ဆစ်စာစီဖြည်းဖြည်းချင်းဝင်လာပြီးနောက်ဆုံးမှာတော့ဆီးခုံနဲ့ကပ်အောင်ထိဝင်ရောက်သွားတယ်။ 'အိုး..ပြည့်သိပ်နေတာပဲဗျာ' ထွန်းနိုင်ကအောက်ကနေဘာမှမလှုပ်ရှားသေးဘဲပြောလိုက်တယ်။ ခဏငြိမ်ကာနာကျင်မှုဒါဏ်ကိုဖြေဖျောက်နေဟန်ရှိတဲ့ကိုဝင်းသိန်းကသူအဆင်ပြေတဲ့အချိန်ကျမှစဆောင့်တယ်။ အားပါးတရမဟုတ်သေးသော်လည်းနည်းနည်းကြမ်းတယ်။ ဆိုင်ကယ်ရဲ့ခေါင်းကိုကိုင်ကာအပေါ်ကနေတက်ဆောင့်နေတဲ့ကိုဝင်းသိန်းရဲ့ဖင်နှစ်လုံးမှာတဖတ်ဖတ်နဲ့ခါရမ်းနေတယ်။ ပေါင်နဲ့ဆီးခုံကိုတိုက်ရိုက်ထိခတ်နေတော့တင်ပါးနှစ်လုံးရဲ့အသားစိုင်ကြီးကြီးတွေကိုတအိအိခံစားနေရတယ်။ ဖင်ခံရတာကိုစွဲလာသောကိုဝင်းသိန်းမှာထွန်းနိုင်လီးပေါ်မမောန်ိုင်မပန်းနိုင်တက်ဆောင့်နေပြီးလီးအရသာကိုခံစားနေတယ်။ ထွန်းနိုင်ကဆိုင်ကယ်ပေါ်ပက်လက်လှန်ရင်းကိုဝင်းသိန်းရဲ့ခါးတွေကိုကိုင်ကာထိန်းပေးထားရင်း 'အား..မိုက်တယ်..ဆောင့်ဗျာ...ရှယ်ပဲ' အလိုးရောအခံပါကျွမ်းကျင်သောကိုဝင်းသိန်းကိုကြည့်ကာပြောလိုက်တယ်။ အချိန်တော်တော်ကြာတော့ ထွန်းနိုင်ပြီးချင်လာတယ်။ ဒါကြောင့်ကိုဝင်းသိန်းဆောင့်နေတဲ့ကြားက ဖင်ကိုကြွကာပင့်လ်ိုးလိုက်ရင်းလရည်တွေကိုအကုန်အစင်ပန်းထုတ်လ်ိုက်တယ်။ လရည်ထွက်အောင်ထိအလ်ိုးခံထားရပြီမို့ကိုဝင်းသိန်းကလီးပေါ်ကဆင်းကာ ပက်လက်လှန်နေတဲ့ထွန်းနိုင်မျက်နှာနားမှာဂွင်းထုပြီးလရည်တွေပန်းလိုက်တယ်။ လရည်တွေကမျက်နှာတခုလုံးအနှံ့ပြန့်ကျသွားတယ်။ 'အိုး..ကောင်းလ်ိုက်တာဗျာ' ထွန်းန်ိုင်ကနှုတ်ခမ်းတဝိုက်ကလရည်တွေက်ိုလျှာနဲ့မှီသလောက်ယက်နေတုန်း ကိုဝင်းသိန်းကငုံကာနမ်းလိုက်ပြီး လရည်တွေကိုယက်ကာပါးစပ်ချင်းနမ်းလိုက်ကြတယ်။