Beyond the Memories

Bölüm 24

***

"..."

"..."

Zamanın durduğu izlenimine kapıldım.
Bana o kadar içten bakıyordu ki gözlerim yaşardı. Çaresiz susamışken sanki bir vaha keşfetmiş gibi yüreğim sevinçle doldu.

Kwon Yido kapıyı sessizce kapattı ve dikkatlice bana yaklaştı. Aramızdaki mesafe daraldıkça onun varlığı feromonlarımla dolu olan alana karıştı. Kümeler halinde dökülen feromonlar, sanki bana yağmur çarpmış gibi hızla beni içine çekti.

"Kwon...Yido..."

Ona tekrar seslendiğimde gözlerinin kenarlarını seğirdi. Derin bir nefes alıp kravatını çözdü. Odanın etrafına hızlıca bir göz attı ve normal aristokrat ses tonuyla konuştu.

"Tanrıya şükür."

"..."

"Bu sefer adımı söylüyorsun."

Gözlerimi tedbirli bir şekilde kırpıştırdım. Gözyaşlarım gözümün kenarlarından süzülüyor ve yanaklarımdan aşağı akıyordu. Kwon Yido yüzüme baktı ve yavaşça konuştu.

"Jung Sejin."

Kwon Yido'nun farklı feromonları çok fazlaydı. Kıvranıp ona biraz daha yaklaşmaya çalıştım. Hatta sanki önümde muhteşem, olgun bir meyve varmış gibi avucumu endişeyle uzatırken mırıldandım.

"Feromonların..."

"..."

Kıyafetime bile dokunmadan elimi düşürdüm. Ben nefes nefese kalırken Kwon Yido bana bir adım daha yaklaştı. İlk bakışta gözleri normalden biraz daha dağınıktı.

"Zor zamanlar mı geçiriyorsun?"

Bu birçok insanın söylediği bir şey. Eğer baskın olsaydım, döngü oluştuğunda durumun ne kadar korkunç olduğunu anlardım. Tabi doktorunun yazdığı baskılayıcıları kullandığım için bu noktaya hiç itilmemiştim.

"Ne yapmalıyım?"

Kwon Yido sordu ve parmağını yanağıma koydu. Belki gözyaşlarımı silmeye çalışıyordu ama başparmağı hafifçe gözlerimin altını sildi. O uzaklaşmaya çalışırken farkında olmadan bileğinden tuttum.

"..."

Eğer yapabilseydim parmaklarını çiğner ve yutardım. Bunun alışılmadık bir dürtü olduğunu bilmeme rağmen, parmağının ucunu dudaklarıma koyacak kadar ileri gittim. Kwon Yido yavaşça alt dişlerimi çekti ve yumuşak bir şekilde fısıldadı.

"Benimle konuş. Benden yapmamı istediğin her şeyi yapacağım."

Hoş bir ses tonuydu. Ama bana onun üzgün olduğunu düşündüren neydi?
Sakin tavrına ve sesine rağmen neden üzgün olduğu izlenimini edindim?

"...Ben."

Şansımı bıraktığımda bile nefesimi toplamak için durdum. Açıklanamayan bir duygu yaşadığım için cümle kurmakta zorlanıyordum. Kwon Yido'nun parmağı hâlâ dudaklarımdaydı.

"Lütfen..."

Bir kelimeden çok iniltiye benziyordu.
Nefes nefese ses ciddi şekilde boğuklaştı, hatta hırıltılı hale geldi. Nefes nefeseydim ve iki elim onun elindeyken yalvarıyordum.

"Bir şekilde..."

Feromonlarının kokusunu aldım. Elini yüzüme yaklaştırıp diğer eliyle çenemi kaldırdı. Daha sonra vücudunun üst kısmını indirdi ve dudaklarımızı sıkıca birbirine bastırdı.

"..."

Artık yaşadığımı hissettiğimi mi iddia etmeliyim? Bana nefes verdiği anda yapay nefes alıyormuşum gibi hissettim. Feromonlar ciğerlerimin derinliklerine sızıyor ve tüm vücudumu dolaşıyordu.