...
O kızdım ben. Acı çekmekten acılarıyla bütünleşmiş olan o kızdım.
Neyse ki o vardı hayatımda.
Barlas Alaca.
Her şeyim.
Peki ben kimdim?
Adının anlamını asla ama asla göstermeyen o kızdım.
Elzem.
Ben Elzem Karaca.
Alacanın Elzemi.
Ailesinin vazge...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☆
Bilerek olmadı biliyorum. Yaptığım her şey suç gibi geliyor, Özür diliyorum. Bugün iyileşmeliyim çünkü yarın için çok geç olacak.
Ne düşünmeliydim? Şuan yolda karakola ifade vermeye gidiyordum.Zihnim karmaşıktı.
Ne hissediyordum?
Endişe yoktu. Kırgınlık, daha ne kadar kırıla bilirdim. Korkmuşluk hissi? Asla.
Çünkü o benimle. Yalnız değilim.
Beynim çöp kutusundan farksızdı.Bunun için aklımda sadece bir isim olmalıydı Melih Karaca.Pardon o çöp bile olamazdı.
Yapboz gibi hissediyordum resmen,tam parçaları birbirine oturtmuş düzenimi kurmuşken biri gelip sürekli bozuyordu.
O yapbozu yapmam üç yılımı almıştı.
Üşenmeden her gün yeniden yapıyordum çünkü yaşamak zorundaydım. Tanrıya dua etmiştim yok olmak için.Fiziksel ölümden bahsediyordum.Ama o beni bu isteğimle cezalandırmış ruhumu öldürmüştü.Biri beni boğuyor gibi hissediyordum ya da ucu bucağı olmayan bir okyanustaydım.Ben yüzme Bilmiyordum ki.Ya ben yanlış parçayı takıyorsam?
Melih Karaca kızını yine şaşırtmamıştı.Karakolun önüne geldiğimizde polisler benim kollarımdan tutmuş sorgu odasına ilerletiyordu. Sanki kaçacaktımda.
Fena olmazdı aslında..
Hemen arkamızdan hızlı adımlarla Alaca geliyordu.
Kolumu yerinden çıkacakmış gibi tutan polise doğru "Hele şuradan çıkayım ilk işim seni bulup kollarını si-sevmek olacak" diyip sinir bozucu bir şekilde gülümsedim.
Beni odaya getirdiklerinde siyah bir tabureye otutturmuşlardı.Yüzüme doğru tutulan ışık aşırı sinir bozucuydu. Kısılmış gözlerim ile önümde ki komisere doğru bakıyordum.
"Beni buraya sorgu için mi çağırdınız yoksa güzel gözlerimi kör etmeye mi?" Diye sinirle burnumdan soludum.
"Elbette hayır küçük hanım seni uyarmak için çağırdık"dedi bilmiş bir ses tonuyla.
"Uyarmak?"dedim gözlerimle dediğini sorgularken.
"Uyarmak, duyduğuma göre köstebeklik yapıyormuşsun."dedi tek kaşı havada bana doğru bakarken.
