But You Didn't [ဘာသာပြန်]

Chapter - 17 [Zawgyi]

2019ခုႏွစ္၊ ေႏြဦးရာသီ။

ထိုႏွစ္ကရာသီဥတုသည္ လ်င္ျမန္စြာ ေႏြးေထြးလာခဲ့၏။ ေႏြဦးအေစာပိုင္းတြင္ပင္ ညိဳးႏြမ္းေျခာက္ေသြ႕ေနခဲ့ေသာအပင္မ်ားက ျပန္လည္စိမ္းစိုလာကာ ေနရာတိုင္းကသက္ဝင္လႈပ္ရွားေနေတာ့သည္။

ယန္ရွီးယြဲ႕က ယေန႔ ေက်ာင္းအနီးကအက်ႌဆိုင္တစ္ဆိုင္ကိုသြားရန္ရွိသည္။ သူမသိပ္မၾကာေသးခင္ကမွဝယ္လာသည့္ ကုတ္အက်ႌတစ္ထည္က အနာအဆာတစ္ခုပါေန၍ အက်ႌဆိုင္ကို wechatကေန ဆက္သြယ္ခဲ့ၿပီး စေနေန႔တြင္ ျပန္သြားအပ္ရန္စီစဥ္ထား၏။
　　
စီးပြားေရးတကၠသိုလ္အနီးတြင္ ေျမေအာက္ရထားရွိသျဖင့္ သြားေရးလာေရးအဆင္ေျပလွသည္။
　　

ထိုေန႔က ယန္ရွီးယြဲ႕သည္ ဆြယ္တာအျဖဴ၊ အျပာႏုေရာင္ဂ်င္းေဘာင္းဘီျဖင့္ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းသာ ဝတ္ထားသည္။ သူမကတစ္ႀကိဳးသိုင္းအိတ္ကိုလြယ္ထားၿပီး ေနရွိန္ကအလြန္ျပင္းေနကာ ကိုယ္တိုင္ကထီးသယ္ရသည္ကိုမႀကိဳက္သူျဖစ္၍ ေဘ့စ္ေဘာဦးထုပ္သာ ေဆာင္းခဲ့လိုက္သည္။ သူမမ်က္လုံးက ေနေရာင္တိုက္႐ိုက္အထိခံမရသ​ည္မို႔ ေနရွိန္ျပင္းသည့္အခ်ိန္တိုင္း သူမကဦးထုပ္သာေဆာင္းေလ့ရွိ၏။
　　
ယန္ရွီးယြဲ႕သည္ အက်င့္အတိုင္း ေခါင္းႏွိမ့္ထားၿပီး ဘူတာ႐ုံ စက္ေလွကားေပၚတြင္ ဖုန္းငုံ႔သုံးေနကာ အေဆာင္ေဖာ္မ်ားအဖြဲ႕လိုက္စကားေျပာခန္းကို ဝင္ဖတ္ေနသည္။
　　

႐ုတ္တရက္ သူမနာမည္အား ေခၚလိုက္သည့္အသံကို ၾကားလိုက္ရ၏။
　　
အသံမွာအနည္းငယ္တိုးေနၿပီး မေသခ်ာမေရရာသည့္ပုံႏွင့္ ေခၚလိုက္သလို။
　
သို႔ေသာ္ ယန္ရွီးယြဲ႕ကေတာ့ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းၾကားလိုက္ရ၏။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းႏွင့္ ဤအသံပိုင္ရွင္ကိုပါ တန္းသိလိုက္သည္။
　　
အႏွီအသံမွာ သူမအဖို႔ေတာ့ ရင္းႏွီးေနလြန္း၍ ထပ္စဥ္းစားတုံ႔ျပန္ေနရန္ပင္မလိုေခ်။ အသံၾကားလိုက္႐ုံနဲ႔တင္ အသံပိုင္ရွင္ကိုခြဲျခားႏိုင္သည္။
အမွန္တကယ္တုံ႔ျပန္သင့္သည္က ထိုအခ်ိန္အခိုက္အတန္႔ေလးတြင္ ရပ္တန္႔သြားေသာ သူမ၏ရင္ခုန္သံမ်ားသာ။

သူမသည္ မွင္သက္တုန္လႈပ္သြားရာမွ ျပန္အသိဝင္သြားေစရန္ အခ်ိန္ယူလိုက္ရ၏။