2 hafta sonra...
Hayat her zaman beklenmedik oyunlarıyla meşhurdu. Ne zaman her şey yolunda desem engel çıkardı. Ben 5 yaşındayken annem ve babamla mutlu olduğumuz o mucize günlerden birisinde pikniğe gitmiştik . Annemle ikimiz aynı elbiseyi giymiştik. Kırmızı üzerinde beyaz minik çiçekler olan kısa elbiselerdi. Babam almıştı hediye olarak. O gün ateş yakmayı öğretmişti bana babam. Yanlışlıkla elimi yaktığımda canımın ne kadar yandığını ve ne kadar çok ağladığımı hâlâ hatırlıyorum. Babam sonunda dayanamayıp öyle bir bağırmıştı ki korkudan ağlamam ânında kesilmişti. O günden sonrada onun yanında ağlamaya hep korkmuştum. O günümüz elim yanmasaydı güzel bitebilecekken annemle babamın saatler süren kavgasıyla sonlanmıştı. Onlar kavga ederken içimden kendime bir daha canım yansada ağlamayacağıma dair söz vermiştim. Benim yüzümden ilk kez bu kadar büyük bir kavga etmişlerdi.
O yüzden hep ben olmasam belki de mutlu olabileceklerini düşünürdüm. Çünkü genelde kavgalar benim yüzümden çıkardı. Annem hep bana çok düşkündü. Çünkü ona bir ben kalmıştım. Onun bale kariyeri bana hamile kalmasıyla sonlanmıştı. Babasınıysa ben doğduktan 2 yıl sonra kaybetmiş ve hayatta tek tutunduğu dalı kopmuştu. Babamla olan en ufak kavgaları onu hep çok etkilerdi çünkü annemin kimsesi yoktu. Gittikçe büyüyen sorunlar annemi daha da büyük ruhsal çöküşe sürüklemiş ve annemle uğraşmak istemeyen babam çözümü bizi hayatından çıkarmakta bulmuştu. Annemse boşanmanın ertesi günü benide alarak bu ülkeyi terk etmişti.
Bizim annemle Rusyada ki hikayemiz böyle başlamıştı.
Şimdiyse ben Türkiyeye onsuz dönmek zorunda kalmıştım. Çünkü ona bir türlü vize çıkaramamıştık. Nedense içimden bir ses bunda o adamların parmağı olduğunu söylüyordu.
" Ilgın seni eve bırakayım ben bir şirkete geçeyim. " Diyen Utkuya başımı sallayarak cevap verdim.
Beraber ilk gelen taksiye binerek onun evine doğru yol aldık. Eve geldiğimiz gibi kendimi kanepeye bırakarak annemi aradım.
Her zaman ki gibi ilk çalışta açılan telefonla yüzümde gülümseme belirdi.
" Kızım gittin mi?"
" Şimdi Utkunun evindeyiz annecim. Asıl sen naptın?"
" Ben ne yapacağım evi temizliyorum. Sonra yeniden pasaport için evden çıkacağım. " demesiyle gözlerimi sıkıca yumdum. Ne zaman bir şeyler ona çok gelse kendisini temizliğe verirdi. Gün boyu sadece temizlik yapardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ALEVLERİN DANSI
Novela Juvenil"Ölümle başlayan hikayem ölümle son bulacaktı. " Hayatının merkezine yerleştirdiği bale tek derdi olan Ilgın, Türkiyede yaşayan babasından gelen telefonla hayatının tepetaklak olacağını bilmiyordu. Hayatta en değer verdiği insandan ayrı kalmak onun...
