HUISFEESTJE || mabbie [✔️]

Hoofdstuk 4 - Ontspannen

(lichtelijk nsfw)
Het was nog vroeg toen de zon voorzichtig door de dikke, zijden gordijnen van de hotelsuite begon te glippen. Matthy opende langzaam zijn ogen, en een golf van paniek overspoelde hem direct. Zijn lichaam voelde gespannen, en het kostte hem een moment om te beseffen waarom. Zijn hart sloeg een slag over toen hij zich realiseerde dat hij stijf was – en Robbie lag op nog geen halve meter afstand van hem in hetzelfde bed.

Met een snelle, maar stille ademhaling probeerde Matthy zichzelf te kalmeren. Dit was absoluut het ergste dat kon gebeuren. Hij durfde nauwelijks te bewegen uit angst Robbie wakker te maken of, nog erger, dat hij iets zou opmerken. Het bed voelde plotseling zo krap aan, ondanks zijn royale omvang. Matthy's gedachten begonnen in overdrive te draaien. Hij moest een manier vinden om uit bed te komen zonder Robbie te wekken, om zijn ongemak te verbergen voordat het nog gênanter zou worden.

Hij kneep zijn ogen stijf dicht en ademde diep in en uit, terwijl hij probeerde zijn lichaam te ontspannen. Denk aan iets anders, Matthy. Wat dan ook, als het maar niet dit is,  sprak hij zichzelf toe. Hij dacht aan de dag die voor hen lag: de spa, de ontspannen massages, het luxe ontbijt. Alles om zijn gedachten weg te leiden van de situatie waarin hij zich nu bevond.

Voorzichtig draaide hij zich langzaam naar de rand van het bed. Hij voelde Robbie naast hem nog steeds rustig ademen, blijkbaar diep in slaap. Met zoveel mogelijk voorzichtigheid verplaatste Matthy zich, elke beweging berekenend, zodat het matras niet zou inzakken of Robbie zou storen. Eindelijk, met een lichte zucht van opluchting, gleed hij uit bed en stond hij rechtop in de kamer.

Matthy stond even stil, starend naar Robbie's ontspannen gezicht. Het contrast tussen zijn eigen innerlijke storm en Robbie's vredige slaap was bijna te pijnlijk. Hij voelde zich schuldig, alsof hij een geheim droeg dat hun hele vriendschap zou kunnen breken. Maar dit was niet het moment om daarover na te denken. Hij moest zich eerst verlossen van het fysieke ongemak dat hij ervoer.

Snel en stil sloop Matthy naar de badkamer. Eenmaal binnen sloot hij de deur zachtjes achter zich en leunde hij tegen de wastafel, zijn handen steunend op het koude marmer. Hij ademde een paar keer diep in en uit, zijn ademhaling langzaam weer onder controle brengend. Dit komt wel goed, sprak hij zichzelf moed in.  Gewoon kalmeren, je gedachten ordenen.

Nadat hij zich had opgefrist, stapte hij terug de kamer in. Robbie sliep nog steeds, half onder de dekens begraven, zijn gezicht ontspannen en onaangeroerd door de zorgen die Matthy zo zwaar op zijn schouders voelde drukken. Matthy besloot hem niet wakker te maken en in plaats daarvan vast te beginnen met het ontbijt, dat al door roomservice op een klein tafeltje bij het raam was klaargezet.

Toen hij aan de tafel ging zitten, de geur van verse koffie en croissants om zich heen, voelde hij langzaam de spanning uit zijn lichaam wegtrekken. Hij had het ongemakkelijke moment overleefd, maar het was een nieuwe herinnering aan de onmogelijkheid van zijn situatie. Hoe langer hij zijn gevoelens verborgen hield, hoe moeilijker het werd om normaal te doen in Robbie's nabijheid.

Een halfuur later hoorde Matthy het zachte geritsel van de dekens en zag hij hoe Robbie zich langzaam uit zijn slaap rekte. "Goedemorgen, slaper," begroette Matthy hem, terwijl hij een poging deed om normaal te klinken.

Robbie keek naar hem met slaperige ogen en een glimlach. "Goedemorgen, Mat. Jezus, wat ben je er al vroeg uit."

"Ja, ik dacht ik laat je nog even slapen en begin alvast met het ontbijt," antwoordde Matthy, terwijl hij zichzelf dwong ontspannen te blijven.

Robbie kwam uit bed, nog steeds half dromerig, en plofte aan tafel neer. "Dat waardeer ik, man. Het was een geweldige dag gisteren, maar ik was echt uitgeput."

Ze begonnen te eten, en de spanning leek even te verdwijnen in het gewone, alledaagse gesprek over wat ze die dag zouden doen. Na het ontbijt kleedden ze zich om voor de spa, een luxe die Matthy niet kon weigeren, zelfs niet met de spanning die nog steeds tussen hen in hing.

De spa was alles wat ze hadden verwacht: rustig, ontspannend, en een plek waar ze allebei even tot rust konden komen na de drukte van hun YouTube-leven. Ze begonnen met een duik in het warme thermaal bad, waar het kalmerende water de spanning in Matthy's spieren langzaam begon los te laten. Voor even kon hij zich voorstellen dat alles normaal was, dat hij en Robbie gewoon vrienden waren die samen genoten van een welverdiende pauze.

Maar toen ze samen naar de massageruimte gingen, begon Matthy's ongemak terug te keren. Ze lagen naast elkaar op zachte massagebedden, gescheiden door een dunne linnen afscheiding. De masseurs begonnen hun werk, en Matthy voelde hoe zijn spieren onder de druk van de handen van de masseur langzaam ontspanden. Toch bleef zijn geest alert en nerveus, vooral omdat hij wist dat Robbie zo dichtbij was. 

De massage duurde een uur, en tegen het einde was Matthy half ingedommeld, zijn lichaam eindelijk ontspannen na alle spanning van die ochtend. Toen de massage voorbij was, en ze allebei in badjassen gehuld naar de ontspanningsruimte liepen, voelde Matthy zich eindelijk iets rustiger.

"Dit was echt de perfecte afsluiting van het weekend," zei Robbie, zijn ogen gesloten terwijl hij achterover leunde in een comfortabele loungestoel.

Matthy knikte, blij dat zijn lichaam weer onder controle was. "Ja, dit was echt geweldig. Ik had dit echt even nodig."

Ze brachten de rest van de middag in stilte door in de spa, genietend van de rust. Toen het tijd werd om te vertrekken, pakten ze hun spullen in en namen ze een taxi terug naar het vliegveld. De reis terug naar huis verliep rustig, met een ontspannen sfeer tussen hen.

Maar terwijl ze terugvlogen naar Nederland, voelde Matthy hoe de spanning langzaam weer begon op te bouwen. Hij wist dat hij deze gevoelens niet kon blijven negeren, maar hij had geen idee hoe hij ermee om moest gaan. De gedachte om alles op te biechten aan Robbie was angstaanjagend, maar de gedachte om zijn gevoelens te verbergen leek even onmogelijk.

Toen ze eenmaal terug in Nederland waren, nam Matthy afscheid van Robbie met een knuffel, iets wat normaal was voor hen, maar voor Matthy nu beladen met emoties. "Het was echt leuk, Rob. Bedankt voor dit weekend."

"Zeker weten, Mat. We moeten dit echt vaker doen,"  grapte Robbie met zijn kenmerkende glimlach, alsof deze luxe iets was wat we regelmatig ervaarden. "Ik zie je morgen, maatje." roepte hij me nog na. 

Matthy glimlachte terug, maar diep van binnen wist hij dat de tijd begon te dringen, hij moest ooit naar buiten komen met zijn brandende gevoelens voor zijn beste vriend. Bovendien was morgen de opname voor hun drankspel video. Hij vreeste voor wat er zou gebeuren tussen hun twee met alcohol in het spel.