HUISFEESTJE || mabbie [✔️]

Hoofdstuk 5 - Drankspel

De sfeer in het kantoor van de Bankzitters was geladen met opwinding en een vleugje spanning. Voor hun volgende video hadden ze besloten een populaire uitdaging aan te gaan: een drankspel met eerlijke vragen. Het concept was simpel, maar doeltreffend: je krijgt een vraag voorgelegd en als je weigert die eerlijk te beantwoorden, moet je drinken.

Matthy zat naast Robbie op de bank, zijn benen licht trillend van zenuwen. Hij was altijd goed geweest in het verbergen van zijn gevoelens, maar hij wist dat dit spel die façade kon laten barsten. Robbie leek daarentegen ontspannen, zoals altijd, klaar om elke vraag met zijn gebruikelijke zelfverzekerdheid te beantwoorden, of het nu een gênante anekdote was of een persoonlijke bekentenis."Zijn jullie er klaar voor?" vroeg Koen, die het spel zou leiden. Hij grijnsde breed terwijl hij de eerste kaart met een vraag omhoog hield. "This is gonna be fun.."

De camera's waren ingesteld, de drank stond klaar, en de eerste vraag werd gesteld. Het begon onschuldig genoeg met vragen over rare gewoontes en gênante momenten uit hun jeugd. Maar naarmate de avond vorderde, en de alcohol begon in te werken, werden de vragen scherper en persoonlijker."Matthy," zei Koen plotseling, zijn ogen glinsterend van de pret. "Wat is het meest riskante dat je ooit hebt gedaan zonder dat iemand het wist?"Matthy aarzelde, zijn gedachten razendsnel door zijn hoofd schietend. Hij wist dat er veel antwoorden mogelijk waren, maar hij voelde de druk van de groep op hem. Uiteindelijk besloot hij het veilig te spelen en nam hij een slok van zijn glas Disaronno, wat tot gejuich en gelach leidde van de anderen.

De vragen bleven komen, en de sfeer werd steeds losser. Iedereen werd langzaam aangeschoten, en het spel begon de grenzen tussen wat normaal en wat onbeschaamd was te vervagen. De vriendschap die hen zo kenmerkte, was nu beladen met een energie die Matthy nerveus maakte. Elke aanraking, elke blik die langer duurde dan normaal, leek geladen met betekenis die hij niet wilde interpreteren.

Toen was het Robbie's beurt om een vraag te beantwoorden. Koen keek hem met een speelse glimlach aan en vroeg: "Robbie, als je met iemand in deze kamer zou moeten zoenen, wie zou dat dan zijn?"Matthy's hart begon sneller te kloppen. Hij wist dat Robbie vaak een grap maakte van zulke dingen, maar nu, in deze sfeer, voelde het anders. Hij kon bijna de uitkomst voorspellen voordat Robbie lachte en, zonder enige aarzeling, naar hem toe boog."Nou, laten we dat dan maar eens testen, hè Mat?" zei Robbie speels, terwijl hij zich naar Matthy toe leunde.Matthy voelde de wereld om zich heen vertragen. De spanning die hij al dagen voelde, kookte nu over in een mengeling van verlangen en angst. Robbie's gezicht was nu gevaarlijk dichtbij, en hoewel het allemaal een grap was, voelde het voor Matthy als veel meer dan dat.

Hij kon het niet laten gebeuren, niet op deze manier, niet hier voor de camera's en hun vrienden.Net voordat hun lippen elkaar raakten, draaide Matthy zijn hoofd weg, lachend, maar ongemakkelijk. "Je hebt genoeg gedronken, man," zei hij, zijn stem met een luchtige toon die zijn innerlijke strijd verborg.De groep barstte in lachen uit, en Robbie leunde achterover, niet gekwetst maar duidelijk verrast. "Jij wint deze ronde, Mat," zei hij, nog steeds grinnikend.

Maar Matthy voelde zijn hart bonzen, niet van vreugde, maar van de spanning die hij nauwelijks onder controle had.De rest van het spel ging in een waas voorbij voor Matthy. Hij probeerde zich te concentreren, te doen alsof alles normaal was, maar de spanning tussen hem en Robbie was nu zo dik dat je het kon snijden. Toen ze eindelijk klaar waren met filmen, voelde Matthy een mengeling van opluchting en angst. De camera's waren uit, maar de avond was nog niet voorbij.De groep besloot om nog wat na te borrelen, wat vaak gebeurde na het opnemen van een video. De sfeer was nu ontspannen, iedereen had genoeg gedronken om losser te zijn dan normaal.

Matthy zat opnieuw naast Robbie, hun benen raakten elkaar net iets te vaak, en elke keer voelde het alsof er elektriciteit door zijn lichaam schoot.Het was Robbie die als eerste de stap zette. Terwijl de anderen diep in gesprek waren over iets onbenulligs, legde Robbie nonchalant zijn hand op Matthy's knie. Het was een simpele, onschuldige aanraking, maar voor Matthy voelde het als een bom die op ontploffen stond. Matthy voelde zijn ademhaling versnellen, maar hij deed niets om de hand weg te halen. Integendeel, hij liet het gebeuren.

Misschien was het de alcohol, misschien was het de vermoeidheid van het constant onderdrukken van zijn gevoelens, maar op dat moment besloot Matthy om het gewoon te laten gebeuren. Robbie leek zijn aarzeling te merken en zijn hand gleed iets hoger, naar zijn dij, zijn vingers zachtjes knijpend in de stof van Matthy's broek. Het was een subtiele maar duidelijke beweging. Matthy wist dat dit niet zomaar vriendschappelijk was. Het was een test, een manier om de grenzen op te zoeken die tussen hen in stonden. Matthy voelde zijn eigen hand onbewust naar Robbie's hand gaan. In plaats van die weg te duwen, hield hij die vast, hun vingers verstrengeld. Het was een simpele, stille bevestiging van alles wat er tussen hen in hing. Hun ogen ontmoetten elkaar, en voor een moment leek de wereld stil te staan.Maar de realiteit was nooit ver weg.

Milo, die iets grappigs zei, bracht hen beide weer terug naar het moment. Ze lieten elkaars handen los, alsof er niets gebeurd was, maar de spanning bleef tussen hen hangen, voelbaar en onuitgesproken.De avond liep ten einde en langzaam aan vertrok iedereen naar huis. Matthy en Robbie wisselden een blik toen ze op het punt stonden om afscheid te nemen, maar er werd niets gezegd. De betekenis van die avond, van die handelingen, hing nog steeds in de lucht, als een onuitgesproken geheim dat beide angstig maar verlangend bewaakten.

Toen Matthy uiteindelijk thuis in zijn bed lag, kon hij niet slapen. Het beeld van Robbie's hand op zijn dij bleef maar door zijn hoofd spoken. De geur van Robbie, een mengeling van zijn gebruikelijke deodorant en de geur van alcohol, leek in zijn kussen achtergebleven. Hij draaide zich om, maar elke positie leek oncomfortabel, elke gedachte bracht hem weer terug naar Robbie.Hij wist dat hij iets voor Robbie voelde dat hij niet langer kon ontkennen. Maar wat voelde Robbie voor hem? Was het allemaal gewoon een grap, een manier om met de spanning om te gaan? Of zat er meer achter, iets dat Robbie misschien ook probeerde te verbergen?

Matthy's gedachten dwaalden af naar Robbie's lichaam. Hij kon niet stoppen met denken aan hoe Robbie eruitzag toen hij zich uitstrekte na het spel, zijn shirt dat even omhoog kroop en zijn getrainde buik onthulde. De lijnen van zijn spieren, de nonchalante zelfverzekerdheid waarmee hij bewoog... het was allemaal te veel om te negeren. Hij haalde diep adem en sloot zijn ogen, maar de beelden bleven komen. Hij vroeg zich af hoe het zou voelen om dichter bij Robbie te zijn, om echt aan te raken wat hij nu alleen maar van een afstand kon bewonderen. De spanning in zijn lichaam werd ondraaglijk, en hij wist dat hij zo niet verder kon. Iets moest veranderen, maar hij had geen idee hoe.Die nacht bleef Matthy wakker, zijn gedachten afwisselend bij de warmte van Robbie's aanraking en de angst voor wat die gevoelens betekenden.

En terwijl de eerste lichtstralen door zijn raam sijpelden, realiseerde hij zich dat hij niet langer kon weglopen van de waarheid: wat hij voor Robbie voelde, ging verder dan vriendschap. Veel verder.