O evden çıktığımdan beri kafamda yerine oturmayan birşeyler vardı. Abimi tanıyordu ismi tanıdık geliyordu ve arkadaşını daha önce görmüştüm. Fakat o kimdi?
Yürürken ayaklarımı sürüyordum ve etrafıma bakmıyordum nereye vardığıma bakmak için kafamı kaldırdığımda onunla tanıştığımız o yerdeydim. Derin bir nefes alıp içeri girdiğimde içerisi çok kalabalıktı ve üstelik sahnede Cem Adrian vardı insanları yararak sahnenin önüne doğru yol aldım beni görünce gülüpmseyen beyefendiye sahte bir gülümseme sundum ve önüme döndüm şarkıyı dinledikçe ruhum daha çok sızlıyordu.
Sağ gözümden iki küçük yaş damladı ardından sol gözümdeki yaşlar onunla beraber geldi niye ağladığımı bilmiyordum ama engel de olamıyordum olduğum yere insanları umursamadan çöktüm ve ağlamaya başladım şarkı devam ettikçe ben kendimden geçiyordum şarkı bitince sesler alkış sesine dönüştü ama ben bu seslere de dayanamadım hıçkıra hıçkıra dışarı çıkmaya çalışırken kapının önünde biriyle çarpıştım.
Kafamı kaldırmadan yoluma devam ettim. Eve gidince hızla odama girdim ve eşyalarımı toplamaya başladım bu şehrin de defteri kapanmıştı sonunda.
Valizime tıkıştırdığım iki üç birşey ile dışarı çıktım otogara gitmek için yoldan geçen bir taksiyi durdurdum atladım otogara gideceğimizi söyledim ve kafamı cama yaslayıp yolu izlemeye koyuldum.
Otogara geldiğimizde hızla valizimi alıp indim araçtan bilet almak için görevlinin bulunduğu yere gittim ardından İzmir için bir bilet aldım ve bekleme salonuna geçtim 25 dakika sonra kalkacak otobüsümün anonsu yapıldı valizimi aldım diğer insanlara ayak uydurarak aheste aheste yürüdüm ve otobüse bindim koltuğumu bulduğumda cam kenarına geçip kulaklığımı taktım.
Nerdeyse 2 saat 45 dakika süren yolculuğumun ardından İzmir'deydim valizimi alıp taksilerin bulunduğu bölgeye geçtim sıradaki taksiyi kendim için durdurdum bindiğim zaman gidecek bir yerim olmadığı gerçeği biraz acıtsa da sahilde oturabilirdim sanırım Konak sahile gitmek istediğimi söyleyip tekrar kulaklıklarımı kulağıma yerleştirdim.
Kısa bir süre sonra trafiğin de çok olmamasıyla kendimi Konakta buldum bulduğum ilk yeşilliğe kendimi atıp uzandım kitabımı açıp okumaya başladım ben 4. Sayfayı bitirdikten sonra kafamı kaldırdım ve karşımda bağdaş kurup oturmuş olan Yusuf'la göz göze geldim. İşte yusuf benim eski bir türlü unutamadığım sevgilimdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Boş Gemiler
Novela Juvenilbirçok insan gelip geçerdi hayatımızdan birçoğu iz bırakırdı birçoğu da his bırakırdı işte. Elimin altında ki küçük çocuk ise bende his bırakmıştı işte ama söz konusu o olunca sözler kifayetsiz gözler renksiz bakar oluyordu.
