Komutanım // BXB

Final

"Evet biz çocuk sahiplenmeye gelmiştik" kadın gülümseyip kafasını salladı ve Berat'a döndü

"Biz çocukları çağıralım ama kaç yaşında isterseniz söylemeniz lazım"dedi nazik sesi ile,Berat bana dönünce ellerimi cebime koydum

"Bizim için sorun değil kaç yaşında olursa olsun bakarız" dedim, eşya mı satıyorsunuz be

"Tabi siz burda bekleyin" kadın yanımızdan ayrılınca derin bir nefes aldım "noldu bi bozuldun" belimdeki eli sıkılaştı "eşya mı satıyorlar bunlar, illa kaç yaşında olduğunu söylemeniz mi? Lazım"dedim biraz sert çıkan sesim ile

Berat bu dediğime gülümsemiş ve boynumu öpmüştü "sinirlenme bebeğim" dedi yatıştırıcı sesi ile,azda olsa sakinleşmiştim

Bacağıma çarpan çocuk ile reflekse eğilip düşmesini engelledim ve belinden tutup kucağıma aldım,deniz mavisi gözleri ile bana bakıp gülümsüyordu

"Dikkatli ol" diyip alnını okşadım "çok teşekkürler düşmemi engellediniz"dedi çocuk,utandığı için kızaran yanakları tam yemeklik duruyordu

"İsmin ne senin"dedi Berat merakla, çocuk ona döndü ve alt dudağını büzdü "bilmiyorum ama herkes bana yahya diyor" adını bilmiyor muydu?

"Çok tatlısın" diyip yanağını sıktım "ama böyle konuşmasanız ben utanıyorumda"diyince büyükçe gülümsemiştim

"Berat" bakışları bana döndü "çok şeker çocuk...evlatlık alalım" çocuk merakla kaşlarını kaldırdı "evlatlık ne demek?" Berat boştaki elini kaldırdı ve saçını okşadı

"Daha küçüksün yahya büyüyünce anlarsın"diyip bana döndü "olur güzelim" diyince gülümseyip yanağını öptüm

Bir kız bir erkek çocuğu evlatlık edinmek istiyorduk "çocuklar geldi...yahya oğlum" kadına döndük, bir tane kız çocuğu gözleri dolmuş bir şekilde yahya'ya bakıyordu

Berat'a dürtünce bana döndü,eğilip kulağına yaklaştım "şu çocuk hemen önde...o" dediğim yere bakınca gözleri dolan kızı görmüştü

Yanımdan ayrılıp kızın yanına gitti ve eğilip kucağına aldı "ismin ne senin" dedi ve yanıma geldi "adım defne"dedi çekingen sesi ile

"Şey defne benim en yakın arkadaşımda onu burda yalnız mı bırakacağım"yahya'ya dönüp kafa mı olumsuz anlamda salladım ve ayakta dikilen kadına döndüm

"Hanımefendi biz bu iki tatlı çocuğu evlatlık edinmek istiyoruz" kadın kafasını salladı ve bir odayı gösterdi

"Odama geçelim kağıtları imzalamalısınız" benim kucağımda yahya Berat'ın kucağında defne vardı

~~~
"Size nasıl seslenmemiz gerekiyor" dedi defne Berat bakışlarını defneye çıkardı "baba demelisin" defne kafasını salladı ve önüne döndü

"Burası neresi" evin önüne gelmiştik "artık eviniz"dedim mırıldanarak,merdivenlerden çıkıp kapının önüne geldik

Anahtar ile kapıyı açıp içeri girdim ve eşyalarını kenara bıraktım "kara" diye seslendim

Kara hevesle yanımıza gelince yahya ellerini birbirine vurdu

Defne sekiz yahya altı yaşındaydı,ve çok tatlılardı "çok büyük"dedi defne heyecanla

"Dikkatli olun"defne ve yahya evin içinde koştururken mutlu bir şekilde Berat'a döndüm

Parıldayan gözleri ile bana bakıyordu, tek bir adımla dibime girdi ve ilk dudağımı sonra boynumu öpüp yüzümü ellerinin arasına aldı