İçimin mevsimi sonbahar
Yapraklarım sarardı, döküldü
Kapkara bir gecenin ortasındayım!
Çığlıklarım yankılanıyor dört bir yanda
Cılız sesimi duyan tek bir can yok!
Yok oluyor ellerimle büyüttüğüm okyanus
Dalga dalga taşıyorum
Şunu da bilin ki; ne öldüm, ne yaşıyorum!
Artık ruh taşıyan ceset gibiyim
Ne tadı var hayatın
Ne de çok sevdiğim kuşların cıvıltısı
Kendime bile sağırım artık
Kaybettiklerim arasında çok şey var
Yarım aklım da dahil!
İçinizde ki nefreti aynalarda görüyorum
Şunu da bilin ki; sessiz sessiz ölüyorum!
Bir yardım eli uzatan yok
Ne telkin ediyorlar
Ne teskin.
Varsa yoksa itiraz
Sabır, dayan kalbim az daha
Biliyorum isteklerini
Doyasıya yaşamak, tek dileğin ihtiras...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İz
PoetryŞiirlerce yaşayacaksak eğer, bu şiirlerin bir sonu olmamalı... Şiirler insan hayatını tanımlayan bir enstrüman gibidir. Her insandan bir parça taşıyorum esasında. Bin parçadan bir insan olana dek yeminliyim... Duygu ve düşüncelerinizden izler bulabi...
