හුස්ම නුඹ | ʏɪᴢʜᴀɴ - ᴏɴɢᴏɪɴɢ

..06 කොටස..

"මොනාද කන්නේ සත් රෑට..."

"ඇයි දැන් මම කිව්වා කියලා තමුන්ට හදන්න පුළුවන්ද කියනවකෝ..."

ඇඟ හොදගෙන ආපු ගමන් ඩොකා ඇහුව ප්‍රශ්නේට මම උත්තර දුන්නේ තවත් ප්‍රශ්නේකින් මම හෙන කැමති නාකි ඩොකාට මොනවා හරි කියන්න මට බනින්නැනේ එකයි.

"මොනවද හදලා ඕනි කියන්නකෝ..."

"කහ බත් හදලා පරිප්පු කිරටයි තව අල ඕනි ඉන්දියන් විදිහටද හදලා පපඩම් ඕනි එච්චරයි පුළුවන්ද තමුසේට..."

"හදමු සත් හැබැයි බඩු ගෙන්න යන්න වෙනවා එනවද යන්න..."

"පෙප්සි එකක් අරන් දෙනවා නම් හා නැත්නම් බෑ..."

"එහෙනම් යමු..."

"අහ් අරන් දෙනවද ඩොකො..."

"ඔව්..."

බලන් ගියාම ඩොකා අපේ තාත්තාටත් වඩා හොඳයිනේ මට බනින්නෙත් නැහැ මාත් එක්ක කේන්ති ගන්නනෙත් නැහැ දෙයක් ඉල්ලුවාම බැහ් ගාන්නෙත් නැහැ ඇත්තටම මෙයා මගේම අයියා නොවුනත් මීට අවුරුදු 11කට කලින් හම්බුනා නම්.. අහ්ම් අනවශ්‍ය එකක් නේද එක හිතුවේ මොනවද අන්තිමට නැවතුනේ කොහෙන්ද මඟුල.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

"ඕනේ දෙයක් තියෙනවා නම් ගන්න සත් ඔයාට මම ඉතුරු බඩු ටික අරන් එන්නම්..."

"හ්ම්.."

ඩොකා ඕනේ එකක් ගන්න කිව්වට මම ගත්තේ පෙප්සි එක විතරයි නැතුව බැනේ ඔය කව්රුත් කිව්ව පලියට මම දේවල් කරන්නැ.

ඩොකා තාම බඩු තොරනවද කොහෙද පව්නේ ඉතින් මාත් ගිහින් උදව් කරා කියලා හිතුවා නම් වැරදි මම කරේ මගේ පෙප්සි බෝතලේ අතේ තියන් බලන් හිටපු එක හැබැයි මෙහෙමයි බලන් හිටියේ අවුරුදු දොළහක් වගේ කියන්න පුලුවන් පොඩි කොල්ලෙක්ගේ අතේ එල්ලීලා ඉන්න අවුරුදු හතරක පහක පොඩි එකෙක් දිහා ඉස්සර හිටපු මම වගේ.

"එයා ඔයා වගේ තමයි සත්..."

"හැබැයි මට වඩා ලකී එයා..."

"ඇයි.."

"එයාව පරිස්සම් කරන්න ඉන්න කෙනා ආදරේයි එයාට..."