Patronumun Kızı - GxG

Bölüm.1

Siyah saçlarımı tepeden at kuyruğu yaptığım da önümde ki pizza kutusunu açmıştım. Ardından yanımda oturan iş arkadaşım Betül'de televizyondan izleyecek bir şeyler arıyordu.

Televizyona bakışlarımı çevirdiğim de dişlerim kendiliğinden sıkılmıştı. Röportaj veren Nefes Karabey çıkmıştı ekranımıza.

" Betül değiştir şu kanalı." Sinirle konuştuğum da hemen diğer kanala geçmişti.

" Söyleyince sinirleniyorsun ama senin bu kadına nefretin normal değil." Gözlerimi ona çevirdiğim de ela gözleri anlayışla bakıyordu.

" Hah!" Dudaklarımdan sitemli bir ses çıkmıştı.

" Kadın bana her geldiğinde eziyet çektiriyor Betül! Koray bey'in asistanıyım onun değil." Sinirle konuştuğum da bir şey dememiş önüne dönmüştü.

Söylediklerimin en ufak bir yalanı yoktu. Kadın resmen benimle uğraşmaktan keyif alıyordu.

Koray bey yani babası gerçekten iyi bir patrondu fakat kızı normal değildi. Girdiğim şirkete tırnaklarımı da kazıyarak geldiğim için söyleyebilecek bir tek cümlem yoktu ona karşı.

" Tamam aç diğer kanalı." Bana emin misin? Bakışı attığında kafamı sallamıştım.

Diğer kanala geri döndüğün de hala röportajını sürdürüyordu. Çokta açık olmayan kahve saçlarını dalgalandırmış üzerine de beyaz mini bir elbise giymişti. Dışarıda görseniz güzelliğine tapabileceğiniz bir insandı.

Güzel fiziği, biçimli yüzü, hafif baskın olan karakteri kesinlikle insana kendini baktırıyordu. Fakat karakterine gelecek olursak oldukça sinir bozucu biriydi.

" Evet biliyorsunuz ki yeni bir şirket kuruyorum. Umuyorum ki kısa bir zamanda bütün işler hallolur ve açılış yapabiliriz." Kameralara bakıp kurduğu cümle ve yalan olan gülümsemesi ile gözlerimi devirmiştim.

Kuruyormuş, peh! Babamın parası ile kuruyorum demiyor da. Sitemle dudaklarım büzülürken önümde ki pizzayı hızla yemiştim.

Röportaj bittiğinde rastgele bir haber çıkmıştı. Betül benden tarafa döndüğünde bende hafif ondan yana dönmüştüm. Betül iş yerinden arkadaşımdı, aman aman samimi değildik ama iyi kız diyebilirdim.

" Kötü bir haberim var." Kaşlarım çatılırken kolamdan bir yudum almıştım. Kafamı sallamıştım sonra ne oldu dercesine.

" Yarın Nefes Hanım şirkete geliyormuş." Gözlerimi anında devirirken derin bir nefes almıştım.

" Desene bana çektirecek yine. Yarın hasta olup gelmesem mi?" Dediğime kıkırdarken bende gülmüştüm.

" Koray Bey seni yataktan kaldırır yinede gelmek zorunda kalırsın." Haklıydı disiplinli bir adamdı. Kaç defa bayılacak gibi olup devam etmek zorunda kalmıştım.

" Neyse hadi çok takma sende. Kadının gözüne fazla gözükme olsun bitsin." Diyerek ayaklandığın da bende kapıya kadar geçirmek için ayaklanmıştım.

" Çok kolaydı sanki! Takıntılı bana." Dediğime gülerken kapıya gelmiştik bile.

Birbirimize sarılıp veda ettikten sonra bende kapıyı kapatıp derin bir nefes alarak salona doğru ilerlemiştim. Ne kadar işimden şikayet ediyor gibi görünsem de iyi bir maaş alıyordum. Her gün o kadar lafa katlanmaya değiyordu.

Masanın üzerinde ki pizza kutusunu ve bardağı alıp mutfağa ilerlemiştim. Ardından kutuyu çöpe atıp bardağı da bulaşık makinesine koymuştum.

Üst kata yatak odama ilerlerken çalan telefonum ile duraksamıştım. Gece gece beni kim arıyordu ki? Salonda kalan telefonumun yanına ilerleyip elime almıştım. Tanımadık numara?