♥︎𝖒𝖞 𝖔𝖒𝖊𝖌𝖆𓆉︎

𝐩𝐚𝐫𝐭 7

✍︎...امگای من❤︎

همینطوری نشسته بود و متوجه قامت بزرگ مردی که به چهارچوب در تکیه داد بود نبود

¢غذا نخوردی مگه نه؟

ژان با اون صدایی که از پشت سرش شنید کمی ترسید

به پشت سرش نگاه کرد با دیدن تهیونگ چیزی نگفت
و دوبار پاهاشو بغل گرفت و سرش رو زانوهاش گذاشت همون‌طور که به آسمان تیره نگاه میکرد صدای تهیونگ که نزدیک تر میشد رو می‌شنید

¢چیشده باز زانوی غم بغل گرفتی ، نکنه نگرانه مادرتی؟!

حرف آخر تهیونگ کافی بود تا بغضی تو گلوش بشینه

+هوم

تهیونگ رو صندلی نشیمن کنار ژان نشست
دو تا پاهاش چفت هم بود و آرنج های دستش هم چفت هم رو زانوهاش قرار گرفته بود

نفس عمیقی کشید و گفت
¢ژان میشه آروم باشی ، میشه خودتو وقف زندگی جدیدت کنی؟ ... لطفاً

ژان بغضش رو قورت داد و بدون اهمیت به سوزشی که تو گلوش اتفاق افتاده بود لب زد

+یعنی میگی نگران مادرم نشم؟! ، و طوری خودمو وقف زندگی جدیدم کنم که انگار خانواده ای از قبل نداشتم؟

تهیونگ که انگار منظورش رو بد به ژان رسونده بود
پوفی کشید و گفت

¢هی ژان! ، من کی همچنین حرفی زدم پسر؟!

+همین الان گفتی

¢اه ژان ، میشه لطفاً بس کنی خودت خوب میدونی منظورم این نبود ، فقط میگم نیازی نیس نگران مادرت باشی اون از پس خودش بر میاد ، مادرتو دست کم نگیر

+متاسفم ، نمیتونم نگران نباشم ، دلم شور میزنه هیونگ

با حرف آخرش تو چشمای تهیونگ نگاه کرد چیزی به ترکیدن بغض گلوش و بارش اشکاش نمونده بود که تهیونگ آهی کشید دو تا دستاشو باز کرد و گفت

¢اه خرگوش کوچولو بیا اینجا

همین حرف کافی بود تا ژان به آغوشش دعوت بشه و بغض بترکه

بعد میون هق زدناش گفت
+خفشو خرگوش کوچولوت جونگ کوکهه

[فلش بک خلاصه شده دو هفته قبل]

راوی:

اولین روز از این دو هفته اخیر تهیونگ به کمک مادر ژان ، توانستند ژان را از پنجره اتاقش بدون اینکه پدرش شک کند که مادرش تو فرار پسرش دست دارد فراریش بدهند و اون شب کذایی برای ژان پر از حسای منفی بود
پر از احساس ترس ، تنها و بی کس ، دور شدن از خانواده برای همیشه ، بغض و بدون داشتن هیچ اسکناس و سقفی بالا سرش

اره خب راحت نبود!
تهیونگ ژان را به خانه خودش برد و بهش پیشنهاد داد که به عنوان ارز دیجیتالی با کمی از پول خودش شروع به سرمایه گذاری کند تا پول تو جیبی خودش را در بیاورد