4. bölüm: abi

105 11 10
                                    

oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

iyi okumalar:)))))))))))))))))))))))))

❤❤💟💟❣❣💕💕💜💜💗💗💖💖

************************************************

Ateş hemen ceketini çıkartıp Gece'nin üzerine örttü. Gece ise kendini huzursuz bir uykuya bıraktı. Gece'nin yüzü kıpkırmızıydı. durumu iyi değildi. zaman geçtikçe daha da kötüleşiyordu.  

Ateş küçük kız kardeşine sıkıca sarıldı. kokusu Ateş'in çok hoşuna gitmiş. 16 yıl önce Gece ilk doğduğunda Ateş onu kucağına almıştı. yine böyle kokuyordu.  Ateş dudaklarını Gece'nin alnına bastırdı. çok ateşi vardı Gece'nin.

''ŞOFÖR HIZLI SÜR!!!!''

hastaneye varmak üzerelerdi ama Gece titremeye başlamıştı.  

''Allah'ım lütfen ona bir şey olmasın. daha kavuşmadan onu kaybedemem.'''

Ateş'in bir göz yaşı Gece'nin yüzüne düştü. 

Özgür onlara üzgün bakışlarını atıyordu.  içten içe kendini suçluyordu. keşke ben zarar görseydim diyordu. 

Gece'nin bakış açısından devam

gözlerimi açmak istiyordum ama açamıyordum  sanki gözlerimin üstünde ağırlık varmış gibiydi.   sesler duyuyordum ama ayrıt edemiyordum. bazen bağırış sesleri geliyordu. o zaman çok korkuyordum. 

ne  zamandır uyuduğumu bilmiyordum ama sıkılmıştım. sürekli uyumak çok sıkıcıydı. etraf sessizdi şu an. gözlerimi açmaya çalıştım ama sadece çalışmakla kaldım.  bu yüzden tekrar uyudum.

****************************************************

yine o bodrumdaydım. canım yanıyordu. ama en çok canımı yakan şey annemin bana nefretle bakan gözleriydi.  kapının önünden adım sesleri duydum annem gelmişti. 

annem içeri girdiğinde elinde üç tane şırınga vardı.  korkarak duvar kenarına sindim.  

''Defne hanım lütfen.....''

''KES SESİNİ!!''

korkarak ağlamaya başladım. 

''anne!!! lütfenn!!!''

bana daha çok yaklaştı.

''ANNEN DEĞİLİM BEN SENİN!!!!'''

''İMDAAATTTT!!! BİRİ YARDIM ETSİN!!!!! İSTEMİYORUM ANNEE!!!!''

biraz daha yaklaştı  şırıngalardan birini eline aldı. titremelerim daha çok artmaya başladı. defalarca çığlık attım ama kimse beni duymadı. sesim çıkmıyordu.

''sesini kimse duyamaz küçük kız.''

koluma şırıngayı batırdığında acıyla çığlık attım.

''ABİ!!! LÜTFEN GEL ÇOK KORKUYORUM!! LÜTFENNNN!!! BENİ BİR KERE KURTARDIN!! ADINI BİLMİYORUM AMA LÜTFEN GELL!!!''

Gözlerimi kapatıp açtım. nefes alamıyordum.

''Gece, abicim geçti. aç gözlerini bak buradayım.''

hıçkırıklarım arasında zar zor nefes alıyordum.  sesler duyuyordum ama göremiyordum.  gözlerimin açık olduğunu fark ettim.  beni kurtaran abim karşımda durmuş kollarımı tutuyordu. Meriç ise koluma bir iğne yaptı.  ardından beni kurtaran abim beni kolları arasına aldı. 

''şşşş geçti ben buradayım kimse sana zarar veremez.''

''geçti mi gerçekten?''

saçlarımın üstünden birkaç defa öptü. 

Gece aksa(gerçek ailem)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin