ආශ්චර්‍යය ||| Ongoing ||| Sinhala BL

18 වන ආශ්චර්‍යය

මේ වෙද්දි අයියා, විවාන් යන්න ගිහින් මාස දෙකක් විතර ගෙවිලා ගිහින්.. අයියයි, විවානුයි මේ මාස දෙකටම මෙහේ එකවතාවක්වත් ආවේ නෑ.. මම දැන් මේ ජීවිතේට හුරුවෙලා. වෙලාවකට හරි පාලුයි. ඒ පාලුව දරාගන්න බැරිම තරම්..

ටිකක් හරි පාලුව නැතිවෙන්නේ වයිටා නිසා.. ඔව් ඔව් අර සමනලයා තමයි ඔයාලට මතකත් ඇති. මං දන්නේ නෑ ඌ මොන වගේ සතෙක්ද කියන්න මොකද එක තප්පරේකටවත් ඌ මගේ ළඟින් හෙල්ලෙන්නේ නෑ.. කොහොමත් මගේ වටේ වෙන දේවල් හෙනම අමුතු නිසා මමත් ඕක ගැන වැඩිය හිතන්න ගියේ නෑ.. ඒත් මගේ තනිය මකන්න කියලා ළඟ ඉතුරු උනේ ඌ විතරයි.

සමහර වෙලාවට ගෙදර ඉන්න එකත් මහ එපාම කරපු වැඩක්.. ඉස්සර මම සැනසීමෙන් හිටපු ගෙදර මට දැන් පේන්නේ මාව තනිකමෙන් වෙලාගන්න අඳුරු තැනක් වගේ.. තවදුරටත් ඒ ගෙදර ඇතුලේ මට සැනසීමක් පෙනුනේ නෑ.. උදේම ගිහින් රෑ වෙලා ගෙදර එන නිසා මම ගෙදර රැඳුනේ රෑ ගෙවෙන පැය කීපය විතරයි. ඒත් නිවාඩු දවස..? වෙන අය ඒ දවස්ට කැමති උනාට මම නම් පොඩ්ඩක්වත් කැමති නෑ.. මොකද එදාට ගෙදර ඉන්නවා කියන්නේ හරිම කම්මැලි වැඩක්. ඒ නිසා මම ආයේම දහම් පාසලේ උගන්නන්න ආවා. පුංචි දරුවොත් එක්ක ගෙවෙන ඒ පැය කීපය මට පොඩ්ඩක්වත් කම්මැලි නෑ.. පාලු නෑ.. තනි නෑ..

ගෙවිච්ච මාස දෙක පුරාවටම අයියා, විවාන් කතා නොකරපු දවසක් තිබුනේ නෑ.. උදේට අයියා කතා කලොත් රෑට විවාන් කතා කරනවා.. සමහර දවස් වලට වැඩ වැඩි නිසා අයියාට නම් කෝල් ගන්න බැරිවෙන අවස්ථා එනවා.. ඒත් විවාන්...? එයා නම් කවදාවත් කතා නොකර ඉන්නේ නෑ.. උදේට රෑට සමහර වෙලාවට හිටපු ගමන් කෝල් අරන් කතා කරලා විස්තර අහනවා. හේතුවක් නැතුවම උනත් මමත් ඒ කෝල් එක එනකල් මඟ බල ඉන්නවා. ඇයිද කියලා නොදන්නවා උනත් ඒ කටහඬ ඇහුනත් මට කියාගන්න නොතේරෙන සතුටක් දැනුනා..

"මිස්ටර් යුගාන් ආශ්චර්‍යය..?"

"ඔව්. මම තමයි. කවුද මේ.."

"මේ කතා කරන්නේ Apexaura Company එකේ HR ඩිපාට්මන්ට් එකෙන්.. "