"අවුරුදු ගානකට පස්සේ ඔයා එහෙනම් ආයෙමත් මගේ ළඟ.. "
ඒත් එක්කම ඇහුණ හුරුපුරුදු කටහඬ නිසා මම හැරිලා බැලුවත් මං ළඟ හිටපු කෙනාව දැකලා මට හිතාගන්න බැරිඋනා මම කොහොමද හැසිරෙන්න ඕන කියලවත්.. දන්නවද විශ්වාස කරන්න අමාරු උනත් ඒ හිටියේ මගේ... මගේ අත්තම්මා..
"අ..අත්තම්මේ.. ඔ..ඔයා.."
"මගේ කොල්ලා.. දැන් හරි ලොකු ඉලන්දාරියෙක්නේ.. "
"ඔයා.. ඔයා ජීවත් වෙනවා..? "
"ඔව්.. ඒ වගේම ඔයාගේ සීයත්.. "
"මගේ සීයා..?"
"හ්ම්ම්. ඔව්.. එන්නකෝ අත්තම්මා ළඟට එන්න...."
කාමරේ ඇතුලේ තිබුන සැපපහසු සෝෆා එකෙන් වාඩිඋන මම පුදුමෙන් වගේ බලන් හිටියේ අත්තම්මා දිහාව.. පුදුම නැද්ද කියන්න.. මට හිතාගන්න බෑ මම මේ කොහේ ඉන්නවද කියලා.. මොකද මැරුණ හැම කෙනෙක්ම මෙහේ තාමත් පණපිටින්..? ඒත්.. ඒත් කොහොමද එහෙම වෙන්නේ.. මැරිච්ච හැම කෙනෙක්ම ජීවත් වෙනවනම් ඇයි...? ඇයි මගේ ආදි විතරක් නැත්තේ..?
"ප්‍රශ්න ගොඩයි නේද චූටිපුතේ.."
"අත්තම්මේ.."
"මූණ බැලුවම මට කියන්න පුලුවන් දරුවෝ.. අහන්නකෝ එකින් එක.. මට පුලුවන් ඔයාගේ ප්‍රශ්නවලට උත්තර දෙන්න බැරි උනත් ඒ උත්තර හොයාගන්න තැනට ඔයාව පත්කරන්න.."
"ඒ කිව්වේ.. මට මේ කිසි දෙයක් තේරෙන්නේ නෑ.. අත්තම්මා කොහොමද ජීවත් වෙන්නේ.. අම්මා, තාත්තා, අකීල් මේ හැමෝම කොහොමද ජීවත් වෙන්නේ.. මං කොහෙද මේ ඉන්නේ.."
"ඔයා අහපු අන්තිම ප්‍රශ්නෙට මම ඔයාට උත්තරයක් දෙන්නම්.. ම්ම්? මේ තමයි ඇස්ට්‍රෝනියා දේශය.. "
YOU ARE READING
ආශ්චර්‍යය ||| Ongoing ||| Sinhala BL
Non-Fiction🖤__PLEASE REMEMBER ME SEASON 2__🖤 "ඇයි තමුසේ මගේ පස්සෙන් මෙහෙම එන්නේ ආහ්.. ඇයි මෙහෙම වදයක් වෙන්නේ.." "හැම ආත්මෙකම හොයන් එන්න කියලා දැන් ඔහොම කියන එක සාධාරණද ආශු.. වදයක් නම් ඇයි හැම ආත්මෙකම ඔයාව හොයාගෙන එන්න කිව්වේ.." "මොකක්ද.. මම කවද්ද තමුන්ට එහෙම...
