Loonar Lantern | JJK

14

මට දැනුන දුක එක්ක මන් දුවගෙන ආවේ මගේඑපුම්චි ගෙදරට . ජන්කූක් මාව හොයන් ආවත් මා පස්සෙ එන්නෙ නැති එකම තැන බාතෲම් එක නිසා මන් මහ හයියෙන් වේදනාව ඉවර වෙනකන්  කෑ ගැහුවා .

ශවර් එකෙන් ගලන් එන වතුර පාරේ සීතලට මාව චුට්ට චුට්ට වෙව්ලන්න ගද්දි  මුලු කොන්ඩෙන්ම අඇදගන්න මන් පෙලබුනා . 

" හ් හායූන් .  චූබබා !! ඔ ඔයා ඉන්නවද ? "  මගෙ  ඉකිගැසීම් මැදින් නොචූගේ කටහඩ අඇහෙනකොට හිමීට ශවර් එක ඕෆ් කරපු  වතුර පිරුන බේසමෙන් මන් දිහාම බැලුවා .

මේ මමද ? . මේ තරම් අවුල් වෙන්න පුලුවන්ද මට ? මොකද කරන්නේ ? ජන්කූක් දැනගත්තොත් මාත් එතන හිටියා කියලා ?

මට තේරුනේ නෑ .ඉතින් මන් කරේ මගේන්ම ගැලවිලා වැරිලා තිබුන කෙස් වල රටා හොයන එක විතරයි

" චූ බබා . ඔ ඔයාට කියන්න දෙයක් ත් තියෙනවා .. " ජන්කූක් බාතෲම් එකේ දොර ගාවට අඇවිත් කිව්වා . මන් දන්නවා ජන්කූක් . මන් දන්නවා ඔයා කියන්න යන දේ

" ක් කියන්න " පුන්චි කටහඩකින් මන් කිව්වේ අඇස් දෙක තදින් පියා ගන්න ගමන්.

" ඔ ඔම්මලා honour kill ක් ක කරයි මාව ..... " ඒ වචන එක්ක ජන්කූක්ගේ වෙව්ලන කටහඩ හිර වෙලා ගියා . ඒ අතරේ මන් දැනගෙන හිටියේ නෑ කොහොම උත්තර දෙන්නද කියලවත්.හැමදේම හීනයක් වෙන්න අඇති නේද ??

" ඔ ඔයාට එන්න පුලුවන්ද ?  . අ අපි කොහේ හරි යමු . ම් මට සතුටු වෙන්න ඔනා  . අ අනේ හායූන් .. මේදේ . මේදේ විතරක් කරන්න"  ජන්කූක් මගෙන් මූන හන්ගන ගමන් කියද්දි මට බෑ කියලා පව්කාරියෙක් වෙන මට උවමනා උනේ නෑ . ඊටත් වඩා මගේ හිතත් රිදුම් දුන්නා හරියට මගේම කාව හරි මට නැති වෙන්න යනවා වගේ .

"  අපි යමු " මන් ඒ වචන ටික කියනවා එක්කම එයා හරි වේගෙන් මාව අඇදගෙන ගියා කොහේ හරි . මන් තප්පරයකට කලින් සේවල රැකූන් එයාගේම නැට්ට එක්ක සෙල්ලම් කරනවා දැක්කට ඊලග තප්පරේ මන් හිටියේ මහ පාලු මූසල තැනක .

කවුරු හරි අඇහුවොත් එතන විස්තර කරන්න කියලා , මන් කියන්නෙ එතන වැහිබර දුබුරු පාටයි කියලා ..

මායි නොචූයි අතරේ තිබුනෙ නිහඩතාවයක් . ඒක සුවපහසු නිහඩතාවයක් නම් උනේ නෑ . දෙන්නම හිටියෙ තමන්ගේ ඉකි ගැසීම් හන්ගගන්න ගමන් . මට ඕන උනා නිහඩතාවය බිදින්න .. ඒත් ඒත් මොනවද මන් කියන්නෙ ?? .

" මන් මහ මෝඩයෙක් !"  ජන්කූක් එකපාරටම කිව්වා ...

" අඇයි අඇයි එහෙම කියන්නෙ ?? "

" මන් හැමදාම නැති දේවල් හෙව්වා හායූන් . අත්තම්මා ඉද්දි අම්මලගේ ආදරේ හෙව්වා  . ජීවත්ව ඉද්දි  මාවම ශෙඩූල් වලට කොටු කරගත්තා . හැමදේම මීට වඩා විදින්න තිබුනා කියලා මට තේරෙන්නෙ දැන් හායූන් . මන් පසු තැවෙනවා අවශ්‍ය තාවයක් නැතුව නිදියපු හැම තප්පරයක් ගැනම . මන් පසුතැවෙනවා කම්මැලි කමට ෆෝන් යූස් කරපු හැම තප්පරයක් ගැනම . මන් පසුතැවෙනවා යාලුකම් හදාගන්න පසුබැසමු හැම මොහොතක්ම ගැන . මට බැරි උනා සතුටෙන් යන්න දෙන්න පුලුවන් ජීවිතයක් ගත කරන්න හායූන් .. මට බැරි උනා "

ජන්කූක් කියාගෙන ගියා . ඒ අතරේ මන් හිටියේ මොනව කියන්නද කියලා හිතන ගමනුයි .

" ඔයා දැන් කරන්නෙත් ඒක නොචූ..."

" ඔයා පසු තැවෙනවා මේ මොහොත විදින්නෙ නැතුව .. මේ ගමට ... මේ ගමට ආපු මුල්ම දවසේ එයාලා කිව්වා වර්තමානයේ ඉන්න එක අගයනවා කියලා . මට දැන් ඒක තේරෙනවා .. එදා මන්  පීච් කෙල්ල එක්ක කතා නොකර GPS දාගත්ත නම් මට ලූනා ලන්තෑරුම හම්බ වෙන්නෙත් නෑ . ඔයාව හම්බ වෙන්නෙත් නෑ .. හැබැයි මන් පසුතැවෙන්නෙ නෑ ජන්කූක් .  ඔයා පසු තැවෙන්නත් එපා . හරිම මොහොතේ හැමදේම අපිට තේරුනානේ " 

මන් එහෙම කියලා එයා දිහා බැලුවේ ඒ මූනේ සන්සුන් බවක් දකින්න . ඒත් ...

TBC

මරන්නද එපාද ??